Όπως η Ρώμη, η Αγγλοσαξονική Αυτοκρατορία καταρρέει από μέσα από τη ίδια τη δική της παρακμή.
Οι σύνοδοι κορυφής των G7 στη Βαυαρία και του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη επρόκειτο να ανακοινώσουν την τιμωρία του Κρεμλίνου από τη Δύση για την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία» . Αλλά, αν η εικόνα που δίνεται τονίζει την ενότητα των Δυτικών, η πραγματικότητα επιβεβαιώνει την αποσύνδεσή τους από την πραγματικότητα, την απώλεια κοινού στον κόσμο και τελικά το τέλος της υπεροχής τους.
Ενώ οι Δυτικοί πείθουν τους εαυτούς τους ότι το διακύβευμα βρίσκεται στην Ουκρανία, ο κόσμος βλέπει την «παγίδα του Θουκυδίδη» [1]. Θα συνεχίσουν οι διεθνείς σχέσεις να οργανώνονται γύρω τους ή θα γίνουν πολυπολικές; Θα ελευθερωθούν οι μέχρι τώρα υποταγμένοι λαοί και θα αποκτήσουν κυριαρχία; Θα είναι δυνατόν να σκεφτούμε διαφορετικά; να αφοσιωθούμε στην ανάπτυξη ο καθένας από μας; Ή θα παραμείνουμε δέσμιοι της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Οι Δυτικοί έχουν φανταστεί ένα αφήγημα της ρωσικής «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία που αγνοεί τη δική τους δράση μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ξέχασαν την υπογραφή τους στον Χάρτη για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια (γνωστή ως Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης του ΟΑΣΕ) και κάνουν πως δεν κατάλαβαν τον τρόπο με τον οποίο παραβίασαν τους όρους της, ενθαρρύνοντας την προσχώρηση όλων των μελών του τότε Συμφώνου της Βαρσοβίας και μέρους των νέων μετασοβιετικών κρατών στο ΝΑΤΟ. Ξέχασαν επίσης, τον τρόπο με τον οποίο άλλαξαν την ουκρανική κυβέρνηση το 2004 και το πραξικόπημα με το οποίο τοποθέτησαν εθνικιστές Μπαντεριστές στην εξουσία στο Κίεβο το 2014. Έχοντας κάνει εκκαθάριση του παρελθόντος, κατηγορούν τη Ρωσία για όλα τα κακά. Αρνούνται να αμφισβητήσουν τις δικές τους πράξεις ! Για αυτούς, οι νίκες τους κάνουν το Νόμο.
Για να διατηρήσουν αυτό το φανταστική αφήγημα, έχουν ήδη φιμώσει τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης στο εσωτερικό των χωρών τους. Καλή η «δημοκρατία», αλλά καλύτερα είναι να λογοκρίνουμε τις φωνές που διαφωνούν στα ψέματα μας.
Προσεγγίζουν συνεπώς την ουκρανική σύγκρουση, χωρίς αντίφαση, πείθοντας τους εαυτούς τους ότι έχουν το καθήκον να κρίνουν μόνοι τους, να καταδικάσουν την Ρωσία και να εκδώσουν κυρώσεις εναντίον της. Εκβιάζοντας μικρά κράτη κατάφεραν να αποσπάσουν ένα κείμενο από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών που φαίνεται να τους δίνει δίκιο. Σχεδιάζουν τώρα να διαλύσουν τη Ρωσία όπως έκαναν με τη Γιουγκοσλαβία και όπως προσπάθησαν να το κάνουν με το Ιράκ, με τη Λιβύη, με τη Συρία και με την Υεμένη (στρατηγική Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι).
Για να γίνει αυτό, άρχισαν να απομονώνουν τη Ρωσία από τη παγκόσμια χρηματοπιστωτική οικονομία και το παγκόσμιο εμπόριο. Της έκοψαν την πρόσβασή στο σύστημα SWIFT και στο Lloyds, εμποδίζοντάς την να αγοράζει και να πουλάει, καθώς και να ασφαλίζει τις μεταφορές. Νόμιζαν ότι αυτό θα προκαλούσε την οικονομική της κατάρρευση. Επι πλέον, στις 27 Ιουνίου 2022, η Ρωσία θεωρήθηκε ανίκανη να καλύψει ένα χρέος 100 εκατομμυρίων δολαρίων και ο οίκος αξιολόγησης Moody’s την κήρυξε σε αθέτηση πληρωμής [2].
