Ονομάζονταν Διγενής.
Ήταν ιατρός
στο επάγγελμά του.
Τον γνώρισα
στο κοιμητήριο Χαλανδρίου.
Κάθε φορά
ζητούσε τρισάγιο
"υπέρ αναπαύσεως
της συζύγου του".
Τον έβλεπα όμως
και σ'άλλους τάφους.
Τελικά μετά
από πολλές ερωτήσεις,
μου αποκάλυψε,
ότι κάθε Παρασκευή
αγόραζε 5 λίτρα λάδι,
καρβουνάκια
και λιβάνι,
ώστε να ανάβει
τα καντήλια
στους εγκαταλελειμμένους τάφους.
Όταν κοιμήθηκε,
σκέφθηκα,
ότι εκτός από τους αγίους
που αγαπούσε,
θα τον υποδέχονταν
και όλοι αυτοί
οι ξεχασμένοι αδελφοί.
Ήταν ιατρός
στο επάγγελμά του.
Τον γνώρισα
στο κοιμητήριο Χαλανδρίου.
Κάθε φορά
ζητούσε τρισάγιο
"υπέρ αναπαύσεως
της συζύγου του".
Τον έβλεπα όμως
και σ'άλλους τάφους.
Τελικά μετά
από πολλές ερωτήσεις,
μου αποκάλυψε,
ότι κάθε Παρασκευή
αγόραζε 5 λίτρα λάδι,
καρβουνάκια
και λιβάνι,
ώστε να ανάβει
τα καντήλια
στους εγκαταλελειμμένους τάφους.
Όταν κοιμήθηκε,
σκέφθηκα,
ότι εκτός από τους αγίους
που αγαπούσε,
θα τον υποδέχονταν
και όλοι αυτοί
οι ξεχασμένοι αδελφοί.
Και εμείς σήμερα
να θυμηθούμε
γνωστούς
και ξεχασμένους
"όπως Κύριος ο Θεός
αναπαύση
τας ψυχάς αυτών
ένθα ουκ έστι λύπη".
να θυμηθούμε
γνωστούς
και ξεχασμένους
"όπως Κύριος ο Θεός
αναπαύση
τας ψυχάς αυτών
ένθα ουκ έστι λύπη".
π.Σπ. Ρ.