Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κ Ο Σ Μ Α Σ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Προς τον ιερόν κλήρον, τις μοναστικές αδελφότητες
και τον ευσεβή λαό της καθ’ ημάς θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως
«Δεύτε λάβετε φως, εκ του ανεσπέρου φωτός»!
Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί,
Ζήσαμε κι ἐφέτος, χάριτι Θεοῦ, τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἀντικρύσαμε τόν Κύριό μας αἱμόφυρτο ἐπί τοῦ Σταυροῦ, μέ τά καρφιά στά ἄχραντα χέρια καί πόδια Του. Εἴδαμε κεντημένη τήν ἁγία Του πλευρά ἀπό τήν λόγχη τοῦ Κεντηρίωνος καί τό πρόσωπό Του, ὅπως προεῖπε ὁ προφήτης Ἠσαΐας, «ἄτιμον καί ἐκλεῖπον παρά πάντας τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων … μή ἔχων κάλλος, οὐδέ δόξαν» (Ἠσαΐας νγ’, 3).
Σήμερα, ζοῦμε τό Ἅγιον Πάσχα. Τό Πάσχα τό καινόν, τό μέγα, τό ἱερόν, τό ἅγιον, τό μυστικόν, τό πανσεβάσμιον, τό ἄμωμον Πάσχα. Ζοῦμε τό Πάσχα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, τό Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Σήμερα, βλέπουμε τόν Χριστό μας, ὡς νυμφίον ἐστολισμένον μέ τό ὑπέρλαμπρο φῶς τῆς Ἀναστάσεως, νά ἐξέρχεται ἀπό τόν σκοτεινό τάφο ὡς ἀπό νυμφική παστάδα καί νά λάμπη ὑπέρ τόν ἥλιον. Λάμπουν ὅλα σήμερα, ἀγαπητοί. Λάμπει ὁ οὐρανός, λάμπει ἡ γῆ, λάμπουν τά καταχθόνια. Καί ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία, μᾶς καλεῖ, μᾶς παρακαλεῖ, μᾶς ἱκετεύει μέ μητρική ἀγάπη: «Δεῦτε λάβετε φῶς, ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός»!Ἐλᾶτε νά πάρετε σήμερα φῶς, ἀπό τό ἀνέσπερο Φῶς, ἀπό τόν Χριστό.
Ὄχι μόνο νά λάβουμε τό ὑλικό φῶς, τό ἅγιο φῶς, πού μας χαρίζει ὁ Κύριος διά τοῦ Παναγίου Τάφου Του καί τοῦ μεγάλου θαύματος, ἀλλά νά λάβουμε τό Φῶς τό ἀληθινό, τό πνευματικό Φῶς, τόν Χριστό μας, στήν καρδιά μας καί στή ζωή μας.
Σήμερα, τήν ὁλοφώτεινη Λαμπρή, καλούμαστε νά λάβουμε φῶς ἀπό τόν Χριστό μας, διότι:
α) Μόνον ὁ Χριστός εἶναι τό ἀνέσπερο Φῶς, «τό φωτίζον πάντα ἄνθρωπον»! Οὐδείς ἐτόλμησε ποτέ ἀνά τούς αἰῶνες νά διακηρύξη ὅτι εἶναι τό φῶς. Μόνο ὁ Κύριος καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶπε: «Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί, οὐ μή περιπατήση ἐν τή σκοτία ἀλλ’ ἔξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰωάνν. η’, 12). Καί ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει στό ἱερό εὐαγγέλιό του: «Ἥν τό φῶς τό ἀληθινό (ὁ Χριστός) ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» (Ἰωάνν. α’, 9).
Κατά τήν θεία ἐνανθρώπησί Του, «ὡς νοητός ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης»ἀνέτειλε ἐκ τῆς Παρθένου, διέλυσε τό σκότος τῆς ἀγνοίας καί ἐφώτισε τήν ἀνθρώποτητα μέ τό φῶς τῆς θεογνωσίας. Προβλέπων τόν φωτισμό τῆς ἐν σκότει εὑρισκομένης ἀνθρωπότητος ὁ προφήτης Ἠσαΐας, προανήγγειλε θριαμβευτικά: «ὁ λαός ὁ πορευόμενος ἐν σκότει ἴδετε φῶς μέγα. Οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ καί σκιά θανάτου φῶς λάμψει ἔφ ἡμᾶς» (Ἠσαΐας θ’, 2).
