Ο Κύριος μας αξίωσε την Μητέρα Του, να την έχουμε και εμείς Μητέρα Πνευματική
…Είμεθα αληθώς τέκνα της Παναγίας Μητρός του Θεού; Εάν σεβόμαστε, τιμούμε, ευλαβούμαστε την Κυρία Θεοτόκο και μιμούμαστε της αρετές της, ιδίως την ταπείνωσή της, τότε είμαστε και πρέπει να χαιρόμαστε. Τότε ο Κύριος θα είναι μεθ’ ημών. «Επί τίνα επιβλέψω, λέγει ο Κύριος, ει μη επί τον πράον και ταπεινόν και τρέμοντα τους λόγους μου». Επέβλεψε ο Κύριος επί την ταπείνωση της δούλης Αυτού Κυρίας ημών Θεοτόκου και την κατέστησε τιμιοτέρα των Χερουβείμ, ενδοξοτέρα των Σεραφείμ, υψηλοτέρα των Ουρανών και καθαροτέρα λαμπηδόνων ηλιακών, αξιομακάριστον, παναμόμητον και μητέρα Του...
Επιβλέπει ο Κύριος και σε εμάς τους ανθρώπους της παρούσας πονηράς γενεάς και τι βλέπει, εκτός ολίγων εξαιρέσεων; Υπερηφάνεια, φθόνο, κακία, συκοφαντίες, καταλαλιές, αρπαγές, πλεονεξίες, ψεύδη επιορκίες, μέθες, κραιπάλες, ασέλγειες, ακολασίες. Επιβλέπει επί τας γυναίκας και τι βλέπει, εκτός ολίγων εξαιρέσεων; Ντρέπομαι να το πω. Βλέπει όχι ταπείνωση, σεμνότητα, αλλ’ εωσφορική υπερηφάνεια, πολυτέλεια, και ξετσιποσύνη μέχρι παραφροσύνης· βαψίματα προσώπων, χειλιών και ονύχων, απιστία, παρακοή προς τους εαυτούς συζύγους, διαζύγια κ.λπ. Αυτά βλέπει ο παντεπόπτης Θεός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, και εξαιρέτως την υπερηφάνεια ανδρών και γυναικών, και αντιτάσσεται στις υπερηφάνειες· «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν». Οργίζεται και αγανακτεί εναντίον των ασεβών, αγνωμόνων και καταφρονητών των θείων του εντολών, και τους τιμωρεί. «Επιβρέξει Κύριος επί τους αμαρτωλούς παγίδας, πυρ και θείον και πνεύμα καταιγίδος η μερίς του ποτηρίου αυτών» (Ψαλμ. 10, 6).
Κατακλυσμό επέφερε ο Κύριος εις τους αμαρτωλούς· φωτιά έριξε και κατέκαυσε τους ασελγείς κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων την παλαιά εποχή, και δεν έπαυσε μέχρι σήμερα να τιμωρεί τους αμαρτάνοντας. Ο ίδιος ο Θεός λέγει διά του σοφού Παροιμιαστού προς τους αμαρτωλούς. «Επειδή εκάλουν και ουχ υπηκούσατε και εξέτεινα λόγους και ου προσείχετε, αλλά ακύρους εποιείτε εμάς βουλάς, τοις δε εμοίς ελέγχοις ου προσείχετε, τοιγαρούν καγώ τη υμητέρα απωλεία επιγελάσομαι, καταχαρούμαι δε η νίκα αν έρχηται υμίν όλεθρος» (Παροιμ. 1, 24-27).
Ακούσατε, αγαπητοί μου, όσοι τυχόν βλασφημείτε ή κατ’ άλλον τρόπο αμαρτάνετε, προσέξατε καλώς μη φύγετε ανωφελώς. Πλησιάσατε εις την πάνσεπτο και αγία εικόνα της Παναγίας Μητρός του Θεού, ασπασθείτε αυτή μετά πολλής ευλάβειας και φόβου, μετά συντετριμμένης καρδίας και μετά δακρύων, και παρακαλέσατε να μεσιτεύσει προς τον Υιό Της να σας συγχωρήσει τις βλασφημίες και αμαρτίες σας, και κάμετε στερεά απόφαση εις το εξής να μη βλασφημήσετε.
Επίσης οι γυναίκες πλησιάσατε, ασπασθείτε την εικόνα της, και όσες τυχόν, από παρακίνηση και προτροπή γυναικών ασέμνων και ασεβών, συνηθίσατε να βάφετε τα πρόσωπά σας, τα χείλη σας, τα νύχια σας ή να ενδύνεσθε πολυτελώς και ασέμνως στοχαστείτε καλώς ότι η Κυρία Θεοτόκος αξιώθηκε να γίνει μητέρα του Θεού όχι διότι εβάφετο, αλλά διότι ήτο σεμνή και ταπεινή. Ζητήσατε συγχώρηση και παύσατε του λοιπού του τοιούτου ολεθρίου παραπτώματος και πάσης άλλης αμαρτίας, και εις το εξής επιδοθείτε μετά προθυμίας και ζήλου να στολίζετε την αθάνατη ψυχή σας της οποίας ουδέ ο κόσμος όλος είναι ισοστάσιος.
Όλοι δε, άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, ας φροντίσουμε να γίνουμε τέκνα του Θεού, παιδιά της Παναγίας, και περπατήσωμε του λοιπού ως τέκνα φωτός, με αγάπη, με πίστη, με ταπείνωση, με μετάνοια, με έργα καλά και πράξεις αγαθές ευαρέστους στον Κύριο, με προσευχές και ελεημοσύνες, με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω….Αμήν. Για την ψυχή
Η ψυχή, αγαπητοί, έχει μεγάλη αξία, τόση αξία, όση δεν έχει όλος ο κόσμος. Η ψυχή μας αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο. Αυτή όμως την ψυχή μας εμείς δεν την προσέχουμε. Το σώμα μας το οποίο είναι φθαρτό, είναι θνητό και αύριο, όταν χωριστεί από την ψυχή, θα γίνει βρώμα των σκουληκιών και δυσωδία, αυτό το επιμελούμεθα, φροντίζουμε να το θεραπεύσουμε, και όταν καμιά φορά ασθενήσει τρέχουμε στον ιατρό και τον παρακαλούμε να μας θεραπεύσει. Η ψυχή μας όμως, την οποία δεν την αγαπούμε, όταν ασθενεί δεν φροντίζουμε να την θεραπεύσουμε. Πρέπει όμως, όπως φροντίζουμε το σώμα, έτσι και περισσότερο να φροντίζουμε διά την αθάνατη ψυχή μας της οποίας δεν υπάρχει αντάλλαγμα ισάξιο, ως λέγει ο Κύριος: «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Μαρκ. 8, 36).
https://stratisandriotis.blogspot.com/2019/02/blog-post.html
