Στις παρυφές του ουρανού
στο πρώτο πέταγμα του νου,
να βρω το θρόνο του Θεού
με πάει η ευχή, μα που αλλού!
Τώρα στου βίου το λυκαυγές
μακριά απ, του κόσμου τις ψευτιές,
είμαι στο τέλμα, είναι σαφές
και αναζητώ, ανηφοριές….
Τι και εάν δεν είσαι ποιητής
μες, το σκοτάδι θα χαθείς,
τον Κύριο, ψάξε και θα βρεις,
είναι η Οδός, διαφυγής….
Είναι το Φως , που ψηλαφάς
το αεράκι που ακουμπάς,
το πράσινο που προσπερνάς,
ότι κοιτάς- ότι κοιτάς…
Είναι στον πόνο η υπομονή,
στην ψαλμωδία η χαρμονή,
είναι η δέηση , η προσευχή
και στην καρδία σου , η ευχή….
Άκου το θρόισμα του ουρανού,
κοίτα ψηλά και όχι αλλού,
εδώ ο απ, αιώνων, Θεός,
ο Πλάστης, και δημιουργός….
Είναι ο Ποιμένας, ο Καλός,
η δύσκολη , η καλή οδός
και αναζητώ, ολοταχώς
να βρω το φως , να βρω το φως…
Κύριε εκέκραξα ο φτωχός
εσύ ο Κτίστης , ο σοφός,
πλην σου βαδίζω δίχως φως,
βοήθα με και είμαι τυφλός….
Πλήθος Αγίων Μαρτύρων,
ψηλάφησαν τον Ήλιον.
Λάλησαν την αλήθεια,
το τέρμα , είναι συνήθεια…..
Είδα το θρόνον και απορώ
μαζί σου να έρθω , εάν μπορώ,
έδιωξες την παγίδα,
μου έδωσες ελπίδα….
Τη θύρα , κτύπα , από καρδιάς
να μη σε σκιάζει ο μαμωνάς,
Θεόν αγάπης ψηλαφάς
ιδού ο στίβος, της χαράς….
Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής
