Ό Άγ. Αυγουστίνος υμνολογεί: «Μάς έδωσες μέν το καθετί, πού βρίσκεται κάτω άπ’ τον ουρανό, αλλά, σαν να τα θεωρούσες κάτι το μικρό, πρόσθεσες επιπλέον, κι αυτά που είναι πάνω άπ’ τούς ουρανούς!».
• Ό οσ. Έφραίμ ό Σύρος εύχεται: «Νά αξιωθούμε να μπούμε σ’ εκείνη τη χαρά τήν άνείπωπη, τήν άπερίγραπτη, τήν άνέκφραστη, σ’ αύτά τα όποια επιθυμούν να κατανοήσουν οί Άγγελοι (Α' Πέτρ I, I 2)· οπου είναι οί χορείες και οί τάξεις των δικαίων. Εκεί ή άγκαλιά του Αβραάμ υποδέχεται εκείνους πού ύπομένουν τις θλίψεις, όπως και το Λάζαρο (Λκ I 6, 22). Εκεί άνοίγονται οί θησαυροί των αιωνίων άγαθών· όπου είναι ή άνω Ιερουσαλήμ, ή μητέρα των πρωτοτόκων (πρβλ Έβρ 12, 22-23), σαν νύφη στολισμένη (Άπκ 21,2) και υποδεχόμενη εκείνους πού εργάζονται τις εντολές τού Κυρίου. Εκεί στή μακάρια χώρα τών πράων (πρβλ Μθ 5, 5) όπου όλα είναι ήρεμα και άτάραχα, όπου όλα είναι φωτεινά και θεάρεστα, όπου κανείς δεν αδικεί ή διοικείται τυραννικά, όπου δεν υπάρχει αμαρτία και μολυσμός. Εκεί όπου υπάρχει το απρόσιτο φως και ή ανείπωτη χαρά· εκεί όπου δεν υπάρχει πόνος, ούτε δάκρυα- όπου δεν υπάρχει φροντίδα, ούτε μέριμνα, ούτε θρήνος. Όπου δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα. Όπου δεν υπάρχει Διάβολος, ούτε θάνατος, ούτε νηστεία, ούτε λύπη, ούτε φιλονικία, ούτε ζήλεια, αλλά όλα εξ ολοκλήρου είναι χαρά, ειρήνη, ευφροσύνη Όπου υπάρχει το δροσερό νερό, ό χλοερός τόπος (Ψαλ 22, 2), και ή πηγή πού μοιράζεται στά τέσσερα σημεία (Γεν 2, I 0), και ή κληματαριά πού τήν φροντίζει ό Θεός όλου του κόσμου (πρβλ Ίω 15, I), σ’ εκείνη τη μακάρια γη, πού παράγει τούς καλούς καρπούς, πού στολίζει με φύλλα το δένδρο τής ζωής (Άπκ 22, 2), πού ποτίζεται πλούσια από τις πηγές των πνευματικών χαρισμάτων, στή γή όπου ή άληθινή κληματαριά άπλώνει τά βλαστάρια της, και πού άκούμε ότι άμπελουργός της είναι το Πνεύμα (πρβλ Ίω 15, I )»(Ε4, 299).
Πνευματικό σώμα
Διδάσκει ό όσ. Βαρσανούφιος: «Σχετικά με αυτό το όποιο λέει ή Γραφή ότι "ή σάρκα και το αιμα δεν μπορούν να πάρουν μέρος στή Βασιλεία του Θεού, ούτε το φθαρτό μπορεί να κληρονομήση τήν άφθαρσία"(Α' Κορ. I 5, 50), ως σάρκα και αιμα εννοεί τήν εμπάθεια και τήν πονηριά και τά θελήματα του ”παλαιού ανθρώπου". Θέλεις, λοιπόν, να δής ότι, ένω είναι άνθρωποι με σώμα, μπορούν να γίνουν πνευματικοί; ’Άκουσε τον Κύριο πού λέει στο Νικόδημο "Πρέπει εσείς όλοι να γεννηθείτε από τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος, ή οποία κατεβαίνει από τον ουρανό"(Ίω 3, 3). Και στή συνέχεια του είπε: "Με νερό και Πνεύμα"· και "όσοι γεννιούνται από το Πνεύμα είναι πνευματικοί"(Ίω 3, 5-6). Και σέ άλλο σημείο άναφέρει: "Από το Θεό γεννήθηκαν αύτοί και όχι από γυναίκας αίμα, ούτε από έπιθυμία άνθρώπινη ή έπιθυμία και θέλημα άνδρός"(Ίω 1, 13). Και “ό Θεός είναι Πνεύμα". Άν, λοιπόν, έγιναν πνευματικοί ενώ ήταν άκόμη έδώ, αφού γεννήθηκαν από το Θεό, πώς αδυνατεί εκεί ό Θεός να τούς κάνη πνευματικούς; ».
