Στις 29 Μαΐου 1453, (με το παληό φυσικά ημερολόγιο, που τότε η διαφορά ήταν, αν δεν κάνω λάθος, εννιά μέρες), έπεσε η Πόλη, η Βασιλεύουσα!
Και μαζί της έπεσε ολόκληρη η αυτοκρατορία των Ρωμαίων, η Ρωμανία, όπως τότε ελέγετο. Βυζάντιο ονομάστηκε τον 16ο αιώνα από τους Φράγκους.
Εάλω η Πόλη!
Οι Ρωμαίοι όμως, δηλ. εμείς οι Ρωμηοί, δεν σβήσαμε, κι’ ας χάσαμε την αυτοκρατορία μας. Διατηρούμε τη ρωμηοσύνη μέχρι σήμερα. Ρωμηοσύνη σημαίνει ελληνισμός και Ορθοδοξία. Και τα δύο αυτά στοιχεία, τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία, θέλουν οι αείποτε εχθροί του Γένους και της Πίστης μας να σβήσουν. Και αυτόν τον αγώνα επιβίωσης οφείλει να κάνει κάθε Έλληνας και Ορθόδοξος σήμερα.
Μετά την άλωση της Βασιλεύουσας περάσαμε την 400χρονη σκλαβιά, την Τουρκοκρατία.
Πολλοί σκλάβοι Ρωμηοί, δεν άντεξαν τα δεινά. Αλλαξοπίστησαν. Άλλοι τούρκεψαν, δηλ. έγιναν Τούρκοι, κι’ άλλοι λατίνισαν, δηλ. έγιναν Φράγκοι. Το μεγαλύτερο όμως μέρος των σκλαβωμένων Ρωμαίων κράτησε την πίστη του, την Ορθοδοξία. Κι’ αυτή η πίστη του κράτησε το Γένος μας.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, κατά τον μακαριστό Φώτη Κόντογλου, η Εκκλησία μας στολίσθηκε με τριάντα πέντε χιλιάδες περίπου νεομάρτυρες, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται με τον μαρτυρικό στέφανο της δόξας πλησίον του Θρόνου του Θεού και προσεύχονται για την επίγεια πατρίδα τους, τη Ρωμανία, τους ομοεθνείς και ομόγλωσσους αδελφούς τους, δηλ. εμάς, και για την Ορθόδοξη πίστη, για να μη εκλείψει από τον κόσμο, μέχρι τον ερχομό του Κυρίου, να κρίνει ζώντες και νεκρούς!
Την 554η επέτειο της άλωσης της αυτοκρατορίας μας στρέφουμε ευλαβικά τη σκέψη μας στη χιλιόχρονη αυτοκρατορία μας. Υποκλινόμαστε στους υπερασπιστές της, που θυσίασαν τη ζωή τους κι’ άφησαν σε μας τους απογόνους τους, ως λαμπρή παρακαταθήκη την αφοσίωσή τους στο Γένος μας και την Ορθοδοξία.
Τα λόγια αυτά ας είναι ένα ταπεινό και ευλαβικό μνημόσυνό τους. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους!
http://alliotikathriskeytika.blogspot.gr/2014/01
http://www.diakonima.gr/2014/01/14/
