 |
| Τοιχογραφία στην αριστερή εξωτερική πλευρά της εισόδου του Πρωτάτου. |
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Ούτος
ο περιφανής της οικουμένης αστήρ, ήκμαζε κατά τους χρόνους Νικηφόρου του Φωκά εν
έτει λξγ΄ ήτοι 963. και πατρίδα μεν είχε την Τραπεζούντα, την
ευρισκομένην κοντά εις την Λαζικήν. Οι δε γονείς του ήταν ευγενείς και φιλόθεοι,
από την Αντιόχεια καταγόμενοι και οι δύο. Επειδή δε είχε τοιούτους αγαθούς γονείς
ο Άγιος, δια τούτο έλαβε παρ΄ αυτών και ανατροφήν αγαθήν. Από την αρχήν δε της νεαράς
του ηλικίας εδόθη εις την μάθησιν των γραμμάτων, τα οποία ευθύς οπού εγεύθη, επεθύμησε
να φθάσει και εις την τούτων τελειότητα. Δια τούτο πηγαίνοντας εις την
Κωνσταντινούπολιν, εχόρτασε κατακόρως από τα μαθήματα, άλλα μεν από άλλους διδαχθείς,
άλλα δε, και αυτός διδάξας πολλούς. νέος γαρ υπάρχων κατά την ηλικίαν,
είχε γνώμην γεροντικήν, σώφρων ων, και την ασκητικήν σκληραγωγίαν αγκαλιζόμενος.
Όθεν επειδή εμελέτα να φθάσει εις την τελειότητα της ασκήσεως και αρετής,
ανεχώρησεν από την Κωνσταντινούπολιν, και επήγεν εις το υψηλόν και δυσκολοανάβατον
βουνόν του Κυμινά, το ευρισκόμενον εις την Ασίαν. επάνω εις τον οποίον
ήτο Μοναστήριον έχων Ηγούμενον τον Μιχαήλ εκείνον, τον επονομαζόμενον Μαλείνον,
άνδραν ιερόν και της Μοναδικής πολιτείας ακριβέστατον διδάσκαλον, ο οποίος οδήγει
τους υποτασσομένους αυτώ Μοναχούς, εις την Ουράνιον και αγγελικήν ζωήν. Με τούτους
λοιπόν συναριθμηθείς και ο μακάριος ούτος, αντί Αβράμιος, μετωνομάσθη δια του
θείου σχήματος Αθανάσιος.
Όθεν
εις ολίγον καιρόν υπερέβη κατά τους αγώνας και κόπους, όλους τους εκεί αγωνιστάς,
δουλαγωγών το σώμα και καταξηραίνων, και προς μόνην αποβλέπων την εν τοις
Ουρανοίς απόλαυσιν. Επειδή δε ετίμων αυτόν όλοι οι εκεί, δια τούτο ίνα φύγει την τιμήν των ανθρώπων, ανεχώρησεν ο αοίδιμος
και επήγεν εις το βουνόν του Άθω : ήτοι εις το Άγιον Όρος. το οποίον
ευρίσκεται μεν κατά την Μακεδονίαν, υψηλόν και μακρύ, φθάνον εις πολύ μήκος της
θαλάσσης, είναι δε ωσάν ένας στενός λαιμός. Εκεί λοιπόν ευρών ο Όσιος ένα γέροντα,
έγινε μαθητής εκείνου και υποτακτικός, αγαπών την υπακοήν με ταπεινό φρόνημα.
κοντά δε εις εκείνο έχυσεν ο θείος Αθανάσιος πολλούς ιδρώτας πνευματικούς. Από
εκεί δε κατά θείαν Αποκάλυψιν, εσηκώθην και επήγεν εις το εσώτερον μέρος του
αυτού Αγίου Όρους. και πολλά παρακαλεσθείς από τον ρηθέντα Βασιλέα
Νικηφόρον τον Φωκά, ο οποίος ήξευρε πρωτύτερα τον Άγιον και είχεν φιλίαν με αυτόν,
έκτισε Ναόν ωραίον της Θεοτόκου, ομοίως και κελλία πολλά και οίκους μεγάλους
από αυτά τα θεμέλια, εις κατοικίαν και ανάπαυσιν Μοναχών. και αφού
εσύστησεν Λαύραν Μοναχών πολυάνθρωπον (την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας), απήλθε προς Κύριον, χωρίς να μείνει άμοιρος
και τέλους μαρτυρικού. Επειδή γαρ ο αδαμάντινος δεν έπαυεν από το να καταδαμάζει
τον εαυτόν του με βαρύτατους κόπους, εσπούδασε να μετασκευάσει καλυτέραν και
την οροφήν : ήτοι τον θόλον του Αγίου Βήματος. Όθεν ο μεν Άγιος ανέβη δια να
κλείσει και να τελειώσει τον θόλον, ο δε θόλος κρημνισθείς, κατέχωσε τον Άγιον
ομού με έξι μαθητάς του. Ούτος ο Όσιος, μυρία μεν και άλλα εποίησε θαύματα, και
εδοξάσθη με λόγους και διδασκαλίας, και με έργα και προοράσεις, καθώς αναφέρει
ο κατά πλάτος βίος του. ιάτρευσε δε και ένα λεπρόν, και από τον βυθόν
της θαλάσσης ελύτρωσεν εκείνους όπου έπλεον εις την θάλασσαν ομού με το πλοίον.
Αλλά και ένας αδελφός πάσχων από δεινήν ασθενείαν, επήρεν επάνω του το σενδόνι
εκείνο, όπου ήτον βαμμένον από τα αίματα του Οσίου, και ω του θαύματος ! ευθύς
ιατρεύθει. και πολλά άλλα, λόγου και ενθυμήσεως άξια, εποίησε και
ποιεί δι΄ αυτού ο των θαυμασίων Θεός.
ΠΗΓΗ
: ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΩΝ ΤΟΥ ΕΝΙΑΥΤΟΥ, ΤΟΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1819, σσ. 167 κ.ε.
