«Θέλω να είμαι το παράδειγμα για τους υπηκόους μου. Φαίνομαι ισχυρός και δυνατός, ήρεμος και απαθής στις αντιξοότητες της ζωής. Κάποιες φορές όμως θα συμβεί να είμαι λυπημένος και μελαγχολικός για κάποιο λόγο ή εξαιτίας ματιάσματος. Άλλες φορές μια ξαφνική χαρά ή μια μεγάλη επιτυχία μπορεί να με οδηγήσουν σε κατάσταση έξαλλου ενθουσιασμού. Αυτό δεν με ευχαριστεί. Με κάνει να νιώθω σαν το άχυρο που το χτυπούν τα κύματα της μοίρας. Κάντε μου ένα φυλαχτό που να με κρατά μακριά από αυτά τα συναισθήματα και τις μεταπτώσεις της διάθεσης, ευχάριστες και μελαγχολικές».
Οι μάγοι, ο ένας μετά τον άλλο δήλωσαν αδυναμία να εκπληρώσουν την επιθυμία του βασιλιά. Θα μπορούσαν να κάνουν φυλαχτά όλων των ειδών για τους αστόχαστους, τους ανόητους, τους ευκολόπιστους, αλλά ήταν δύσκολο και συνάμα επικίνδυνο να κοροϊδέψουν τον βασιλιά.
Ο βασιλιάς ήταν έτοιμος να εκραγεί από την οργή του, όταν παρουσιάστηκε μπροστά του ένας γέρο-σοφός που του είπε:
– «Μεγαλειότατε, αύριο θα σας φέρω το δαχτυλίδι, που κάθε φορά που θα το κοιτάτε, αν είστε λυπημένος θα νιώθετε ευχαριστημένος, αν είστε ενθουσιασμένος θα ηρεμείτε, καθώς θα διαβάζετε μία φράση που θα είναι ανεξίτηλα χαραγμένη πάνω του».
Την επόμενη μέρα, ο γέρο-σοφός επέστρεψε στο παλάτι και μέσα σε απόλυτη σιωπή, καθώς ο καθένας ήταν περίεργος να μάθει τη μαγική φράση, παρέδωσε στο βασιλιά το δαχτυλίδι. Εκείνος, αφού το πήρε στο χέρι του, το περιεργάστηκε και διάβασε τη χαραγμένη πρόταση:
«Και αυτό θα περάσει».
Αθανάσιος Γκάτζιος
Πηγή
