Λυπάμαι που αμάρτησα. Λυπάμαι που δεν Σε αγαπούσα. Συγγνώμη που Σε ξέχασα!
Με την επίσκεψη πολλών χρόνων σε Ναούς, δεν καταλαβαίνουν ότι στην Εκκλησία πρέπει να έρθουν με ένα πρόσωπο ταπείνωσης όχι σαν ένας δίκαιος άνθρωπος που κάνει μιά χάρη στο Θεό που βρίσκεται στο Ναό Του. Η Σωτηρία εξαρτάται από την ειλικρίνεια για θεραπεία από την αμαρτία και αν υπάρχει ειλικρίνεια, θα υπάρξει Μετάνοια.
Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Πάβλοβ
«Λένε: υπάρχουν και άθεοι καλοί άνθρωποι. Ναι, οι άθεοι μπορούν να είναι προσωρινά καλοί, επιφανειακά καλοί, φαρισαϊκά καλοί. Αλλά ο άθεος δεν μπορεί να είναι αληθινά καλός, διαρκώς καλός, βαθειά καλός, αθάνατα καλός, επειδή γι'αυτό χρειάζεται να είσαι σε πνευματική σχέση, σε πνευματική συγγένεια με τον πραγματικά Μοναδικό Αγαθό και Αιώνια Αγαθό: με τον Θεό και Κύριο Χριστό.
Είναι αληθινός δι' όλων των αιώνων ο θείος λόγος του Σωτήρος: “χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν” (Ιωάν. ιε´ 5)».
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Το να θέλεις να ευτυχήσεις με υλικά αγαθά και καλοπέραση, είναι σαν να θέλεις να ξεδιψάσεις με θαλασσινό νερό.
Θα είσαι πάντα διψασμένος....
Η ευτυχία βρίσκεται μόνο στο Χριστό!!!
Αγάπα τον Χριστό και θα ευτυχήσεις και ας είσαι ο πιο φτωχός άνθρωπος στον κόσμο....
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
…Μου γράφεις ότι αρρώστησες από το πόδι και κάθησες αρκετόν καιρό… Τι περιμένεις; Η ζωή του ανθρώπου είναι όπως μία θάλασσα, πότε έχει γαλήνη και πότε μικρή τρικυμία και πότε μεγάλη. Όλα αυτά γίνονται δοκιμασίες του Θεού. Όταν περνούν ξεχνιούνται…
Μπαλώματα βάζομεν εις το σώμα. Εκείνο που είναι το σπουδαιότερον και που πρέπει να έχουμε πάντοτε καλά είναι η ψυχή του ανθρώπου. Όπως τρέχομε διά το σώμα σε ιατρούς, λουτρά και ξοδευόμεθα, πρέπει να πηγαίνωμεν και εις τον Πνευματικόν για την ψυχήν, που είναι και δωρεάν…
Εμένα δεν μου αρέσει η μεγάλη παρέα, δεν ημπορώ να ευχαριστηθώ, διότι δεν συνταυτίζονται με την γνώμην μου. Είναι δύσκολα. Θέλω λίγους και καλούς, για να ημπορώ να συνεννοηθώ, που σήμερον δύσκολα βρίσκεις…
Ο μικρός και αγράμματος αμαρτωλός παπαδάκος
Δημ. Γκαγκαστάθης Ιερεύς
Ένα ιδιαίτερο κείμενο σήμερα για την ταπείνωση, από ιδιόχειρο και αδημοσίευτο σημείωμα του Κόντογλου, από το Αρχείο του.
Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
Όταν κάθουμαι και κοιτάζω καλά καλά ένα ζώο, τα δέντρα, ένα ζωύφι, μια μέλισσα με τα χοντρά πόδια και τα μικρά φτερά της, αυτό το αγιασμένο, ιερατικό, προκομμένο μυστηριώδες ζωύφι, καταλαβαίνω να δακρύζει το μάτι μου από ευγνωμοσύνη και από αγάπη για τον Πλαστουργό μας. Βουβή, σιωπηλή σοφία βρίσκεται παντού. Μας τύλιξε η σοφία του από παντού, μέσα σε μυστήριο μας κατασφάλισε, και μονάχα μια σκάλα βρίσκεται για να μας πάγει κοντά του : η ταπείνωση. Κι η ταπείνωση φέρνει το δάκρυο το θερμό δάκρυο της πίστης,
Για τούτο οι άγιοι ασκητές κλαίγανε. Είχανε το χαροποιό δάκρυο. Ναι, ας κλαίμε και τότε θα λευτερωθούμε. Σαν φτάξουμε το κλάμα, θα νιώσουμε τη χαρά της ευγνωμοσύνης και της αγάπης του Πατρός μας που βρίσκεται στον ουρανό.Μονάχα με τα δάκρυα θα νιώσουμε την ευσπλαχνία Του. Σαν φτάξεις να αξιωθείς αυτό το μακάριο δάκρυο, είσαι στην αγκαλιά του Θεού και δεν έχεις πια ανάγκη από τίποτα, Σου δόθηκε η χάρις.
Γνωρίζει ό πονηρός ότι ή πίστη είναι ή μεγαλύτερη παρηγοριά για τη στενοχωρημένη και άρρωστη ψυχή μας, πού έχει πληγωθεί από την αμαρτία. Γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να διαβάλει την Αλήθεια, σπέρνοντας μέσα μας αμφιβολίες, διαστρεβλώνοντας την πίστη, σκοτίζοντας το νου και ψυχραίνοντας την καρδιά όταν διαβάζουμε ή ακούμε τούς θείους λόγους.
(γέροντας Γαβριήλ)
https://proskynitis.blogspot.com
