Δίκτυο Βολταίρος
Από το 1949, ο Γερμανοεβραίος φιλόσοφος Λέο Στράους δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Σύντομα σχημάτισε μια μικρή ομάδα Εβραίων μαθητών, επιλεγμένων ανάμεσα στους φοιτητές του. Τους έδωσε μια προφορική διδασκαλία, πολύ διαφορετική από τα γραπτά του. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι δημοκρατίες είχαν δείξει την αδυναμία τους να προστατεύσουν τους Εβραίους από την Τελική Λύση των Ναζί. Για να μην ξανασυμβεί αυτή η τραγωδία και το σφυρί να ξαναπέσει πάνω τους, οι μαθητές του έπρεπε συνεπώς να σταθούν στην άλλη πλευρά της λαβής. Τους συμβούλεψε να ιδρύσουν τη δική τους δικτατορία.
Οργανώνοντας τους οπαδούς του, ο Λέο Στράους τους αποκάλεσε «οπλίτες». Τους εκπαίδευσε για να διαταράξουν τα μαθήματα κάποιων συναδέλφων του.
Μερικά από τα μέλη αυτής της αίρεσης κατείχαν πολύ υψηλά αξιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ισραήλ. Η οργάνωση και η ιδεολογία αυτής της μικρής ομάδας αποτέλεσαν αντικείμενο διαμάχης μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Μια άφθονη βιβλιογραφία αντιτάχθηκε στους παρτιζάνους και τους αντιπάλους του φιλοσόφου. Τα γεγονότα, ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητα [1].
Αντισημιτικοί συγγραφείς έχουν συγχωνεύσει, από παρεξήγηση, τους Στραουσιστές, τις εβραϊκές κοινότητες της διασποράς και το κράτος του Ισραήλ. Ωστόσο, η ιδεολογία του Λέο Στράους δεν συζητήθηκε ποτέ στον εβραϊκό κόσμο πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Από κοινωνιολογικής άποψης είναι ένα σεχταριστικό φαινόμενο, καθόλου αντιπροσωπευτικό του εβραϊκού πολιτισμού. Ωστόσο, το 2003, οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» του Μπενιαμίν Νετανιάχου συνήψαν σύμφωνο με τους Στραουσιστές των ΗΠΑ, παρουσία άλλων Ισραηλινών ηγετών [2]. Αυτή η συμμαχία δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ.
Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτής της μικρής ομάδας είναι ότι είναι έτοιμη για όλα. Για παράδειγμα, ήθελαν να επαναφέρουν το Ιράκ στη Λίθινη Εποχή. Πράγματι το έκαναν. Γι’ αυτούς όλες οι θυσίες είναι δυνατές, ακόμη και για τους ίδιους, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουν πρώτοι· όχι οι καλύτεροι, αλλά οι πρώτοι [3]!
Το 1992, ένας σύμβουλος του υπουργού Άμυνας, ο Στραουσιστής Πωλ Γούλφοβιτς, σύνταξε το Defense Planning Guidance (Καθοδήγηση για τον αμυντικό Σχεδιασμό). Ήταν το πρώτο επίσημο έγγραφο των ΗΠΑ που αντικατοπτρίζει τη σκέψη του Λέο Στράους [4]. Ο Wolfowitz προσηλυτίστηκε στον Στραουσισμό από τον Aμερικανό φιλόσοφο Allan Bloom (φίλος του Γάλλου Raymond Aron), ο ίδιος γνώρισε μόνο για λίγο τον δάσκαλο στο τέλος της διδασκαλίας του στο Σικάγο. Ωστόσο, η πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στον ΟΗΕ, Jeane Kirkpatrick, τον αναγνώρισε ως «μία από τις σπουδαίες Στραουσιστικές φυσιογνωμίες» [5].
Στο πλαίσιο της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, ο Wolfowitz αναπτύσσει μια στρατηγική για τη διατήρηση της ηγεμονίας των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο. Θα έπρεπε να είχε μείνει εμπιστευτική, αλλά οι New York Times αποκάλυψαν τις κύριες γραμμές της και δημοσίευσαν αποσπάσματα [6]. Τρεις ημέρες αργότερα, η Washington Post αποκάλυψε περαιτέρω λεπτομέρειες [7]. Τελικά, το αρχικό κείμενο δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ, αλλά κυκλοφόρησε μια έκδοση που επιμελήθηκε ο υπουργός Άμυνας (και μελλοντικός Αντιπρόεδρος) Ντικ Τσένι.
