«Μέσα απ΄ τον πόνο θα ευλογήσεις τη ζωή», γράφει στους «Αδελφούς Καραμαζώφ», ο Φεοντόρ Ντοστογέφσκι.
Στην κινηματογραφική ταινία του Μιζογκούτσι, "Ο Επιστάτης" ο ήρωας θυσιάζει τη ζωή του, για να μην στερηθούν το ρύζι τους οι κάτοικοι μιας επαρχίας της Ιαπωνίας.
Τη στιγμή του αποχωρισμού, λέει στο γιο του: «Αυτός που δεν έχει συμπόνια, δεν είναι άνθρωπος».
Πώς ένας άνθρωπος είναι τόσο καλός, να θυσιάζει τη ζωή του για τους άλλους; Είναι γιατί έτσι γεννήθηκε; Είναι γιατί πόνεσε στη ζωή του και νιώθει τον πόνο των άλλων;
Πιστεύω ότι μόνο όταν πονέσεις νιώθεις και τον πόνο των άλλων. Καταλαβαίνεις ότι έχεις ανάγκη των άλλων και του Θεού;
Υπάρχει και αντίθετη άποψη, ότι ο πόνος μπορεί να μας κάνει καλύτερους, αλλά μπορεί να μας κάνει και χειρότερους.
Στη συμπόνια, τη συμπάθεια ή την ενσυναίσθηση, πρέπει να έχεις φαντασία, για να μπορείς να δεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου. Αυτός που δεν πονάει τους άλλους, ούτε τον εαυτό του τον πονάει.
Κάποιος άγιος είπε: «Υπάρχουν πολλοί δρόμοι σωτηρίας. Εγώ την ασθένεια ηρετισάμην (διάλεξα)».
σχόλιο Γ.Θ : Όπου ο πόνος δεν επιδρά στο να γίνει ο άνθρωπος καλύτερος βοηθάει τουλάχιστον στο να ξεπληρώσει καμιά αμαρτία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από τον πόνο και τον Σταυρό δεν θα γλυτώσει κανείς αλλά θα κληθεί να μιμηθεί μεταξύ των δύο ληστών που ενώ σταυρώθηκαν αμφότεροι κατέληξαν σε άλλους προορισμούς.
moschoblog.blogspot.gr
http://proslalia.blogspot.gr
