Μαρίας Λουπίδου
Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος
Ἦταν Ἰούλιος τοῦ 1978.
Κατακαλόκαιρο. Μία τέτοια μέρα ἀνακοινώθηκε ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν μιὰ
μελέτη. Ἡ ἀρχαιολόγος – βυζαντινολόγος, Μαρία Θεοχάρη ὁλοκλήρωσε καὶ
κατέθεσε τὴ μελέτη της περὶ «Ψηφιδωτῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ
τῆς ἀνευρέσεως τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου εἰς Ἰταλίαν». Γιὰ ἀρκετὸ διάστημα ἡ
ἐπιστήμονας ἀσχολήθηκε μὲ ζῆλο καὶ μεράκι μὲ μιὰ ψηφιδωτή εἰκόνα τοῦ
Ἁγίου Δημητρίου ποὺ πληροφορήθηκε ὅτι ὑπάρχει στὸ Σάσο Φεράτο τῆς
Ἰταλίας. Ἀπό τὴ μελέτη τῆς εἰκόνας αὐτῆς καθώς καὶ ἅλλων σχετικῶν
ἐγγράφων ὁδηγήθηκε στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου ποὺ
βρίσκονταν σὲ μιὰ κωμόπολη μόλις15 χιλιόμετραμακρύτερα, στὸ Ἀββαεῖο τοῦ
Σάν Λορέντζο, ἦταν τα λείψανα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, Πολιούχου
Θεσσαλονίκης!
Ἡ μελέτη ἐκείνη συνέδεσε τὰ ἱστορικὰ γεγονότα καὶ κατέδειξε ὅτι…