θαύμα της Παναγίας
Πριν από 23 χρόνια και όταν το παιδί της μεγάλης μου αδελφής ήταν περίπου τριών χρονών κατά διαστήματα ανέβαζε ψηλό πυρετό, πάθαινε σπασμούς και της έμενε κυριολεκτικά στα χέρια. Η αδελφή μου όπως κι αν ήταν έτρεχε στους γείτονες που την πήγαιναν με το παιδί στο νοσοκομείο. Αυτό είχε γίνει τρεις ή τέσσερις φορές. Κάθε φορά το παιδί νοσηλευόταν για μια βδομάδα μέχρι να πέσει ο πυρετός και στη συνέχεια πήγαινε στο σπίτι μέχρι να συμβεί το επόμενο περιστατικό. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να δώσουν καμμιά εξήγηση για ποιο λόγο συνέβαινε αυτό στο παιδί αφού δεν έβρισκαν κάποιο αίτιο που να το δικαιολογεί.
Ένα απόγευμα τελειώνοντας τη δουλειά μου και πηγαίνοντας στο σπίτι βρήκα τη μητέρα μου στενοχωρημένη. Μου είπε πως το παιδί είχε πάθει ξανά το ίδιο πράγμα και ήταν στο νοσοκομείο με την αδελφή μου. Ήθελα να πάω αμέσως να δω τι συμβαίνει αλλά ήμουν πολύ κουρασμένη από τη δουλειά, γι΄ αυτό αποφάσισα να κοιμηθώ για λίγο να ξεκουραστώ και να πάω μετά να τους συναντήσω.
Όταν κοιμήθηκα είδα ένα όνειρο. Οδηγούσα το αυτοκίνητό μου κι είχα μαζί μου την αδελφή μου. Φτάσαμε σε ένα οροπέδιο στρωμένο με πράσινο χορτάρι. Εκεί ήταν κόσμος πολύς καθισμένος στο χορτάρι σαν να ήταν σε εκδρομή και κατεβήκαμε κι εμείς από το αυτοκίνητο για να βρεθούμε στον ίδιο χώρο. Η εικόνα έμοιαζε βιβλική και τα συναισθήματά μου ήταν παράξενα. Δεν είχαμε μαζί μας τσάντες, δεν κρατούσαμε στα χέρια οτιδήποτε, κρατούσα εγώ μόνο τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου (έχει σημασία για τη συνέχεια).
Περπατώντας συνάντησα δύο γυναίκες που κι αυτές καθόντουσαν στο έδαφος. Η μία ήταν η Παναγία και φορούσε μαύρα ρούχα. Με κάποιο τρόπο το ήξερα στον ύπνο μου ότι ήταν αυτή. Η άλλη γυναίκα ήταν μια γυναίκα από το χωριό μου που την έλεγαν Μαρία και που ήταν πολύ καλός άνθρωπος και είχε πεθάνει πριν από χρόνια. Δεν είχα κανένα λόγο να την δω στον ύπνο μου γιατί δεν είχαμε ούτε συγγένεια, ούτε κάποια ιδιαίτερη σχέση. (Μιλώντας όμως η μητέρα μου αργότερα με την κόρη της και λέγοντάς της για το όνειρό μου μάθαμε πως εκείνη την ημέρα ήταν η επέτειος του θανάτου της γυναίκας εκείνης!).
Η Παναγία κρατούσε στα χέρια της ένα μπουκάλι από καθαρό γυαλί και μόλις έφτασα μπροστά της το μπουκάλι έσπασε στα δύο. Οι γυναίκες γύρισαν τρομαγμένες και κοίταξαν η μία την άλλη.
Η αδελφή σου έχει κάτι απάνω της; Με ρώτησε η Παναγία.
Όχι, της απάντησα με σιγουριά.
Η αδελφή σου έχει κάτι απάνω της ... συνέχισε η Παναγία.
Όχι, την διέκοψα. Δεν έχουμε τίποτα μαζί μας. Μόνο εγώ έχω αυτά τα κλειδιά της είπα δείχνοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου.
Η αδελφή σου έχει κάτι απάνω της, μου είπε για τρίτη φορά αυστηρά η Παναγία. Να της πεις να το πετάξει και το παιδί της θα γίνει καλά και δεν θα αρρωστήσει ποτέ ξανά.
Ξύπνησα και διηγήθηκα το όνειρό μου στην μητέρα μου κι ύστερα έφυγα για το νοσοκομείο για να συναντήσω την αδελφή μου. Όταν έφτασα στον προθάλαμο του Τμήματος που νοσηλευόταν το παιδί συνάντησα την αδελφή μου η οποία ερχόταν προς εμένα σαν να με περίμενε. Της μίλησα για το όνειρό μου, την είδα να αλλάζει χρώματα αλλά δεν είπε τίποτα παρά μόνο μου ζήτησε να την περιμένω εκεί να πάει στο σπίτι για δέκα λεπτά και να επιστρέψει να πάμε μαζί στο θάλαμο να δούμε το παιδί.
Έκανα όπως μου είπε. Μετά από λίγη ώρα επέστρεψε. Ήταν αναστατωμένη. Όντως είχε κάτι απάνω της, του οποίου την ύπαρξη γνώριζε μόνο η ίδια. Κάποια γυναίκα της είχε δώσει ένα «φυλαχτό» και της είπε πως είχε μέσα Τίμιο Ξύλο και της είπε ακόμα να μην το βγάζει ποτέ από πάνω της. Πραγματικά το είχε πάντα καρφιτσωμένο με μία παραμάνα στο στηθόδεσμό της και το μετάφερε από ρούχο σε ρούχο.
Όταν της διηγήθηκα το όνειρό μου θυμήθηκε το «φυλαχτό». Πήγε στο σπίτι, πήρε ένα πιατάκι κι ένα ψαλίδι και το έκοψε στα δύο. Διαπίστωσε με έκπληξη πως το «φυλαχτό» ήταν γεμάτο με ...μαύρη άμμο. Άναψε ένα σπίρτο και το «φυλαχτό» με το περιεχόμενό του κάηκαν αμέσως βγάζοντας ένα δυνατό κρότο.
Μετά τη διήγησή της αποφασίσαμε να πάμε μέσα να δούμε πώς είναι το μωρό. Μόλις μπήκαμε στο Τμήμα ήρθε τρέχοντας η γιατρός και μας συνάντησε. Είπε στην αδελφή μου πως την έψαχνε γιατί έπεσε ο πυρετός του παιδιού και μπορούσε να το μεταφέρει στο σπίτι. Ήταν η πρώτη φορά που ο πυρετός κράτησε μόνο μερικές ώρες και ήταν όντως η τελευταία φορά που αρρώστησε το παιδί με πυρετό...
