Πέμπτη 12 Μαΐου 2022

''Μακάρι να έφευγα σήμερα το βράδυ πριν προλάβω''

Ένα απόγευμα καθώς καθόμουν στην αυλή της Μονής του Αγίου Παύλου, είδα δυο γεροντάκια να περπατούν και να μιλούν σιωπηλά.
Ο ένας ο π. Μητροφάνης 85 ετών , ήρθε μόλις πήρε σύνταξη , έχει 25 χρόνια μακριά από τον κόσμο . Ο άλλος ο π. Ιγνάτιος 92 ετών , Ρουμάνος στην καταγωγή , έχει στο Άγιο Όρος 70 χρόνια . Μένει σε ένα κελλι ερημικό περίπου 45’ μακριά . Το τελευταίο διάστημα απέκτησε καταρράκτη και ο Ηγούμενος επιμένει να πάει μια βδομάδα στην Θεσσαλονίκη να κάνει εγχείρηση , δεν έχει βγει όμως ξανά και νιώθει άβολα .

- Φοβάμαι αδελφέ Μητροφάνη , πως θα πάω εκεί μια βδομάδα , πως είναι ο κόσμος ; Μακριά από το περιβόλι της Μάνας μας;
Αν με κερδίσει ο κόσμος και τώρα στα γεράματα χάσω την ψυχή μου ;
Μακάρι η Κυρία μας να με έπαιρνε σήμερα το βράδυ να μην προλάβω να πάω !
- Ιγνάτιε , εμείς πρέπει πάντα να κάνουμε υπακοή στον Ηγούμενο μας , θα πας και η Χαρις της υπακοής θα σε σκεπάσει !

Αυτά είπαν και εξαφανίστηκαν , ο ένας στο διακονημα και ο άλλος στο κελλάκι του . Ήδη η νύχτα άπλωσε την κουρτίνα της πάνω από το περιβόλι και τα άστρα έλαμψαν πάνω από τους Βυζαντινούς τρούλους .

κ όμως ο Θεός έκανε υπακοή στο γνήσιο αυτό παιδί του . Μέσα σε εκείνο το βράδυ ακούσαμε την καμπάνα να ηχεί , ο π. Ιγνάτιος άφησε τον κόσμο πριν προλάβει να αντικρίσει τον κοσμικό κόσμο .
Η Κυρία του του έδειξε τον δρόμο του Ουρανού , έκλεισε τα τυφλά μάτια του στην ματαιότητα και αντίκρυσε το φως του Χριστού στην Αιωνιότητα .
Θάφτηκε πίσω από το ερημικό κελλάκι που έζησε , χωρίς ποτε να δει αυτόν τον κόσμο που μικρό παιδάκι άφησε.

 

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...