Το πίπτειν ανθρώπινον, το εμμένειν εωσφορικόν, το μετανοείν θείον.
«Μή σφόδρα θαρρείν, μηδ’ απελπίζειν άγαν. Τό μέν γάρ εκλύει,τό δ’ανατρέπει».-Μετάφραση: Μην θαρεύεσαι υπερβολικά, ούτε να απελπίζεσαι πολύ. Διότι το μεν πρώτο χαλαρώνει τη ζωή, το δε δεύτερο την ανατρέπει.
«Μή είς αύριον αναβάλλου ή γάρ αύριον ουδέ ποτε λαμβάνει τέλος».
Δε μπορείς να είσαι ήλιος; Τότε γίνε σελήνη.
Η συναίσθηση της άγνοιας είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη γνώση.
Κλαύσον τους αμετανοήτους, κλαύσον τους μηδέποτε μετανοήσαντες.
Όταν ανακαλύπτεις την πόρτα της καρδιάς σου, ανακαλύπτεις τη πύλη του ουρανού
Τούτο είναι που ανατρέπει όλη την οικουμένη. Η αμέλεια που δείχνουμε για την ανατροφή των παιδιών μας
Η μεν απελπισία αυτόν που έπεσε δεν τον αφήνει να σηκωθεί, η δε αμέλεια τον όρθιο καταφέρνει να το γκρεμίσει.
Η ελπίδα, οδηγεί στη μετάνοια και τη σωτηρία.
Όταν δυστυχούμε είναι φυσικό να πλησιάζουμε το Θεό. Το σπουδαίο και θαυμαστό είναι να μας διακρίνει ευλάβεια όταν ευτυχούμε.
Ανώφελη είναι η νηστεία, όταν περιορίζεται μόνο στις τροφές.
Ο Θεός εμφανίζεται επιεικής στους αμαρτωλούς και αυστηρός στους δικαίους.
Ως φτωχούς βλέπει τους αμαρτωλούς ο Θεός και τους ελεεί, ως πλούσιους βλέπει τους ενάρετους και τους αντιμετωπίζει απαιτητικά.
Η μετάνοια χωρίς ελεημοσύνη είναι νεκρή και χωρίς φτερά.
Όποιος ελεεί το φτωχό δανείζει το Θεό, με βέβαιη επιστροφή του δανείου του.
Ο πλούσιος μπορεί να δικαιωθεί με την ελεημοσύνη, αλλά και ο φτωχός με τη υπομονή.
Με τη μετάνοια σβήνουμε κάθε αμαρτία στο άπειρο πέλαγος της φιλανθρωπίας του Θεού.
Ο Χριστός δε ντρέπεται να απλώσει το χέρι του να πάρη λίγη ελεημοσύνη του πτωχού, και ντρέπεσαι συ να απλώσεις το χέρι να δώσεις λίγον αργύριον ή και άρτον; πόσης εντροπής;
Η πρώτης θυγάτηρ του Θεού είναι η ελεημοσύνη, αυτή η ελεημοσύνη κατέπεισε τον Θεό και έγινε άνθρωπος, για να σώσει τον άνθρωπον.
…ούτω είναι και εκείνος, όπου πλεονεκτεί πάντοτε να πλουταίνει, και αυτός πάλιν πτωχός είναι. Εις όλη του τη ζωή ζητιάνος.
Πλoύτον, τον γεννήτορα πάσης παρανομίας, τον ευρετήν πάσης κακίας, τον συνεργόν της ψυχοφθόρου γαστριμαργίας και αντίπαλον της εγκρατείας, τον πολέμιον της σωφροσύνης, τον πάσης αρετής κρυπτόν κλέπτην.
Ο φθόνος τους της ψυχής οφθαλμούς πηροί(τυφλώνει).
Όπως το σώμα έχει ανάγκη από υλική τροφή, έτσι και η ψυχή έχει ανάγκη από καθημερινή υπόμνηση και τροφή πνευματική.
