OΣΙΟΙ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ Κ ΕΥΜΕΝΙΟΣ
από τη συλλογή της Κρήτης τα γυρίσματαΜορφή Αγία από παιδί,μοσχοβολά θυμιάμα
καίει και λιώνει η προσευχή,στα παιδικά τα χείλη
πέτρες συνθλίβει του κακού,παγίδες όπου στήνει
η πίστη του για τον Θεό,είναι πολύ μεγάλη
γι’αυτό και χάρη έλαβε,μικρός το θαύμα κάνει
Η μάνα όλο απορεί!πώς να το εξηγήσει;
πως γίνεται από παιδι,ν’ανθίσει να καρπίσει;
πως γίνεται αυτή η καρδιά,φλόγα τέτοια να έχει;
να ψάλλει μόνο στο Θεό και τέτοια νάχει θέση;
Μεγάλωνε και στόλιζε με αρετές ψυχή του
και στο μικρό τ’αδέρφι του,έδινε συμβουλή του
στα χνάρια του Θεού κι δυό,μ’αγάπη να βαδίσουν
με άσκηση και προσευχή πολύ να Τον τιμήσουν
Ασκητικός και σοβαρός,νόμους Θεού εκράτει
οδήγησε πολλές ψυχές στου Κουδουμά την άκρη
άγιασε ο τόπος εκει’δά,απ’τους πολλούς αγώνες
έτρεχε ο κόσμος στην αυλή,γέμιζαν οι κοιτώνες
Μία αγία συμβουλή,μ΄αγάπη νουθεσία
δίναν τα χείλη του όσιου,σιμά στην εκκλησία
πολλοί εκεί μονάσανε, με κείνονε ηγέτη
κι ολημερίς στην προσευχή,γονατιστός στη θέση
Ητανε επιβλητικός!ήθελε νάχη τάξη!
γύμναζε πάντα τις ψυχές,τους έκοβε τα πάθη
για ν’ανεβείς στον ουρανό,δεν πρέπει ναχεις λάθη!
Κι ο Ευμένιος ακολουθεί, πιστα αυτάδελφό του
πορεία άγια κι οι δυό,στην ερημιά του τόπου
μέσ’ στην κρημνώδη την σπηλιά, στου Λιβυκού την άκρη
που αγγίζει η γή την θάλασσα κι άνθρωπος δεν γνωρίζει
μόνον ο ήλιος που γυρνά και φώς του της χαρίζει
Εκει χρόνια ασκήτευαν,τα άγια τ’αδέρφια
λίγη τροφή τους στήριζε,χλωρίδα εκεί στις άκρες
και μυστικά οι άγγελοι,ψωμί-κρασί στις πλάκες
πάνω του αββακόσπηλου,αφήναν στους οσίους
κι εκείνοι έψαλλαν θερμά,ύμνους ικετηρίους
και δόξαζαν από καρδιάς Τριάδα την Αγία.
Τέτοιες Μορφές υπήρξανε, ανθοί της εκκλησίας
και τίμησαν την αγκαλιά της γής Αστερουσίας
κι η φήμη εξαπλώθηκε ,γιατ’ ο Θεός το θέλει
πώς όπως είν’στον ουρανο,ζουν και στη γη Αγγγέλοι.
ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ..... .ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ
Το κάλεσμα ήταν δυνατό,άγγιξε την ψυχή τους,
κατέβηκε στα τρίσβαθα,και φώτισε τα πάντα
και ζέστανέ τους την καρδιά,ακόμη απ'τα μικράτα
Μεγάλωναν και το μυαλό,το είχαν στα ουράνια
πώσ να υμνήσουν τον Θεό,ολημερίς ποθούνε
δεν ξέρουν απο παίγνια μήτε απολυμάρες
πούχει ετούτη η γειτονιά,σ'αυτην την ηλικ'ια
Πάνε στής φτώχιας το στρατί,στής πίστης μονοπάτια
αντριεύουν και θεριεύουνε,γράφοντας σε κιτάπια
όλη ετούτη τη ζωή,που στα ονείρατά τους είχαν!
Μεγάλωσαν κι απόφαση να ασκητέψουν πήραν
πέρνοντας τον μοναχικό τον άγιο τον δρόμο
οπούχει κόπους δύσκολους,σκληρές ταλαιπωρίες
πούχει αγκάθια για χαλιά,στρωσίδια δυσκολίες
και προσκεφάλια πέτρινα,με μυρωδιά το χώμα
και άνθιζαν αυτοί οι ανθοί,άνοιξη και χειμώνα
βγάζαν φτερά και πέταγαν,απάνω στα ουράνια
κι άνοιγαν πύλες πούναι 'κει! αντάμωναν αγίους!
συνομιλούσαν μ'άγγελους και χαίρονταν μαζί τους
κι έτσι ο χρόνος κύλαγε και γύριζε σελίδες
στην βιωτή την άγια,πούχε πολλές θυσίες
κι ανέβαιναν στην άθληση, δύσκολα σκαλοπάτια
καθάριζαν και άνοιγαν ψυχής τα μονοπάτια
κι όλα φωτίζονταν θερμά απ' τ'Αγιο Φώς Κυρίου
την ομορφιά της Παναγιάς, του Θείου Μεγαλείου.