Γνωρίζουμε ότι το αρχικό έγγραφο βασίζεται σε μια σειρά συναντήσεων στις οποίες συμμετείχαν δύο άλλα άτομα, και τα τρία Στράουσιστές: ο Andrew Marshall, ο «στοχαστής» του Πενταγώνου (που αντικαταστάθηκε τρία χρόνια μετά τον θάνατό του από τον Arthur Cebrowski), ο Albert Wohlstetter, ο στοχαστής της στρατηγικής πυρηνικής αποτροπής, και ο γαμπρός του, Richard Perle, μελλοντικός διευθυντής του Defense Policy Board. Το Defense Planning Guidance γράφτηκε από έναν φοιτητή του Wohlstetter, τον Zalmay Khalilzad (μελλοντικό πρεσβευτή στον ΟΗΕ).
Το έγγραφο παραπέμπει σε μια νέα «παγκόσμια τάξη [...] που τελικά υποστηρίχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες», στην οποία η μόνη υπερδύναμη θα είχε μόνο προσωρινές συμμαχίες, ανάλογα με τις συγκρούσεις. Ο ΟΗΕ και ακόμη και το ΝΑΤΟ θα παραγκωνίζονταν όλο και περισσότερο. Ευρύτερα, το Δόγμα Wolfowitz θεωρητικοποιεί την ανάγκη για τις Ηνωμένες Πολιτείες να εμποδίσουν την εμφάνιση οποιουδήποτε πιθανού ανταγωνιστή στην ηγεμονία των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των «προηγμένων βιομηχανικών εθνών» όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία. Στο στόχαστρο μπαίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση: «Μολονότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να αποτρέψουμε την εμφάνιση ενός αμιγώς ευρωπαϊκού συστήματος ασφαλείας που θα υπονόμευε το ΝΑΤΟ, και ιδιαίτερα την ολοκληρωμένη στρατιωτική δομή διοίκησης του». Ως εκ τούτου, οι Ευρωπαίοι θα κληθούν να συμπεριλάβουν στη Συνθήκη του Μάαστριχτ μια ρήτρα που θα υποτάσσει την αμυντική τους πολιτική στο ΝΑΤΟ, ενώ η έκθεση του Πενταγώνου συνιστά την ένταξη των νέων κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιτρέποντάς τους να επωφεληθούν από μια στρατιωτική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες που τις προστατεύει από πιθανή ρωσική επίθεση [8].
Αυτό το έγγραφο εφαρμόζεται υπομονητικά εδώ και τριάντα χρόνια.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ
περιλαμβάνει πράγματι στον Τίτλο 5, άρθρο J4, μια παράγραφο 4 που
ορίζει: «Η πολιτική της Ένωσης κατά την έννοια του παρόντος άρθρου δεν
επηρεάζει τον ειδικό χαρακτήρα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας
ορισμένων κρατών μελών, συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις που απορρέουν
για ορισμένα κράτη μέλη το ΝΑΤΟ και είναι συμβατή με την κοινή πολιτική
ασφάλειας και άμυνας που υιοθετείται στο πλαίσιο αυτό». Οι διατάξεις
αυτές έχουν συμπεριληφθεί στα διάφορα κείμενα μέχρι το άρθρο 42 της
Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σχεδόν όλα τα κράτη, πρώην μέλη
του Συμφώνου της Βαρσοβίας, έχουν προσχωρήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή
η απόφαση ήταν επιλογή που επέβαλε η Ουάσιγκτον και ανακοινώθηκε από
τον υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ λίγο πριν από τη συνεδρίαση του
Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που την ενέκρινε.
Το 2000, ο Paul Wolfowitz ήταν, μαζί με τον Zbighew Brzezinki, ο κύριος ομιλητής μιας τεράστιας ουκρανο-αμερικανικής διάσκεψης στην Ουάσιγκτον, που οργανώθηκε από τους «ολοκληρωτικούς εθνικιστές» Ουκρανούς πρόσφυγες στις ΗΠΑ. Εκεί δεσμεύτηκε να υποστηρίξει μια ανεξάρτητη Ουκρανία, να φέρει τη Ρωσία στον πόλεμο εναντίον της και τελικά να χρηματοδοτήσει την καταστροφή του αναγεννημένου αντιπάλου των Ηνωμένων Πολιτειών [9].
