Πρέπει να πολεµά κανείς µε όλες του τις δυνάµεις και παντοτεινά
και γενναία.
Εάν θέλης να νικάς τους εχθρούς σου πιό γρήγορα και εύκολα, είναι ανάγκη να πολεµάς, αδελφέ και για πάντα και γενναία, εναντίον όλων σου των παθών, περισσότερο όµως και ειδικά εναντίον της φιλαυτίας σου, δηλαδή της υπερβολικής αγάπης του εαυτού σου, συνηθίζοντας να έχης για φίλους σου αγαπητούς τις περιφρονήσεις και τις θλίψεις, που µπορεί ποτέ να σου δώση ο κόσµος· γιατί, µε το να µη γνωρίζει κάποιος αυτό τον πόλεµο του εαυτού του και µε το να τον υπολογίζη λίγο, συνέβηκε και συµβαίνει πάντα να είναι οι νίκες δύσκολες, σπάνιες, ατελείς και ανύπαρκτες.
Λοιπόν, αυτός ο πόλεµος πρέπει να γίνεται πάντοτε, ασταµάτητα, δηλαδή συνεχώς, ως την ώρα του θανάτου σου και µε γενναία ψυχή, την οποία εύκολα θα αποκτήσης εάν την ζητήσης από τον Θεό· εάν όµως σκεφθής την µανιασµένη ορµή και το παντοτεινό µίσος, που έχουν εναντίον σου οι εχθροί δαίµονες και το µεγάλο πλήθος των παρατάξεων και στρατευµάτων του, σκέψου όµως απο την άλλη πλευρά και οτι είναι πολύ µεγαλύτερη η δύναµι του Θεού και η αγάπη που σου έχει και ότι πολλοί περισσότεροι είναι οι Άγγελοι του ουρανού και οι προσευχές των Αγίων, που πολεµούν κρυφά µε το µέρος µας, όπως γράφτηκε για τον Αµαλήκ· «Με µυστικό και αόρατο χέρι πολεµά ο Κύριος» (Έξοδ. 17,16). Γι’ αυτό και απο αυτήν την σκέψι παρακινήθηκαν τόσες γυναίκες και τόσα ανήλικα παιδιά και κατέκτησαν και νίκησαν όλη τη δύναµι και σοφία του κόσµου, όλες τις προσβολές του εχθρού διαβόλου και όλη τη µανία του.
Οπότε, δεν πρέπει να φοβηθής ποτέ, αν και σου φαίνεται ότι ο πόλεµος των εχθρών είναι δυνατός κατά πολύ, ότι θα παραµείνη για όλη σου την ζωή και ας σε φοβερίζη µε πτώσεις από διάφορα µέρη. Γιατί, κάθε δύναµι και γνώσι των εχθρών µας, βρίσκεται στα χέρια του θείου µας Αρχιστρατήγου Ιησού Χριστού, για του οποίου την τιµή πολεµείσαι. Ο οποίος, επειδή µόνος του σε προσκαλεί µε πίεση στον πόλεµο, είναι φανερό, οτι όχι µόνο δεν θα αφήση ποτέ να υπάρξει σε βάρους σου κάποια εξουσία και νίκη από τους εχθρούς (γιατί αυτό το θεωρεί ως προσβολή του)· αλλά πολεµώντας αυτός για σένα, θα τους δώση στά χέρια σου νικηµένους, οταν του φανή ευχάριστο, όπως γράφτηκε «Ο Κύριος ο Θεός σου πηγαινοέρχεται µέσα στο στρατόπεδό σου για να σε προστατεύση και για να συλλάβη τους εχθρούς σου και να τους παραδώση στα χέρια σου» (∆ευτερ. 23,14).
Εάν όµως και αυτός αργοπορήση µέχρι την τελευτία µέρα της ζωής σου, να κάνης αυτή την νίκη, αυτό θα είναι για µεγαλύτερο κέρδος σου· µόνον εσύ, αυτό πρέπει να κάνης, το να πολεµάς µεγαλόψυχα· και αν πολλές φορές µείνης πληγωµένος στον πόλεµο, µην αφήσης ποτέ σου τα όπλα, ούτε να φύγης· τέλος πάντων, για να παρακινήσαι να πολεµάς γενναία, πρέπει να γνωρίζης, ότι αυτόν τον πόλεµο δεν µπορεί να τον αποφύγη κανένας άνθρωπος, είτε στη ζωή είτε στο θάνατο· και όποιος δεν πολεµάει για να νικήση τα πάθη και τους εχθρούς του, αναγκαστικά πρέπει να συλληφθή απο εδώ ή απο εκεί και να πεθάνη.
Γι΄αυτό, πρέπει να πολεµάµε γενναία και πάντα, γιατί έχουµε να κάνουµε µε τέτοιους εχθρούς, οι οποίοι τόσο πολύ µας µισούν, που δεν είναι δυνατόν να ελπίζουµε ποτέ από αυτούς ούτε ειρήνη, ούτε διωρία ή καµµία ανακωχή και κατάπαυσι του πολέµου. Γιατί καλό ήταν από την αρχή να µην ανοίξουµε πόρτα και να βάλουµε τους εχθρούς και τα πάθη µέσα στην ψυχή και καρδιά µας· αφού όµως τους βάλαµε µία φορά, δεν µπορούµε πιά να αδιαφορήσουµε, αλλά πρέπει να πολεµάµε για να τους βγάλουµε, επειδή αυτοί είναι αναιδείς και αδιάντροποι, δεν βγαίνουν µε άλλον τρόπο παρά µε τον πόλεµο.
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
«Αόρατος Πόλεμος», κεφάλαιο ΙΕ΄
