Υ.Γ. Δεν θέλω αγαπητέ μοι, να σας υστερήσω oπτασία φοβερά, ην είδον εις τάς αρχάς του Βαλκανικού πολέμου. Νύκτα τινά, μοί εφάνη, ότι εσκοτίσθη ο ορίζων, εσείετο ή γη και εφευγον οι άνθρωποι να κρυφθούν εις οπάς και εις σπήλαια ετρεμον δε και επιπτον εις την γήν ως φύλλα και απέθνησκον πολλοί εκ της φοβέρας εκείνης οργής. Ιστάμενος κάγώ εις τι μέρος, και φεύγων από προσώπου της οργής Κυρίου, είδον αίφνης τείχος πολύ υψηλόν από την γήν και επί του τείχουν έξέδραν. Ήταν ηνοίχθησαν οι ουρανοί και κατέβη φοβερός νεανίας κρατών σπάθην μεγάλη εις την δεξιάν (ως εικάζω ο Αρχων Μιχαήλ θα ήτο ή έτερος Άγγελος). Κατήρχετο δε με απειλή και θυμό. εις την θέα του νεανίου έπεσον πρηνής και παρ' ολίγον να εκπνεύσω εκ του φόβου και τρόμου. Σταθείς δε επί της εξέδρας με πρόσωπον θυμωμένο και με φωνή ώσπερ μεγάλη βροντή ηπείλει το ανθρώπινο γένος ότι θα το εξολόθρευση δια την απείθεια, δια την αχαριστία προς τον Πλάστη και Ευεργέτη του, δια τάς ασεβείας, ασέλγειας και παρανομίας. Δεν ενθυμούμαι καλώς τους λόγους, διότι με τον ήχο της βροντώδους και ηχηράς εκείνης φωνής ή ψυχήμου παρ' ολίγον εχωρίζετο του σώματος. Αφ' ου ήλεγξε τους ανθρώπους ήρχισεν ολίγον κατ' ολίγον να μαλακώνη ο θυμός του, Αφ' ου δε ηνόησα ότι παρήλθεν ο θυμός του, ενώ εκειτόμην πρηνής, ύψωσα την κεφαλήν μου ολίγον, αλλά με φόβο, και είδον το πρόσωπον αυτού όχι άγριον ως πρότερον, αλλά ήμερον και ιλαρόν, το δε σκότος εκείνο το φοβερό απηλάθη' λαβών εκ τούτου θάρρος, και ατενίσας εις το φαινόμενον τω έδειξα με την χείρα μου τον Ουρανό και με τρέμουσα φωνή τω είπον. Θα έλθω και εγώ επάνω εις τους Ουρανούς; Ναι, μοί είπεν, θα έλθης, εάν κάμνης καλά έργα και φυλάτης τάς έντολάς του Κυρίου και πάντες οι φυλάττοντες τάς έντολάς του Κυρίου θα γίνουν μέτοχοι της ουρανών Βασιλείας, ης γένοιτο ημάς επιτυχείν εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.
(Από ύποσημείωσιν επιστολής του πατρός Φιλόθεου).
ΒΙΒΛ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ 20003