Αυτές οι δεσμεύσεις εφαρμόστηκαν με την επικύρωση, στις 28 Απριλίου 2022, του Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act of 2022 (Πράξη για δανεισμό-μίσθωση της άμυνας της Δημοκρατίας της Ουκρανίας) [10]. Η Ουκρανία εξαιρείται πλέον από όλες τις διαδικασίες ελέγχου του πολεμικού εξοπλισμού της , συμπεριλαμβανομένων των πιστοποιητικών τελικού προορισμού. Πολύ ακριβά όπλα πωλούνται με λίζινγκ από τις ΗΠΑ στην ΕΕ για να υπερασπιστούν την Ουκρανία. Όταν τελειώσει ο πόλεμος, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να πληρώσουν για ό, τι θα έχουν καταναλώσει. Και ο λογαριασμός θα είναι βαρύς.
Αν και οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν μέχρι στιγμής ωφεληθεί από τη συμμαχία τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν πρέπει να εκπλαγούν, ενόψει του Defense Planning Guidance, καθώς οι τελευταίες προσπαθούν να τις καταστρέψουν σήμερα. Ήδη γεύτηκαν το τι ήταν ικανή να κάνει η Ουάσιγκτον μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου: ο Paul Wolfowitz απαγόρευσε να συνάψουν συμβάσεις για την ανοικοδόμηση του Ιράκ οι χώρες που είχαν εκφράσει επιφυλάξεις για αυτόν τον πόλεμο, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, [11].
Επί του παρόντος, η άνοδος της τιμής ενέργειας, δεν απειλεί μόνο να αφήσει τους Ευρωπαίους πολίτες να κρυώνουν, αλλά κυρίως απειλεί την κατάρρευση όλων των βιομηχανιών τους. Εάν αυτό το φαινόμενο παραταθεί, θα καταρρεύσει βάναυσα η οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της, φέρνοντας τον πληθυσμό της τουλάχιστον έναν αιώνα πίσω.
Αυτό το φαινόμενο είναι δύσκολο να αναλυθεί γιατί οι τιμές και η διαθεσιμότητα των πηγών ενέργειας ποικίλλουν ανάλογα με πολλούς παράγοντες.
Πρώτον, οι τιμές εξαρτώνται από την προσφορά και τη ζήτηση. Ως εκ τούτου, ανέβηκαν με την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη στο τέλος της επιδημίας Covid-19.
Δεύτερον, οι πηγές ενέργειας είναι πρωταρχικοί στόχοι για τους κερδοσκόπους. Ακόμη περισσότερο και από τα νομίσματα. Η παγκόσμια τιμή του πετρελαίου μπορεί να πολλαπλασιαστεί επί 2,5 μόνο λόγω κερδοσκοπίας.
Μέχρι εδώ όλα είναι συνηθισμένα και γνωστά. Όμως, οι κυρώσεις της Δύσης κατά της Ρωσίας, μετά την εφαρμογή της Συμφωνίας Μινσκ Β’ για την οποία είχε εγγυηθεί ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας, έσπασαν την παγκόσμια αγορά. Από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει πλέον παγκόσμια τιμή, αλλά διαφορετικές τιμές ανάλογα με τις χώρες που πουλάνε και τις χώρες που αγοράζουν. Υπάρχουν πάντα αναγραφόμενες χρηματιστικές τιμές στη Wall Street και στο City, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με αυτές που κυκλοφορούν στο Πεκίνο και το Νέο Δελχί.
Προπαντός, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που υπήρχαν σε αφθονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αρχίζουν να εξαντλούνται εκεί, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο εξακολουθούν να υπάρχουν σε υπεραφθονία.