Ποιός, ἀγαπητοί, ἀπό ἐκείνους πού τούς ὀνομάζουν πολλοί ἀρχηγούς θρησκειῶν ἤ ἀκόμη θεούς, σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, ἀναστήθηκε καί προσφέρει φῶς; Ὅλοι, ὡς ἄνθρωποι, βρίσκονται κάτω ἀπό τήν πλάκα τοῦ ψυχροῦ τάφου τους. Μόνο ἕνας τάφος στήν Ἱερουσαλήμ, ὁ Τάφος τοῦ Κυρίου μας ὡς ἀνθρώπου εἶναι κενός, ἐκπέμπει φῶς πνευματικό, εὐωδιάζει, θαυματουργεῖ, προσφέρει καί τό φυσικό φῶς, τό ἅγιο φῶς κάθε Μέγα Σάββατο. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, εἶναι τό ἀνέσπερο Φῶς.
β) Ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς καλεῖ νά λάβουμε φῶς ἀπό τόν Χριστό, διότι ὁ Χριστός μέ τήν παρουσία του καί τήν Ἀνάστασί του ἔφερε τό Φῶς σέ ὅλους.
Τί ἐπικρατοῦσε στόν κόσμο, στά ἄτομα, στήν οἰκογένεια, στήν κοινωνία πρό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ; Σκότος καί ἔρεβος στίς ψυχές καί στή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀποστασία, ἡ ἁμαρτία, ἡ ἐνοχή δέν ἄφηνε τό Φῶς τοῦ κόσμου, τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης νά φθάση στή γῆ, νά τήν φωτίση, νά τήν θερμάνη. Δέν ἄφηνε τόν σκοτισμένο καί ἀπροσανατόλιστο ἄνθρωπο νά βρῆ τήν ἀληθινή θεογνωσία, νά βαδίση ἀλάθητα καί σωτήρια στή ζωή του.
Τώρα, μετά τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἄνθρωποι φωτιζόμενοι ἀπό τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως διακρίνουν καθαρά - μέσω τῆς πίστεως - τόν ἀλάθητο δρόμο τῆς συνέπειας, τοῦ καθήκοντος, τῆς εἰρήνης, τῆς χαρᾶς, τῆς εὐτυχίας πού πρέπει νά βαδίσουν. Διακρίνουν ὅτι, πέρα ἀπό τά λίγα ἔτη τῆς ἐπιγείου καί προσκαίρου αὐτῆς ζωῆς, ὑπάρχει ἡ ἀτελεύτητος αἰωνιότης, μέσα στή δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας. Πέρα ἀπό τά ἐπίγεια ὑπάρχουν τά ἐπουράνια καί πέρα ἀπό τίς θλίψεις, τίς ὀδύνες καί τά δάκρυα τῆς γῆς, ὑπάρχει ἡ χαρά καί ἡ μακαριότης, ἡ δόξα τοῦ Οὐρανοῦ.
Τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως φωτίζει τούς ψυχρούς τάφους, στούς ὁποίους ἀποθέτουμε τά σώματα τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν μας καί μᾶς μεταδίδει τό ὁλοφώτεινο καί χαρμόσυνο μήνυμα, ὅτι ὁ Χριστός ἐγερθεῖς ἐκ νεκρῶν«ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Α’ Κορ. ιε’, 20).
Αὐτό ἐπιβεβαιώνει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Εἰ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καί ἀνέστη, οὕτω καί ὁ Θεός τούς κοιμηθέντας διά τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σύν αὐτῷ» (Α’ Θεσ. δ’, 4).
Ἡ Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας, μᾶς ἔφερε τήν ψυχική μας λύτρωσι, τή σωτηρία, τήν ἀπολύτρωσί μας ἀπό τά τυρρανικά πάθη τῆς ἁμαρτίας. Μᾶς ἔφερε τήν πνευματική μας τελείωσι, τήν δυνατότητα ὁμοιώσεώς μας μέ τόν Θεό. Μᾶς ἄνοιξε τίς πύλες τοῦ Παραδείσου καί μᾶς μετέφερε ἀπό τόν θάνατο στήν ἀνέσπερη ζωή, ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό. Μετά τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας ἑνώθηκαν «τά τό πρίν διεστῶτα», ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ. Ἑνώθηκαν, διά τῆς κοινωνίας τους μέ τόν Χριστό, οἱ ἄνθρωποι μέ τούς ἀγγέλους.
«Σήμερον, ἡμέρα Ἀναστάσεως, ἐν γῇ χαρά (καί φῶς), σήμερον ἐν οὐρανοῖς χαρά» λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος∙ καί συνεχίζει: «Νῦν σκιρτώσιν Ἄγγελοι, νῦν χαίρουσιν Ἀρχάγγελοι, νῦν τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ μεθ’ ἡμῶν ἑορτάζει τήν παροῦσαν ἑορτήν…».
Τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἐφώτισε Ἀποστόλους, Ἀποστολικούς Πατέρας, μάρτυρας, ὁσίους, ὁμολογητᾶς, νεομάρτυρας. Τούς ἐνίσχυσε, τούς ἀνέδειξε ἀγγέλους ἐπί γῆς, ἁγίους, ὁμολογητᾶς τοῦ Ἀναστάντος καί πολίτες τοῦ Οὐρανοῦ.
