Η τουρκική πολεμική αεροπορία αναβαθμίζεται τρία επίπεδα προς τα πάνω και θα έχει πλέον την δυνατότητα να πραγματοποιεί επιχειρήσεις σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και βάθος, όπως αναφέρει αποκλειστικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας,
Sabah. Η αναβάθμιση αυτή σε όλα τα επίπεδα, σίγουρα δεν προοιωνίζει κάτι το θετικό για τις εξελίξεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου όπου εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες διεξάγεται ένας κυριολεκτικά ακήρυχτος πόλεμος, με καθημερινές σχεδόν αεροπορικές εμπλοκές, αλλά και με θύματα και από τις δυο πλευρές. Ο ακήρυχτος αυτός πόλεμος πραγματικά δεν έχει προηγούμενο πουθενά στην παγκοσμία πολεμική ιστορία και οι προοπτικές να υπάρξει κάποια ύφεση δεν φαίνονται από πουθενά.
Τον προγουμενά χρόνο, το 2014, υπήρξε μια εντυπωσιακή αύξηση των τουρκικών παραβάσεων στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, κάτι που το επεσήμαναν και τα ελληνικά, αλλά και τα τουρκικά ΜΜΕ με την δική τους φυσικά άποψη. Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, μέσα στο 2014 σημειωθήκαν 1.017 αεροπορικές εμπλοκές μεταξύ ελληνικών και τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, δηλαδή κατά δυο επίπεδα παραπάνω από το προηγούμενο έτος, 2013. Το ίδιο το τουρκικό Γενικό Επιτελείο στην ιστοσελίδα του αναφέρει ότι το προηγούμενο χρόνο έσπαναν ρεκόρ οι…παρενοχλήσεις των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών προς τα τουρκικά, που εκτελούσαν… «αθώες» εκπαιδευτικές πτήσεις πάνω από τον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, Metin Gürcan, το προηγούμενο έτος σημειώθηκαν οι περισσότερες εμπλοκές μεταξύ των αεροσκαφών των δυο χωρών, ενώ σημειώνει πως στις 22 του περασμένου Δεκεμβρίου υπήρξε σοβαρή «παραβίαση» εκ μέρους των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών του τουρκικού εναέριου χώρου. Μάλιστα!
Βέβαια η προϊστορία των τουρκικών παραβιάσεων και εμπλοκών έχει μεγάλο βάθος και αρχίζει σχεδόν αμέσως μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974. Πραγματικά η Τουρκία πέρασε στη έμπρακτη αμφισβήτηση του ελληνικού εναέριου χώρου πολύ νωρίς. Έτσι τον Μάρτιο του 1975 είχαμε τις πρώτες μαζικές παραβιάσεις με τουρκικά μαχητικά πάνω από το Αιγαίο. Είναι αξιοσημείωτο εδώ να τονίσουμε ότι τα τουρκικά μαχητικά όταν ξεκινούσαν την πρακτική των παραβιάσεων, λίγο μετά την εισβολή στην Κύπρο, ακολούθησαν την εξής τακτική : α) έμπαιναν στην αρχή στιγμιαία στον εναέριο χώρο του FIR Αθηνών, β) ποτέ δεν προχωρούσαν στον καθαρά ελληνικό εναέριο χώρο και όταν το έκαναν δεν προχωρούσαν πέραν των έξη μιλίων και, γ) αμέσως απομακρύνονταν. Αργότερα όμως αυτό άλλαξε. Άρχισαν να παραμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα υποχρεώνοντας έτσι την ελληνική αεροπορία να τα αναχαιτίζει σχεδόν πάντα με επιτυχία. Έπειτα άρχισαν να πετούν σταδιακά και πέραν των έξη μιλίων, για να φτάσουν από τις αρχές τις δεκαετίας του ενενήντα να πετάνε και πάνω από τα ελληνικά νησιά.
Είναι χαρακτηριστικό εδώ να αναφέρουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα και ενδεικτική συζήτηση όπου είχε γίνει στο τουρκικό κανάλι NTV, τον Νοέμβριο του 1998, δηλαδή πριν από δεκαοκτώ χρόνια, στην οποία μίλησαν ανάμεσα στους άλλους και δυο Τούρκοι συνταξιούχοι πλέον αξιωματικοί της αεροπορίας, οι İbrahım İlter και İsmail Meker. Οι δυο Τούρκοι αξιωματικοί, που μετείχαν και στην εισβολή στην Κύπρο, ομολόγησαν ότι την πρώτη περίοδο οι Τούρκοι πιλότοι πετούσαν στο Αιγαίο με μεγάλο φόβο, καθώς ο χώρος ήταν τελείως άγνωστος για αυτούς και δεν ήξεραν τι κίνδυνο θα αντιμετώπιζαν από τους Έλληνες. Σταδιακά όμως και με την αυξανόμενη διείσδυση όλο και περισσότερων πιλότων στο ελληνικό εναέριο χώρο, είχε αυξηθεί η εμπειρία της περιοχής και άρχισαν να βγαίνουν με περισσότερο θάρρος και να πετούν περισσότερες ώρες πάνω από το Αιγαίο, απορρίπτοντας έτσι έμπρακτα τα ελληνικά δεδομένα για τα όρια το ελληνικού εναέριου χώρου. Παράλληλα ανέπτυξαν την πρακτική των αερομαχιών και των αλλεπάλληλων εμπλοκών, τονίζοντας πως το σημαντικότερο στοιχείο ήταν ο εμβολισμός του αντίπαλου στο πεδίο βολής, πράγμα που αυτόματα εξουδετέρωνε την αντίπαλη παρουσία και ήταν θέμα δευτερολέπτων να ριχτεί η πραγματική βολή για να καταρριφθεί το εχθρικό, (γι’ αυτούς το ελληνικό ), μαχητικό αεροσκάφος.
Η κατάσταση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και το τρέχων έτος με άγνωστες συνέπειες γενικότερα για την σταθερότητα της περιοχής. Η τουρκική προκλητικότητα βρίσκει «έδαφος» στην ελληνική ανοχή και στην μειοδοτική ελληνική εξωτερική πολιτική, που δεν δείχνει καμία διάθεση να περιορίσει αυτές τις προκλήσεις. Απομένει να δούμε μέχρι που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση και αν τελικά θα υπάρξει κάποια ελληνική κυβέρνηση να δώσει κάποτε την πρέπουσα απάντηση σε όλο αυτό το όργιο των επικίνδυνων αεροπορικών τουρκικών προκλήσεων πάνω από τον εναέριο χώρο του ελληνικού Αιγαίου.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