Όλα τα σημεία αναφοράς μας έχουν ανατραπεί. Τα στατιστικά μας εργαλεία, σχεδιασμένα για την παγκόσμια αγορά, δεν είναι καθόλου προσαρμοσμένα στην τρέχουσα περίοδο. Επομένως, δεν μπορούμε παρά μόνο να κάνουμε υποθέσεις, χωρίς κανένα μέσο επαλήθευσης. Αυτή η κατάσταση επιτρέπει σε πολλούς να μιλήσουν για οτιδήποτε με ύφος πέντε καρδινάλιων! Στην πραγματικότητα όλα εξελίσσονται χωρίς να τους ρωτούν.
Ένας από τους σημερινούς συντελεστές της διαμόρφωσης ενός νέου κόσμου είναι η παλινδρόμηση των δολαρίων που χρησιμοποιούνταν για εμπόριο και κερδοσκοπία και τα οποία δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν για αυτές τις συναλλαγές σε ορισμένες χώρες. Αυτό το νόμισμα, κυρίως εικονικό, φεύγει από τη Ρωσία και τους συμμάχους της για να πάνε ή να επιστραφούν στις χώρες όπου είναι ακόμη σε ισχύ. Πρόκειται για ένα γιγάντιο φαινόμενο που η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και οι στρατοί των ΗΠΑ πάντα ήθελαν να αποφύγουν, αλλά που προκάλεσαν εσκεμμένα οι Στραουσιστές της κυβέρνησης Μπάιντεν (ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken και η αναπληρώτριά του Victoria Nuland).
Εσφαλμένα πεπεισμένοι ότι η Ρωσία έχει εισβάλει στην Ουκρανία και προσπαθεί να την προσαρτήσει, οι Ευρωπαίοι απαγόρευσαν στον εαυτό τους το εμπόριο με τη Μόσχα. Στην πράξη, εξακολουθούν να καταναλώνουν ρωσικό αέριο, αλλά πείθουν το εαυτό τους ότι η Gazprom πρόκειται να τους κλείσει τη βρύση. Ο Τύπος τους, για παράδειγμα, ανακοίνωσε ότι η ρωσική εταιρεία έκλεινε τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream, ενώ είχε ανακοινώσει τριήμερη τεχνική διακοπή. Συνήθως, οι παραδόσεις από τους αγωγούς αερίου διακόπτονται για συντήρηση για δύο ημέρες, κάθε δύο μήνες. Εδώ, η Gazprom παρεμποδίστηκε στη συντήρησή της από τον δυτικό αποκλεισμό που εμπόδιζε την επιστροφή των στροβίλων που είχε στείλει στον Καναδά για επισκευή. Όπως και να έχει, ο κόσμος κατάλαβε ότι οι κακοί Ρώσοι τους είχαν κόψει το γκάζι παραμονές του χειμώνα.
Η ευρωπαϊκή προπαγάνδα στοχεύει στο να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για ένα οριστικό κλείσιμο του αγωγού φυσικού αερίου και να κατηγορήσει τη Ρωσία για αυτό.
Σε αυτή την υπόθεση, οι ηγέτες της Ένωσης δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να εφαρμόζουν τις οδηγίες των Στραουσιστών, βυθίζοντας την ευρωπαϊκή βιομηχανία στα τάρταρα. Ήδη ορισμένα ενεργοβόρα εργοστάσια είτε έχουν μειώσει την παραγωγή τους είτε έκλεισαν.
Η διαδικασία εξαθλίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συνεχιστεί όσο κανείς δεν θα τολμήσει να αντιταχθεί. Προς έκπληξη όλων, μια πρώτη διαδήλωση ευνοϊκή για τη Ρωσία πραγματοποιήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου στην Πράγα. Η αστυνομία παραδέχτηκε την παρουσία 70.000 ανθρώπων (για μια χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων), αλλά μάλλον ήταν πολύ περισσότεροι. Οι πολιτικοί σχολιαστές τους περιφρονούν και τους αποκαλούν «χρήσιμους ηλίθιους του Πούτιν». Αλλά αυτές οι προσβολές δεν συγκαλύπτουν την αδυναμία των ευρωπαϊκών ελίτ.
Οι ειδικοί στον τομέα της ενέργειας θεωρούν αναπόφευκτες τις διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος σε ολόκληρη την Ένωση. Μόνο η Ουγγαρία, η οποία έλαβε προηγουμένως εξαιρέσεις, θα μπορούσε να ξεφύγει από τους κανόνες της ενιαίας αγοράς ενέργειας. Όσοι μπορούν να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια θα πρέπει να τη μοιραστούν με αυτούς που δεν μπορούν. Καμιά σημασία έχει αν αυτή η ανικανότητα είναι αποτέλεσμα κακής τύχης ή έλλειψης προνοητικότητας.