• Ό Έπίσκ. Διοκλείας Κάλλιστος γράφει: «Μάς το λέει ό άγιος Έφραίμ ό Σύρος: "Σκέψου τον άνθρωπο μέσα στόν όποιο κατοικούσε ή λεγεώνα από κάθε είδους δαίμονες (Μρ 5, 9)· βρίσκονταν εκεί, άν και δεν ήταν αναγνωρίσιμοι, επειδή ό στρατός τους ήταν από ύλικό λεπτότερο και αίθεριότερο άπ’ ό,τι ή ίδια ή ψυχή. Όλόκληρος αύτός ό στρατός κατοικούσε σ’ ένα σώμα.
Εκατό φορές λεπτότερα και αίθεριότερα θα είναι τά σώματα τών δικαίων όταν έγερθούν κατά τήν άνάστασι: θα μοιάζουν με μιά σκέψι πού είναι ικανή, άν θέλη, να άπλωθή και να διασταλή, ή άπεναντίας, άν έπιθυμή, να συσταλή και να μαζευθή: άν συσταλή, βρίσκεται κάπου· άν διασταλή βρίσκεται παντού
Αυτή ίσως να είναι ή καλύτερη περιγραφή τής δόξας τής άναστάσεως τήν οποία μπορούμε να βρούμε. Άς άφήσουμε τά υπόλοιπα στή σιωπή. "Οyπω έφανερώθη τί έσόμεθα" (Α' Ίω 3, 2)». 49, 32)
• Γράφει ό oσ. Νίκων Μπελιάεφ: «Κάποια μέρα ό π. Βαρσανούφιος μου διηγήθηκε το εξής:
Θα σου μιλήσω γιά έναν Άγγλο. Δεν ξέρω άν οί σύγχρονοι Άγγλοι άσχολούνται με τέτοια θέματα. Αύτός, όμως, ό συγκεκριμένος τύπος, καθόταν συνεχώς και χάζευε έξω άπ' το παράθυρο του σπιτιού. Και ήλθε σέ έκσταση και σαν βγήκε άπ' τήν έκσταση του, ψιθύρισε μονολογώντας: Τώρα το κατάλαβα
—Και τί κατάλαβες;, τον ρώτησε ή γυναίκα του.
—Κατάλαβα, πώς θα είναι τα σώματά μας μετά τη γενική ανάσταση.
—Και πώς το κατάλαβες αυτό;
—Να. Κοιτούσα το παράθυρο και σκεπτόμουν, πώς το τζάμι είναι διαφανές. Και μετά, oτι τα υλικά άπ' τα όποια αποτελείται: χώμα, άνθρακας... δεν είναι καθόλου διαφανή. “Έτσι λοιπόν, και το σώμα του ανθρώπου μετά το θάνατο, ενώ Θα έχει γίνει χώμα και στάκτη, με προσταγή του Θεού Θ' άναστηθή σέ μιά διαφορετική, άφθαρτη μορφή. Πιο φωτεινό. Πιο καθαρό. Πιο ελαφρό»(ΡΖ, 38).
• Διαβάζουμε: «Έστι σώμα πνευματικόν»(Α' Κορ 1 5, 44) «Γιά να καταλάβουμε κάπως, τί θα πή σώμα κυριαρχημένο από τις πνευματικές δυνάμεις, άς θυμηθούμε το Μωυσή. Έπί σαράντα μέρες συνομιλούσε με το Θεό πάνω στο Σινά. Αυτές τις ημέρες κατά κάποιο τρόπο το σώμα του ήταν "πνευματικό". Δεν αισθανόταν τήν ανάγκη του φαγητού, του ποτού, του ύπνου. Αλλά και επί άλλες σαράντα μέρες άργότερα πάλι ό Μωυσής εισήρθε στο θείο γνόφο. Ήν εκεί Μωυσής τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας· άρτον ουκ έφαγε και ύδωρ ουκ έπιε· και έγραψεν επί! των πλακών... τούς δέκα λόγους"(Έξ 34, 28). Μάλιστα, αύτή τή δεύτερη φορά ή ενέργεια τής παρουσίας του Θεού κτυπούσε εντονότερα το Μωυσή, όπως άλλωστε, ό ίδιος το είχε ζητήσει (βλ. Έξ 33, I 3), και το σώμα του είχε γίνει πιο "πνευματικό" από ό,τι τήν πρώτη φορά. Γι’ αυτό κατεβαίνοντας από το Σινά και πλησιάζοντας πρός το λαό, από το πρόσωπό του εκτοξεύονταν φοβερές λάμψεις σαν τις αστραπές (34, 29-30).
Βέβαια, αυτό πού παρατηρήθηκε στο Μωυσή δεν είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό πού θα συμβή στή μέλλουσα ζωή, πλήν, όμως, μάς βοηθά κάπως νά καταλάβουμε τήν ποιότητα του εσχατολογικού μας σώματος. Μάς βοηθά να νοιώσουμε, τί θα πή σώμα πού κυριαρχείται και διευθύνεται και ζωοποιείται από τις πνευματικές δυνάμεις»
ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