Η ΚΑΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΔΟΥΜΑ
ΜΟΝΗ ΚΟΥΔΟΥΜΑ ΑΣΤΕΡΟΥΣΙΑ ΝΟΤΙΑ ΚΡΗΤΗ. Η ανδρώα έως και σήμερα μονή των Αστερουσιων της οποίας ιδρυταί είναι οι αυτάδελφοι ΑΓΙΟΙ Παρθένιος κ Ευμένιος συναθλητές κ συνασκησαντες στην αγιοτόκο Κρήτη τιμώνται την 10η Ιούλιου.
(Προδημοσίευση από το νέο βιβλίο του Δ. Σωτηρόπουλου "ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ" που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο)
Από το ξεκίνημα της προετοιμασίας του παρόντος βιβλίου, υπήρχε έντονος ο προβληματισμός κατά πόσο θα μπορέσουμε να επισκεφθούμε το ιστορικό Μοναστήρι του Κουδουμά, στα νότια του Νομού Ηρακλείου: Βλέπετε, η τραχύτητα του τοπίου των Αστερουσίων, καθώς και η έλλειψη του...κατάλληλου μεταφορικού μέσου (έχουμε απλό Ι.Χ), μας δημιουργούσε ανησυχίες τις οποίες μοιραστήκαμε αρκετές φορές και με τους μοναχούς της Ιεράς Μονής, οι οποίοι μας καθησύχαζαν.
Έτσι, όταν πήραμε τον χωματόδρομο μήκους 24 χιλιομέτρων που ξεκινά από το χωριό Στέρνες, αισθανόμασταν δέος και φόβο για την (αρχική) ανάβαση που έφτανε σχεδόν μέχρι την κορυφή των Αστερουσίων, σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 1000 μέτρων!
Περίπου στα 8 χιλιόμετρα χωματόδρομου, λοιπόν, ξεκινά η κατάβαση μέσα από αλεπάλληλες και απότομες στροφές στο Μοναστήρι. Η θέα, εκπληκτική και ανεπανάληπτη: Αριστερά, διακρίνεται το γυμνό, σχεδόν σεληνιακό τοπίο των Αστερουσίων, που σχηματίζει απότομες βουνοπλαγιές με κατάληξη σε άγριες, αλλά πανέμορφες, δαντελωτές ακρογιαλιές. Μπροστά μας, η κορυφή του Κόφινα, υψώνεται επιβλητική. Σε αρκετά σημεία βλέπουμε αγριοκάτσικα (κρι - κρι) να τρώνε (τι, άραγε;!) εδώ, στους σκληρούς και αφιλόξενους βράχους της νοτιότερης οροσειράς της Ευρώπης!
Ευτυχώς, το άγριο τοπίο...ηρεμεί κάπως από το πευκοδάσος που υπάρχει γύρω από το Μοναστήρι. Έχοντας διανύσει παραπάνω από τα μισά του χωματόδρομου, βλέπουμε την Ιερά Μονή κάτω στην παραλία, να φαίνεται ως ένα απάνεμο λιμάνι - καταφύγιο στην αγριάδα του βουνού και την απομόνωση της απεραντοσύνης του Λιβυκού Πελάγους.
Τώρα, είμαστε πολύ κοντά στην Πύλη της Μονής. Κι όταν φτάνουμε, η αδελφότητά της, με προεξάρχοντα τον Ηγούμενο Γέροντα Μακάριο, μας υποδέχεται με καλοσύνη και αγνή, ανεπιτήδευτη φιλοξενία. Μετά την Παράκληση στο μικρό, μα κανυκτικό Καθολικό, μας προτείνουν να διανυκτερεύσουμε, αλλά το πρόγραμμά μας είναι διαφορετικό: Πρέπει να ανέβουμε πάνω πριν νυχτώσει. Όμως, βλέπουμε αρκετό κόσμο που απολαμβάνει την φιλοξενία στη Μονή, συμμετέχοντας παράλληλα στις Ιερές Ακολουθίες που τελούνται εντός της.
Συζητάμε με τους μοναχούς της Κουδουμά, αλλά η ώρα τρέχει...αδυσώπητα. Αφού μας προσφέρουν ευλογίες της Μονής, μας αποχαιρετούν εγκάρδια. Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής (περίπου μία ώρα ανάβαση, όσο και η κατάβαση), απολαμβάνοντας το ηλιοβασιλεμα στα Αστερούσια Όρη.
Η κατάβαση στην Ιερά Μονή Κουδουμά, μας πλημμύρισε με συναισθήματα χαράς, δέους και κατάνυξης. Παρά τις - τελικά μικρότερες των...αναμενομένων - δυσκολίες, είναι μια συγκλονιστική, αξέχαστη εμπειρία, που ο καθένας μας πρέπει να ζήσει...!
