Αναπτύσσοντας τη νέα σχέση Ρωσίας- ΚίναςΕνώ η κυβέρνηση Ομπάμα είναι απασχολημένη με τη διατήρηση μιας όλο και πιο δυσαρεστημένης επιχείρησης της ΕΕ σχετικά με τις περαιτέρω οικονομικές κυρώσεις κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας, ο Πούτιν είναι απασχολημένος υπερφαλαγγίζοντας μια όλο και πιο απελπιστική Ουάσιγκτον. Αντί να εστιάσουν στις σκόπιμες προκλήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, η Ρωσία εμβαθύνει τους στρατηγικούς της δεσμούς με την άλλη μεγάλη ευρασιατική δύναμη της γης, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Πέρα από τον Πούτιν που πηγαίνει επαιτώντας στο Πεκίνο για χρήματα, οι δύο δυνάμεις δημιουργούν ένα πιο στρατηγικό αντίβαρο σε μια αγγλο-αμερικανική ελίτ που έχει «τρελαθεί» ενόσω η αυτοκρατορία γλιστρά από τα χέρια της.
Όλες οι διπλωματικές δηλώσεις από τους Κινέζους αναπληρωτές αρχηγούς και άλλους τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με το πώς η Κίνα εκτιμά τόσο βαθιά τον ιδιαίτερο ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών ως τη μοναδική υπερδύναμη, είναι ασήμαντες. Η πραγματικότητα μιλά για μια τεκτονική και καλά μελετημένη αλλαγή της γεωπολιτικής παγκόσμιας τάξης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Πέραν αυτού, η Ρωσία και η Κίνα υπογράφουν γιγαντιαίες συμφωνίες πετρελαίου και φυσικού αερίου που μονώνουν τη Ρωσία από τις αρνητικές επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης απώλειας των ενεργειακών αγορών της ΕΕ κατά τους επόμενους μήνες.
Τώρα, οι δύο δυνάμεις έχουν συμφωνήσει σε ένα από τα μεγαλύτερα project υποδομής όλων των εποχών ανά τον κόσμο, έργο που θα δημιουργήσει τεράστιες νέες αγορές σε ολόκληρη την Ευρασία.
Μετασχηματίζοντας την Ευρασία
Η Ρωσία και η Κίνα συμφώνησαν στην κατασκευή σιδηροδρομικής σύνδεσης 7.000 χιλιομέτρων υψηλής ταχύτητας από το Πεκίνο στη Μόσχα, με κόστος 242 δισεκατομμύρια δολάρια, σχεδόν ένα τέταρτο τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με την κυβέρνηση της πόλης του Πεκίνου. Το ταξίδι από το Πεκίνο στη Μόσχα θα διαρκούσε δύο ημέρες σε μια διαδρομή που διέρχεται από το Καζακστάν. Θα χρειαστεί 8 έως 10 χρόνια για να κατασκευαστεί. Το έργο σιδηροδρομικής είναι το πιο φιλόδοξο σχέδιο στην Ευρασιατική ιστορία, ξεπερνώντας ακόμα και το έργο του υπερσιβηρικού σιδηρόδρομου σε όλη τη Ρωσία.
Το νέο σχέδιο υψηλής ταχύτητας σιδηροδρομικού για Πεκίνο- Μόσχα θα μεταστρέψει τον οικονομική χώρο της Ευρασίας.
Τον Οκτώβριο του 2014, η Κίνα και η Ρωσία υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή του πρώτου σκέλους της σιδηροδρομικής σύνδεσης Πεκίνου-Μόσχας. Αυτό σηματοδοτεί ότι οι κινεζικές επιχειρήσεις και οι Ρώσοι εταίροι τους θα κατασκευάσουν 770 χλμ γραμμή υψηλής ταχύτητας που θα συνδέει τη Μόσχα και το Καζάν, μια σημαντική μητρόπολη στις όχθες του ποταμού Βόλγα, καθ “οδόν προς το Πεκίνο.
Στη συνέχεια, τον περασμένο Νοέμβριο, οι κυρώσεις των ΗΠΑ και η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου από τις ΗΠΑ έθεσαν μια νέα αναγκαιότητα για το έργο, και ο Αlexander Misharin, αντιπρόεδρος στην κρατικοκρατούμενη OAO του Ρωσικού Σιδηρόδρομου, δήλωσε ότι ένα τμήμα θα κόστιζε 60 δισεκατομμύρια δολάρια για να φτάσουν στα σύνορα της Ρωσίας, και θα περιόριζε το ταξίδι Πεκίνου-Μόσχας από πέντε ημέρες σε μόνο 30 ώρες. Ο Misharin συνέκρινε το νέο δίκτυο μεταφοράς με τη διώρυγα του Σουέζ «από την άποψη της κλίμακας και σημασίας.»