Οι Βρυξέλλες θα πρέπει να ξεκινήσουν με πτώσεις τάσης, στη συνέχεια να διατάξουν διακοπές ρεύματος τη νύχτα και, τέλος, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι πολίτες θα έχουν δυσκολία στη συντήρηση των ανελκυστήρων, στη θέρμανση των κατοικιών τους το χειμώνα, στο μαγείρεμα εάν χρησιμοποιούν ηλεκτρικές εστίες και, όσοι χρησιμοποιούν ηλεκτρικά τρένα, λεωφορεία ή αυτοκίνητα, αναμένεται να δυσκολεύονται να μετακινηθούν. Οι επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν πολύ ενέργεια, όπως οι υψικάμινοι, θα πρέπει να κλείσουν. Ορισμένες υποδομές αναμένεται να γίνουν αδιάβατες, όπως οι μεγάλες σήραγγες που δεν θα μπορούν πλέον να αερίζονται. Ειδικά οι ηλεκτρονικές εγκαταστάσεις που έχουν σχεδιαστεί για συνεχή λειτουργία δεν θα αντέξουν επαναλαμβανόμενες διακοπές. Αυτό θα ισχύσει, για παράδειγμα, με τις κεραίες που είναι απαραίτητες για τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, οι οποίες θα είναι για πέταμα μετά από τρεις μήνες τέτοιας λειτουργίας.
Σε χώρες του Τρίτου Κόσμου όπου η ηλεκτρική ενέργεια είναι σπάνια, χρησιμοποιούνται λάμπες LED με μπαταρίες για φωτισμό και UPS για την τροφοδοσία μηχανημάτων χαμηλής κατανάλωσης, όπως υπολογιστές ή τηλεοράσεις. Αλλά αυτά τα υλικά απουσιάζουν αυτή τη στιγμή από τα καταστήματα της Ένωσης.
Το ΑΕΠ της ΕΕ έχει ήδη μειωθεί σχεδόν κατά 1%. Θα συνεχιστεί αυτή η ύφεση όπως σχεδιάζουν οι Στράουσιστές ή θα τη διακόψουν οι πολίτες της Ένωσης όπως προσπαθεί να κάνει μέρος του τσεχικού λαού;
Οι Στράουσιστές θα πάνε μέχρι τέλους. Έχουν εκμεταλλευτεί την παρακμή των Ηνωμένων Πολιτειών για να καταλάβουν την αληθινή Εξουσία. Αφού ένας τοξικομανής, που δεν έχει εκλεγεί ποτέ, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα επίσημα αεροπλάνα των ΗΠΑ για να κάνει μπίζνες σε όλο τον κόσμο [12], έχουν εγκατασταθεί αθόρυβα στη σκιά του προέδρου Μπάιντεν και κυβερνούν στη θέση του. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είτε είναι τυφλοί είτε παραείναι αφοσιωμένοι για να σταματήσουν, να αναγνωρίσουν τα λάθη τους για τριάντα χρόνια και να κάνουν στροφή 180 μοιρών.
Τι να συγκρατήσουμε:
Οι Στράουσιστές σχηματίζουν μια φανατική αίρεση έτοιμη να κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί η υπεροχή των ΗΠΑ στον κόσμο. Σχεδίασαν τους πολέμους που έχουν μαυρίσει τον κόσμο εδώ και τριάντα χρόνια και αυτόν της Ουκρανίας σήμερα.
Έπεισαν την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι η Μόσχα ήθελε να προσαρτήσει πρώτα την Ουκρανία και μετά όλη την Κεντρική Ευρώπη. Με αυτό, έπεισαν τις Βρυξέλλες να σταματήσουν κάθε εμπόριο με τη Ρωσία. Η αναδυόμενη ενεργειακή κρίση οδηγεί την Ευρωπαϊκή Ένωση σε διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος και παροχής αερίου που θα προκαλέσουν όλεθρο στον τρόπο ζωής των πολιτών της και στην οικονομία της.
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