Αλλά αυτό δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα: όλοι γνωρίζουν ότι τα αποθέματα της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας είναι γεμάτα νομίσματα και χρυσό. Το Κρεμλίνο πλήρωσε τα 100 εκατομμύρια, αλλά δεν μπόρεσε να τα μεταφέρει στη Δύση λόγω των δυτικών κυρώσεων. Τα τοποθέτησε σε δεσμευμένο λογαριασμό όπου περιμένουν τους οφειλέτες τους.
Εντωμεταξύ, το Κρεμλίνο, το οποίο δεν πληρώνεται πλέον από τους Δυτικούς, άρχισε να πουλά την παραγωγή του, ιδίως τους υδρογονάνθρακές του, σε άλλους αγοραστές, ιδιαίτερα στην Κίνα. Οι ανταλλαγές που δεν μπορούν πλέον να γίνουν σε δολάρια γίνονται σε άλλα νομίσματα. Κατά συνέπεια, τα δολάρια που χρησιμοποιούσαν συνήθως οι πελάτες τους επιστρέφουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η διαδικασία είχε ήδη ξεκινήσει πριν από μερικά χρόνια. Όμως οι μονομερείς κυρώσεις της Δύσης την έχουν επιταχύνει βάναυσα. Η τεράστια ποσότητα δολαρίων που συσσωρεύεται στις ΗΠΑ προκαλεί τεράστια άνοδο των τιμών εκεί. Η Federal Reserve κάνει ό,τι μπορεί για να το μοιραστεί με την Ευρωζώνη. Η άνοδος των τιμών εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα σε όλη τη δυτικοευρωπαϊκή ήπειρο.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι οργανισμός οικονομικής ανάπτυξης. Το κύριο καθήκον της είναι η διαχείριση του πληθωρισμού εντός της Ένωσης. Συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί καθόλου να επιβραδύνει την ξαφνική άνοδο των τιμών, προσπαθεί να το χρησιμοποιήσει για να μειώσει το χρέος της. Ως εκ τούτου, τα κράτη μέλη της Ένωσης καλούνται να αντισταθμίσουν, μέσω φορολογικών μειώσεων και επιδομάτων, τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των «πολιτών» τους. Αλλά είναι ένας ατελείωτος κύκλος: βοηθώντας τους πολίτες τους, δένουν τα χέρια και τα πόδια τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλυσοδένονται λίγο περισσότερο με το χρέος των ΗΠΑ και γίνονται ακόμη πιο φτωχοί.
Δεν υπάρχει θεραπεία για αυτόν τον πληθωρισμό. Είναι πράγματι η πρώτη φορά που η Δύση αναγκάστηκε να σκουπίσει τα δολάρια που η Ουάσιγκτον τύπωνε αλόγιστα εδώ και χρόνια. Οι αυξανόμενες τιμές στη Δύση αντιστοιχούν στο κόστος των αυτοκρατορικών δαπανών τα τελευταία τριάντα χρόνια. Έφτασε η ώρα που η Δύση πληρώνει για τους πολέμους της στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και την Υεμένη.
Μέχρι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες σκότωναν όλους εκείνους που απειλούσαν την υπεροχή του δολαρίου. Κρέμασαν τον πρόεδρο Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος την αρνήθηκε και λεηλάτησαν την Κεντρική Τράπεζα του Ιράκ. Βασάνισαν και λιντσάρισαν τον οδηγό Muamar el-Gaddafi που ετοίμαζε ένα νέο παναφρικανικό νόμισμα και λεηλάτησαν την Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης. Τα τεράστια ποσά που συγκεντρώθηκαν από αυτά τα πετρελαϊκά κράτη έχουν εξαφανιστεί χωρίς ίχνος. Είδαμε μόνο ΗΠΑϊούς πεζοναύτες να στέλνουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια συσκευασμένα σε μεγάλες σακούλες σκουπιδιών. Αποκλείοντας τη Ρωσία από το εμπόριο σε δολάρια, η Ουάσιγκτον προκάλεσε ή ίδια αυτό που τόσο φοβόταν: το δολάριο δεν είναι πλέον το διεθνές νόμισμα αναφοράς.