Στην πραγματικότητα, αυτό έχει τη δυνατότητα να υπερβεί κατά πολύ τη Διώρυγα του Σουέζ, δεδομένου ότι χρησιμεύει για να ενοποιήσει ένα ολόκληρο δίκτυο μεταφοράς υψηλής ταχύτητας και θα σήμαινε τεράστιες νέες αγορές σε ολόκληρη την Ευρασία και από το Πεκίνο στη Μόσχα που θα προσελκύσουν 4,4 δισεκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού.
Μια προσεκτικότερη ματιά στο νέο σιδηροδρομικό χάρτη από τους Γερμανούς πολιτικούς ίσως φανεί χρήσιμη, για να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν γραφικά πού βρίσκεται το μέλλον της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια υπόδειξη: δεν ανήκει σε μια θανούσα οικονομία της Αμερικής γεμάτη χρέη που προσφέρει μόνο Υπερατλαντικό Εμπόριο και επενδύσεις-απάτες στην Ευρώπη. Από το Βερολίνο, οι τέσσερις ίπποι στην κορυφή της ιστορικής Πύλης του Βρανδεμβούργου συμβολικά δείχνουν προς τα ανατολικά, προς τη Μόσχα. Οι κυρώσεις έκοψαν τη συμμετοχή της γερμανικής βιομηχανίας σε ένα από τα μεγαλύτερα κατασκευαστικά έργα στην παγκόσμια ιστορία. Μπορεί να αναρωτηθεί κανείς γιατί;
Ρωσική Αναγέννηση;
Η νέα σιδηροδρομική γραμμή Μόσχας-Πεκίνου είναι αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό έργο υποδομής στην Ευρασία μετά τον εκπληκτικό Υπουργό Ρωσικού Σιδηρόδρομου, αργότερα υπουργού Οικονομικών και, τέλος, πρωθυπουργού, Sergei Count Witte, που έχτισε τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο για να ενοποιήσει την απεραντοσύνη της Ρωσίας στην δεκαετία 1890.
Ο Witte, ένας φοιτητής του επί χρόνια ξεχασμένου γερμανικού εθνικού οικονομολόγου Friedrich List, συνειδητοποίησε τον κεντρικό ρόλο που έχουν παίξει σιδηροδρομικές και άλλες υποδομές στην ανάδειξη της Γερμανίας μετά τη δημιουργία της Τελωνειακής Ένωσης στη δεκαετία του 1830, και των Ηνωμένων Πολιτειών με την κατασκευή του πρώτου διηπειρωτικού σιδηρόδρομου.
Οι Οικονομικές πολιτικές του Witte ήταν σε καλό δρόμο για να δημιουργηθεί μια πραγματική οικονομική αναγέννηση εντός της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, με τις μεταρρυθμίσεις των αγροτών, την οικονομική ανάπτυξη και άλλες πολιτικές που προκάλεσαν το μίσος του Λονδίνου και της Wall Street. Ο Witte διαφώνησε με τον Τσάρο Νικόλαο ΙΙ στις παραμονές του Α “Παγκοσμίου Πολέμου, ότι θα ήταν μια καταστροφή για τη Ρωσία να ενταχθούν με τους Βρετανούς και να πάνε σε πόλεμο κατά της Γερμανίας. Είχε δίκιο και, συμβολικά ή όχι, πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο αμέσως μετά ο τσάρος ήταν απασχολημένος με διάφορες μηχανορραφίες για να κηρύξει πόλεμο στη Γερμανία.
Ο καταστροφικός πόλεμος πριν από έναν αιώνα, που οδήγησε στην Δυτικά χρηματοδοτούμενη επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917, εμπόδισε την ανάπτυξη των τεράστιων οικονομικών δυνατοτήτων της Ρωσίας και Ευρασίας μέχρι σήμερα. Αυτό που τώρα υφίσταται είναι μια μεταμόρφωση, ένα νέο είδος ρωσικής επανάστασης που βασίζεται στην ειρήνη και την οικονομική σταθερότητα, ειρωνικά κάτω από τις πιέσεις του εν εξελίξει πολέμου του ΝΑΤΟ, οικονομικού και στρατιωτικού, κατά της Ευρασιατικής ακεραιότητας.
Η Ευρασιατική ακεραιότητα, επίσημα μέσω της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης της Ρωσίας και της σινο-ρωσικής που ηγεμόνευε τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, καθώς και άτυπα μέσω μιας κλιμακούμενης σειράς διμερών συμφωνιών οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρασία, δηλαδή της Ρωσίας και της Κίνας, είναι ακριβώς αυτό που το ΝΑΤΟ και τα νεο-συντηρητικά γεράκια πολέμου της κυβέρνησης Obama απεγνωσμένα προσπαθούν να αποτρέψουν στην Ουκρανία και με την του Ομπάμα Pivot κατά της Κίνας.
Το πρόβλημα, για αυτές τις φτωχές ψυχές χωρίς αγάπη στην Ουάσιγκτον και τη Wall Street, είναι ότι οι πόλεμοι δεν λειτουργούν πια με τον τρόπο που το έκαναν. Ο κόσμος έχει βαρεθεί να πεθαίνουν στους πολέμους του ένα τοις εκατό.
HELLASFORCE
http://www.hellasforce.com/blog