γ) Ὁ Ἀναστᾶς Κύριος ἔφερε τό Φῶς Του καί στά καταχθόνια τοῦ Ἅδου.
Γράφει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στήν Α’ καθολική ἐπιστολή: «Γι’ αὐτό κήρυξε καί στούς νεκρούς (ὁ Χριστός), διότι πέθαναν μέν ὡς ἄνθρωποι κατά τό σῶμα, ἀλλά ζοῦν ὡς πρός τόν Θεό κατά τό πνεῦμα» (Α’ Πετρ. δ’, 6). Οἱ νεκροί, δηλαδή, δέν περιέρχονται σέ ἀνυπαρξία καί δέν διαφεύγουν τήν κρίσι.
Ὁ Ἀναστᾶς Κύριος ἀπέθανε ὡς ἄνθρωπος ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἔδυσε γιά λίγο στή γῆ, ἀλλά ἀνέτειλε στό ζοφερό καί σκοτεινό Ἅδη. Κατέβηκε ὁ Χριστός στόν Ἅδη, γιά νά γεμίση τά πάντα μέ τό Φῶς τῆς θεότητός Του καί νά καταργήση τό κράτος τοῦ θανάτου καί τοῦ διαβόλου. Δέν ἄνοιξε ἁπλῶς τίς πύλες τοῦ Ἅδου, ἀλλά τίς συνέτριψε γιά νά γίνη ἄχρηστο τό δεσμωτήριό του.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομός μᾶς πληροφορεῖ ὅτι, ὅταν ὁ Χριστός κατέβηκε στόν Ἅδη καί ἐφώτισε τά καταχθόνια, ὁ Ἅδης «ἐπικράνθη, κατηργήθη, ἐνεπαίχθη, ἐνεκρώθη, καθηρέθη, ἐδεσμεύθη» (Κατηχητικός Λόγος). Καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ψάλλει «Κατῆλθες ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς καί συνέτριψας μοχλούς αἰωνίους» (Κανών Ἀναστάσεως, ὠδή στ’).
Ἔτσι, ὁ Δεσπότης Χριστός ἐφώτισε τά καταχθόνια τοῦ Ἅδου καί ὅσοι ἀπό τούς νεκρούς ἐπίστευσαν, ἀξιώθηκαν τοῦ αἰωνίου φωτός τοῦ Παραδείσου.
Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί,
Σήμερα, αὐτή τήν ἁγία Λαμπρή, «τά πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια» (Κανών Ἀναστάσεως, ὠδή γ’). Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι τό μεγαλύτερο Θαῦμα τῶν αἰώνων.
Αὐτό τό Θαῦμα, τό πλημμυρισμένο ἀπό τό Φῶς τοῦ Ἀναστάντος, ὁμολογεῖ τήν μεγάλη, τήν μοναδική ἀλήθεια. Ὑψώνει τόν Κύριο καί Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό ὑπεράνω ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ψευτοθεῶν.
Αὐτό τό μεγάλο Θαῦμα, ὁμολογεῖ καί ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός καί Κύριος οὐρανοῦ καί γῆς. Ὁτι εἶναι τό Φῶς τό ἀνέσπερο, πού φωτίζει τήν πορεία, τή ζωή, τήν σωτηρία κάθε ἀνθρώπου. Βεβαιώνει ἀκόμη ὅλους μας, ὅτι ἐνῶ διά τῆς ἁμαρτίας ὁ ἄνθρωπος κατέστη θνητός καί πεπερασμένος, διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου γίνεται ἀθάνατος καί αἰώνιος.
Σήμερα, ἀγαπητοί, αὐτό τό Πάσχα τό ὁλοφώτεινο, μήν τό διέλθουμε συναισθηματικά, συγκινησιακά, πολύ δέ περισσότερο κοσμικά. «Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψώμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς Ἀναστάσεως» (Κανών Ἀναστάσεως, ὠδή α’), μᾶς τονίζει ὁ Ἀναστάσιμος Κανόνας.
Ἄς καθαρίσουμε ἀπό τά πάθη μας τίς αἰσθήσεις μας καί τήν καρδιά μας, μέ τή μετάνοιά μας, γιά νά δοῦμε τό ἀνέσπερο Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στήν ὁλοφώτεινη δόξα Του.
Ἄς θελήσουμε κι ἐμεῖς νά δεχόμαστε τόν Χριστό μας, μέ εἰλικρίνεια καί ἀγάπη, κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Θά ἔχουμε, τότε, πάντοτε Ἀνάστασι μέσα μας καί στή ζωή μας. Θά γινώμαστε ἄξιοι, γιά νά ζήσουμε στήν αἰώνια Ἀνάστασι τοῦ Παραδείσου.
Τό εὔχομαι πατρικά γιά ὅλους μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