Το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου δεν είναι τυφλό. Κατάλαβε καλά τι συμβαίνει και έσπευσε στο Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης και στη συνέχεια προσπάθησε να εγγραφεί στην εικονική σύνοδο κορυφής των Brics. Συνειδητοποιεί —λίγο αργά— ότι η Ρωσία ξεκίνησε τη «Σύμπραξη για τη Μεγάλη Ευρασία» το 2016 και ότι ο Υπουργός Εξωτερικών της, Σεργκέι Λαβρόφ, την είχε ανακοινώσει επίσημα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, τον Σεπτέμβριο του 2018 [3]. Επί τέσσερα χρόνια κατασκευάζονταν πολλοί δρόμοι και σιδηρόδρομοι για να ενσωματωθεί η Ρωσία στα δίκτυα των νέων «δρόμων του μεταξιού», ξηράς και θάλασσας, με την Κίνα. Ήταν επομένως δυνατό να πραγματοποιηθεί η ροή των αγαθών σε λίγους μήνες.
Η άμπωτη των δολαρίων και η μετατόπιση της ροής των αγαθών προκαλούν ακόμη πιο αισθητή άνοδο στην τιμή της ενέργειας. Η Ρωσία, η οποία είναι ένας από τους κορυφαίους εξαγωγείς υδρογονανθράκων στον κόσμο, έχει δει τα έσοδά της να αυξάνονται σημαντικά. Το νόμισμά της, το ρούβλι, δεν τα πήγε ποτέ τόσο καλά. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, η σύνοδος των G7 έθεσε μια ανώτατη τιμή στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Διέταξε τη «διεθνή κοινότητα» να μην πληρώσει περισσότερα.
Αλλά η Ρωσία προφανώς δεν πρόκειται να αφήσει τη Δύση να καθορίσει τις τιμές των προϊόντων της. Όσοι δεν θέλουν να τα πληρώσουν σε τιμές της αγοράς δεν θα μπορούν να τα αγοράσουν και κανένας πελάτης δεν σκοπεύει να στερήσει τον εαυτό του για να ευχαριστήσει τους Δυτικούς.
Η G7 προσπαθεί να οργανώσει, τουλάχιστον σε πνευματικό επίπεδο, την υπεροχή της [4].. Δεν λειτουργεί πλέον. Ο άνεμος έχει γυρίσει. Οι τέσσερις αιώνες δυτικής κυριαρχίας έχουν τερματίσει.
Σε απόγνωση, η G7 δεσμεύτηκε να επιλύσει την παγκόσμια επισιτιστική κρίση που έχει προκαλέσει η πολιτική της. Οι ενδιαφερόμενες χώρες γνωρίζουν τι σημαίνουν οι δεσμεύσεις της G7. Ακόμη περιμένουν το μεγάλο αναπτυξιακό σχέδιο της Αφρικής και άλλα προπετάσματα καπνού. Γνωρίζουν ότι η Δύση δεν μπορεί να παράγει αζωτούχα λιπάσματα και ότι εμποδίζουν τη Ρωσία να πουλήσει τα δικά τους. Τα βοηθήματα των G7 δεν είναι παρά μόνο επίδεσμοι σε ξύλινα πόδια με σκοπό να τους κάνουν να περιμένουν και να μην αμφισβητούν τις ιερές αρχές του ελεύθερου εμπορίου.
Η μόνη δυνατή επιλογή για τη διάσωση της δυτικής κυριαρχίας είναι ο πόλεμος. Το ΝΑΤΟ πρέπει να καταφέρει να καταστρέψει στρατιωτικά τη Ρωσία, όπως κάποτε η Ρώμη κατέστρεψε την Καρχηδόνα. αλλά είναι πολύ αργά: ο ρωσικός στρατός έχει πολύ πιο εξελιγμένα όπλα από τη Δύση. Τα έχει ήδη δοκιμάσει από το 2014 στη Συρία. Μπορεί να συντρίψει τους εχθρούς της ανά πάσα στιγμή. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εξέθεσε ενώπιον των βουλευτών του, το 2018, την εκπληκτική πρόοδο του οπλοστασίου του [5].
Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη ήταν μια ωραία επιχείρηση επικοινωνίας [6].. Αλλά δεν ήταν παρά μόνο το κύκνειο άσμα. Τα 32 κράτη μέλη διακήρυξαν την ενότητά τους με την απόγνωση εκείνων που φοβούνται να πεθάνουν. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, υιοθέτησαν πρώτα μια στρατηγική για να κυριαρχήσουν στον κόσμο για τα επόμενα δέκα χρόνια, χαρακτηρίζοντας την «ανάπτυξη» της Κίνας ως θέμα ανησυχίας [7]. Με αυτόν τον τρόπο παραδέχτηκαν ότι στόχος τους δεν είναι να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους, αλλά να κυριαρχήσουν τον κόσμο. Στη συνέχεια άνοιξαν τη διαδικασία προσχώρησης για τη Σουηδία και τη Φινλανδία και εξέτασαν την προσέγγιση της Κίνας με, αρχικά, μια πιθανή ένταξη της Ιαπωνίας.
Το μόνο περιστατικό, που τέθηκε γρήγορα υπό έλεγχο, ήταν η τουρκική πίεση που ανάγκασε τη Φινλανδία και τη Σουηδία να καταδικάσουν το PKK [8]. Ανίκανες να αντισταθούν, οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέλειψαν τους συμμάχους τους, τους Κούρδους μισθοφόρους στη Συρία και τους ηγέτες τους στο εξωτερικό.
Μετά από αυτό, αποφάσισαν να πολλαπλασιάσουν τη Δύναμη Ταχείας Δράσης του ΝΑΤΟ κατά 7,5 φορές, αυξάνοντάς την από 40.000 σε 300.000 άνδρες και να την τοποθετήσουν στα ρωσικά σύνορα. Με αυτόν τον τρόπο παραβίασαν για άλλη μια φορά τη ίδια την υπογραφή τους, αυτή του Χάρτη για την Ασφάλεια στην Ευρώπη , απειλώντας ευθέως τη Ρωσία. Πράγματι, η τελευταία δεν έχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα τεράστια σύνορά της και δεν μπορεί να διασφαλίσει την ασφάλειά της παρά μόνο διασφαλίζοντας ότι καμία ξένη δύναμη δεν θα εγκαταστήσει στρατιωτική βάση στα σύνορά της (στρατηγική της καμένης γης). Ήδη, το Πεντάγωνο κυκλοφορεί χάρτες της διάλυσης της Ρωσίας που ελπίζει να εφαρμόσει.
Ο πρώην Ρώσος πρεσβευτής στο ΝΑΤΟ και νυν διευθυντής της Roscosmos, Ντμίτρι Ρογκόζιν, τους απάντησε δημοσιεύοντας στον λογαριασμό του στο Telegram τις συντεταγμένες πυροδότησης των κέντρων λήψης αποφάσεων του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της αίθουσας συνόδου κορυφής της Μαδρίτης [9]. Η Ρωσία διαθέτει υπερηχητικούς εκτοξευτές, προς το παρόν αδύνατο να αναχαιτιστούν, οι οποίοι μπορούν να μεταφέρουν πυρηνική γόμωση σε λίγα λεπτά στα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και στο Πεντάγωνο στην Ουάσιγκτον. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, ο Σεργκέι Λαβρόφ διευκρίνισε, αναφερόμενος στους Στράουσιανούς, ότι οι πολεμικές αποφάσεις της Δύσης δεν ελήφθησαν από τους στρατιωτικούς, αλλά από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Το τελευταίο θα ήταν ο πρώτος στόχος.
Οπότε το ερώτημα είναι: θα τα παίξουν οι δυτικοί όλα για όλα; Θα πάρουν το ρίσκο ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου που έχουν ήδη χάσει, μόνο και μόνο για να μην πεθάνουν μόνοι;
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
