ΤΟ ΘΑΜΠΩΜΑ της νυκτιάς μετά το απόδειπνο είχε απλωθεί και στον πρόναο του Αγιονορείτικου Καθολικού , όταν ένα ευλαβή γεροντάκι ο π.Ιωάσαφ αναβαστώντας ένα κεράκι στο ζερβί του χέρι , έδειχνε με το δεξί λιγνοδάχτυλο του μία παλαιά τοιχογραφία που ιστορεί το αδηφάγο πύρινο στόμα της κολάσεως,τους δαιμόνους και την φρίκη της κολάσεως που περιμένει τους αναστημένους άδικους νεκρούς.
-Παιδάκια,τα πράγματα είναι σοβαρώτατα.Δεν είναι για να αδιαφορούμε και να παίζουμε.
Όσοι κακομοίρηδες επιλέξουν με τα έργα τους την αιωνία κόλαση δεν υπάρχει στόμα ανθρώπου ή γραφίδα για να πεί και να γράψει τα όσα βασανιστήρια και αιώνια τυραννάγματα τους αναμένουν.
Όπως στην ανθηφόρο Βασιλεία του Χριστού όλες οι αισθήσεις του ανθρώπου θα συμμετέχουν στην μεταλαβιά της ομορφιάς, έτσι και στην κόλαση με όλες τις αισθήσεις και τα σύνεργά του ο άνθρωπος , με την όραση, την ακοή,την γέψη, την όσφρηση, την αφή, το μυαλό….τα πάντα, θα λαμβάνει πείρα και αίσθηση της δυστυχίας και δεν θα μένει κύτταρο τ’ανθρώπου να μην βασανίζεται εις τον αιώνα τον άπαντα.
Θα μου πείτε τώρα τάχατες…Μα ήντα τσαμπουνάει ετούτος ο κουζουλός ξεμωραμένος καλόγηρος; Να μας τρομάξει θέλει;
Μα είμαστε μαθημένοι μόνο να αναμασάμε σαν τις γίδες και να λέμε πως όλοι θε ‘να μπούνε στον Παράδεισο θέλοντας και μη.
Μα ο γλυκύτατος Θεός δεν αναγκάζει κανέναν.
Κάποιοι από την πολύ τους δαιμονική διαστροφή και την βρώμα των έργων τους θα επιλέξουν κάλλιο την κόλαση μαζί με τον Γεωσφόρο παρά να θωρούν το καθαρότατο πρόσωπο Του Θεού στην αιωνιότητα.Όπως ο χοίρος που προτιμά να κυλιέται στον βόρβορο παρά να τον βάλεις να ξαπλώσει σε μεταξένια σεντόνια.
-Και πόσα είναι πάτερ Ιωάσαφ τα μαρτύρια στην κόλαση;
-...Ουουουου ,όρεξη να έχεις να ακούς καϋμένε μου . Η άβυσσος της κολάσεως σαν την καταβόθρα του απωχωρητηρίου θε να συνάξει μέσα της όλα τα οδυνηρά,άρρωστα και βρώμικα της κτίσεως .
Μα τώρα πρίν να πάτε να αναπαυθείτε στα κελλιά σας θα σας ‘ξιστορίσω τα πιο φρικτά για να τα αναθυμάστε και να φυλάγεστε από το εξής στην ζωή σας.
1ον ΒΑΣΑΝΟ: Η ΑΚΑΜΑΤΗ ΦΛΟΓΑ
Το αλάθητο στόμα του Κυρίου το λέγει ξεκάθαρα:«πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ·(Ματθ΄κε΄)
Μα μην νομίσετε πως η φωτιά εκείνη της κολάσεως είναι ίσα και όμοια με αυτήν εδώ.Όσο διαφέρει η φωτιά ενός ζωγράφου στην καύση από ένα καμίνι αληθινό τόσο πιο φρικτή και σφοδρότερη θα είναι εκεί.
Θα είναι σκοτεινή φωτιά ,μόνο καύση θα έχει μα όχι φώς παρηγορητικό.
Εισέτι η φωτιά η μέλλουσα δεν θα έχει ανάγκη από καύσιμη ύλη ή μάλλον η μόνη αιώνια καύσιμη ύλη της θα είναι οι αιώνιες βασανισμένες ψυχές που αιώνια θα την τροφοδοτούνε και θα την ταϊζουν ατελεύτητα.
Επίσης το πυρ εκείνο θα είναι άσβεστο,δεν θα μαραίνεται η λαύρα του.Η αιωνιότητα δεν έχει χρόνο και για τούτο δεν γνωρίζει από τέλος και σταματημό.
Αν την θέρμη του θέρους δεν δυνάμεθα να ανεχτούμε μόνο ψάχνουνε για δροσιά να ξαποστάσουμε, πως θα αντέξουμε τόση αμάραντη φλόγα ;Και γροικάτε !Δεν έχουν κλιματιστικό στην κόλαση φουκαράδες μου…Θα προτιμούσε πάσα ένας να βασανιζότανε μία ζωή ολόκληρη σε ετούτη την γη με αρρώστιες ,πείνες και κάτεργα , παρά να ζήσει ένα δευτερόλεπτο την φρίκη της κολάσεως.
Η δεύτερη οδύνη θε’ να είναι το…..
(ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ)…
(Από το βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ» Μον.Αγαπίου του Κρητός)
π.Διονύσιος Ταμπάκης
