Ένας χρόνος ακριβώς σήμερα γιαγιουλα μου. Στο άκουσμα του χαμού σου ένιωσα ότι έχασα τα πάντα ένιωσα να ξεριζώνονται η καρδιά μου ότι φεύγει η δύναμη μου, η παρηγοριά μου, τα πάντα μου .
Σε γνώρισα στη πιο δύσκολη φάση της ζωής μου γαντζωθηκα πάνω σου, εσύ ήσουν το μοναδικό φάρμακο για εμένα. Η κάθε φορά που σε αντάμωνα ήταν και ένα θαύμα για εμένα . ( Δε θα ξεχάσω ποτέ τη πρώτη φορά που σε είδα με φώναξες να καθήσω δίπλα σου το κοίταγμα τον ματιων σου ήταν σα να με σκαναρε από πάνω μέχρι κάτω σήκωσες το χέρι σου και μου είπες μη στεναχωριέσαι παιδί μου σε έξι μήνες θα φύγει μόλις φεύγουν η πεταλούδες να έρχεσαι να σε σταυρωνω εννοούσες της χημοθεραπειας είχες το δικό σου τρόπο πάντα να μας τα λες και να μας συμβουλεύει.
Ότι μου είχες πει έτσι και έχει γίνει και ακόμα τώρα έρχεσαι στον ύπνο μου και με συμβουλεύει σε νιώθω πολλές φορές όσο παράλογο και να ακούγετε. Από εκείνη τη μέρα λοιπών του 2017 ερχόμουν συνέχεια μου είχες πει τόσα πράγματα που μέσα στη καρδιά μου τα έχω κλεισμένα σα το μεγαλύτερο θησαυρό. Μπορεί να έφυγε το σώμα σου αλλά η ψυχή σου θαυματουργή πιο πολύ τώρα και μπορείς από εκεί πάνω δίπλα στο θεό να βοηθήσεις όλο το κόσμο όπως και γίνετε, κάθε μέρα μέρα διαβάζουμε κι άκουσμα κι εν καινούριο θαύμα σου.
Γιαγιουλα μου σε ευχαριστώ για όλα σε ευχαριστώ που ακόμα και τώρα δε με έχεις εγκαταλείψει εμένα την ανάξια είσαι τα πάντα μου ΣΑΓΑΠΩ.
