Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;;;
Μια παλιά ταινία και η συμπεριφορά μας σήμερα.
Ένας φτωχός Έλληνας τα χρόνια του 2ου παγκοσμίου πολέμου , δουλεύει στην Γερμανία μέσα στις στερήσεις και αποταμιεύει τις οικονομίες του. Οι γερμανικές τράπεζες χρεοκοπούν και χάνει τα χρήματα του . Επιστρέφει στην πατρίδα του και πάλι οι δυσκολίες συνεχίζουν χωρίς να ορθοποδήσει ποτέ.
Μήπως ο Θανάσης αυτός είμαστε όλοι εμείς;
Μήπως όλοι μας τα τελευταία χρόνια θεωρήσαμε το χρήμα και την αφοσίωση στην δουλειά μας σαν υπέρτατο στόχο;
Μήπως ταυτίσαμε την ευτυχία με τον πλουτισμό;
Μήπως θεωρήσαμε πετυχημένο αυτόν που έχει την καλή δουλειά;
Μήπως παραγκωνίσαμε την υπεράσπιση της πατρίδας μας και την στήριξη της κοινωνίας μας δίνοντας προτεραιότητα στο προσωπικό συμφέρον;
Και τώρα που αφήσαμε την Ελλάδα μας αδύναμη να μας βοηθήσει στην δική μας ανάγκη τι θα γίνει;
Αφήσαμε την διαφθορά να καλπάζει και το δημόσιο χρήμα να το κατακλέβουν, το κράτος να υπερχρεώνεται και όλα αυτά για μια θέση στο δημόσιο. Για τον ατομικό μας πλουτισμό.
Και ο ιδιωτικός μας πλουτισμός αργά και σταθερά απορροφήθηκε από τις τράπεζες με την απειλή της χρεωκοπίας και μείναμε και φτωχοί και αδύναμοι .
Στην συνέχεια υποταχτήκαμε στις εντολές των ανωτέρων μας αδιαφορώντας αν είναι παράνομές οι εντολές ή αν καταστρέφουμε την κοινωνία μας έτσι. Φοβηθήκαμε μήπως παρακούοντας τις εντολές χάσουμε τον μισθό μας.
Δεχόταν η Ελλάδα μας οικονομικό πόλεμο τις τελευταίες δεκαετίες και εμείς δουλεύαμε και εκτελούσαμε πιστά εντολές για να αποκτήσουμε αγαθά και η χώρα μας κατακτήθηκε.
Και η χώρα μας παραδίνεται σιγά σιγά στους νέους ιδιοκτήτες της που έρχονται από την ανατολή. Και οι υπηρεσίες που διαθέταμε μέχρι τώρα θα είναι πλέον άχρηστες και ασύμφορες. Οι νέοι κάτοικοι είναι πιο πιστοί και πιο οικονομικοί από εμάς.
Όσοι από εμάς δεχόμαστε και εκτελούμε όλες τις εντολές με την δικαιολογία ότι κάνουμε απλά την δουλειά μας να είμαστε έτοιμοι να την χάσουμε την δουλίτσα μας σύντομα . Γιατί τα αφεντικά του κόσμου αυτού είναι άπληστα και θα βρουν σύντομα τεχνολογία να μας αντικαταστήσει.
Εμείς ζήσαμε έχοντας σαν πρότυπο τον πνευματικό άνθρωπο. Αυτόν που βάζει πάνω απ’ όλα το καλό της κοινωνίας και όχι το καλό των πλουσίων και ισχυρών. Τον άνθρωπο που αγωνίζεται να παραδώσει στην επόμενες γενιές καλύτερη χώρα από αυτή που παρέλαβε.
Σήμερα ζούμε με τον πρότυπο του άπληστου και συμφεροντολόγου ανθρώπου που καθησυχάζει όταν ό ίδιος είναι καλά και αδιαφορεί για όλους τους άλλους. Ο άνθρωπος που είναι πρόθυμος να θυσιάσει τα πάντα για την καλοπέραση . Ο άνθρωπος που ιστορικά οδήγησε στην παρακμή κάθε δυνατή αυτοκρατορία και βασίλειο που υπήρξε μέχρι σήμερα. Ο άνθρωπος που οδηγεί τον κόσμο στην απανθρωπιά και στην αναρχία.
Οι αρχαίοι έλληνες αγαπούσαν την ελευθερία που προέρχεται από την λέξη θάρρος. Ποιο θάρρος δείξαμε εμείς τα τελευταία χρόνια ; Ποια ελευθερία μας υπερασπιστήκαμε ;
Ποια η θέση σου τώρα Θανάση – Έλληνα; Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;;;
Αν διάβασες τα παραπάνω και λίγο στενοχωρήθηκες ίσως υπάρχει και λίγος χώρος για μετάνοια.
Αν έκλαψες ίσως υπάρχει και μία ελπίδα σωτηρίας.
Αν γελάς ξαναδιάβασε ειλικρινά και βρες τα δικά σου λάθη γιατί η καταστροφή που θα έρθει θα σε κάνει να κλάψεις και εσύ σύντομα. Εδώ θα είμαστε όλοι και θα τα ζήσουμε σύντομα.
Αν θύμωσες τότε να κοιτάξεις το πρόσωπο σου στο καθρέπτη και να απευθυνθείς στον κύριο υπεύθυνο όλων των παραπάνω. Δεν σου φταίει κανείς. Μόνος σου τα έπραξες όλα.
Αν συμφωνείς με τα παραπάνω άλλαξε την ζωή σου. Αυτό αρκεί.
Καλή μετάνοια θανάση…
