Εκτός από τον δικομματισμό ο μεγάλος ηττημένος αυτών των εκλογών είναι επίσης και η μιντιακή τυραννίδα που τόσο πιστά τον υπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια...
Όλα τα Μέσα Ενημέρωσης που συνδέονται με εταιρείες, τράπεζες και αστικά κόμματα, όλα αυτά τα Μέσα που συνελόντι ειπείν αποκαλούμε Μέσα της Διαπλοκής βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε θέση άμυνας.
Με το κύρος τους καταρρακωμένο, την απήχησή τους στους αναγνώστες, στους ακροατές και στους θεατές μειωμένη, και τη δυσπιστία των πολιτών εις ό,τι αφορά τις προθέσεις τους να έχει ανέβει όπως...
ο υδράργυρος στα θερμόμετρα.
Από καιρό η αξιοπιστία των ΜΜΕ της Διαπλοκής είχε τρωθεί, τώρα όμως, σε συνθήκες εξελισσόμενης λαϊκής χειραφέτησης, όλο και λιγότεροι πολίτες τα παρακολουθούν με όλο και περισσότερους εξ αυτών να τα σιχτιρίζουν.
Η αμηχανία, ενίοτε ο τρόμος και διαρκώς ο εκνευρισμός χαρακτήρισε και χαρακτηρίζει επ’ εσχάτοις τις ομιλούσες γραβάτες της τηλοψίας και τις εντολοδόχες πένες του χάρτινου και ηλεκτρονικού Τύπου.
«Ντόπερμαν της ενημέρωσης» που μόλις λίγες εβδομάδες πριν κατηγορούσαν, φερ’ ειπείν, τον ΣΥΡΙΖΑ ότι υποθάλπει κουκουλοφόρους - τώρα βλέπουν 1.061.265 Ελληνίδες κι Ελληνες να τον έχουν υπερψηφίσει χωρίς «να έχουν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις». Και τρίβουν τα μάτια τους. Χωρίς όμως να μεταμελούνται - έστω για τα μάτια του κόσμου. Για παράδειγμα, σε κοσμοσυρροή μιλούσε ο κ. Τσίπρας μετά τις εκλογές προχθές, ούτε ένα πλάνο δεν πρόβαλε το Mega ή ο ΣΚΑΪ.
Το έχουμε ξαναπεί και δεν θα σταματήσουμε να το λέμε: μπορεί τις εφημερίδες να τις εκδίδουν αφεντικά, τις γράφουν όμως δημοσιογράφοι.
Συνεπώς οι ευθύνες των δημοσιογράφων απέναντι στους πολίτες (και τη δημοκρατία) παραμένουν σημαντικές και, με βάση τη δεοντολογία, προσωπικές.
Το ίδιο ισχύει και για τα ραδιόφωνα και για τις τηλεοράσεις. Δεν φταίει, για παράδειγμα, ο κ. Αλαφούζος αν ο Μπάμπης ο Σκάις λέει ό,τι θα ήθελε ο κ. Αλαφούζος, αν ο Μπάμπης έχει επιλέξει αυτόν τον ρόλο.
Το ίδιο και στο Mega ή όπου αλλού, δεν φταίνε μόνον τα αφεντικά, αλλά κυρίως οι δημοσιογράφοι που έχουν επιλέξει να υπηρετούν τα αφεντικά, βασιλικότεροι συνήθως του βασιλέως. Και κατά τούτο, όλο και πιο μισητοί πλέον. Διότι δουλειά του δημοσιογράφου είναι να πληροφορεί τον λαό ή να του εκθέτει την άποψή του, να υπηρετεί δηλαδή τους πολίτες και τη δημοκρατία και όχι τα οικονομικά συμφέροντα του αφεντικού του, ειδικώς αν αυτά σχετίζονται με δημόσια έργα ή δημόσιο χρήμα.
Αυτήν τη στιγμή τα περισσότερα απ’ τα ΜΜΕ είναι υπερχρεωμένα, ΔΟΛ, Πήγασος, Mega και άλλα κολυμπούν ή μάλλον θαλασσοπνίγονται σε θαλασσοδάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Χρήματα που εξασφάλισαν όλα αυτά τα χρόνια εξυπηρετώντας τα κόμματα εξουσίας. Τώρα που η πολιτική έκφραση αυτής της εξουσίας, ο δικομματισμός, κατέρρευσε, είναι φυσικό επακόλουθο τα ΜΜΕ αυτά να πολεμούν λυσσασμένα την ανάδειξη του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο, καθώς και κάθε άλλης δύναμης που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την τυραννίδα τους.
Τα αφεντικά.
Οι δημοσιογράφοι όμως;
Μέσα στα τελευταία τρία χρόνια στον Τύπο χάθηκε το 50% των δημοσιογραφικών θέσεων εργασίας. Αυτήν τη στιγμή εργάζονται στον Τύπο οι μισοί με τους μισούς μισθούς, απ’ όσους εργάζονταν πριν δυόμισι ή τρία χρόνια. Καλοί δημοσιογράφοι είναι τώρα άνεργοι ή χαμηλόμισθοι, όπως και κακοί δημοσιογράφοι είναι τώρα άνεργοι ή χαμηλόμισθοι.
Οι τελευταίοι, οι κακοί, έπεσαν μέσα στον λάκκο που άνοιγαν χρόνια τώρα για κάθε άλλον εργαζόμενο αυτής της χώρας, γεωργό, εργάτη, υπάλληλο, δημόσιον ή ιδιωτικόν.
Οι άθλοι αυτοί, μέσα στο λάκκο τους συμπαρέσυραν και καλούς συναδέλφους τους, καλούς επαγγελματίες που προσπάθησαν να κάνουν όλα αυτά τα χρόνια καλά τη δουλειά τους.
Ο δρόμος όμως που άνοιξαν στα αφεντικά τα τσιράκια τους δεν κάνει διακρίσεις - το αφεντικό τρώει αδιακρίτως το «ποσοστό» που κάθε φορά προγράφει, άντε το τσιράκι να το φάει τελευταίο, όμως θα το φάει κι αυτό.
Τώρα στα ΜΜΕ γίνονται «ανακατατάξεις» - αυτός είναι ο ευφημισμός των απολύσεων. Ο τρόμος, λοιπόν, που διακρίνουμε στα πρόσωπα που ομιλούν από οθόνης στον λαό σαν να τον δαγκώνουν, δεν έχει να κάνει με την τύχη της πατρίδας αλλά εκείνων των ίδιων.
Δημοσιογράφοι που παίνεψαν το Μνημόνιο, που θεώρησαν αναγκαίο κακό (κι ορισμένοι αναγκαίο καλό) το καθεστώς κατοχής από την Τρόικα δημοσιογράφοι
που έβρισαν, μείωσαν, υπονόμευσαν κατά σειρά και κατά συρροήν γιατρούς,
φαρμακοποιούς, ταξιτζήδες, γεωργούς, μαθητές, φοιτητές, καθηγητές,
εργάτες, λιμενεργάτες, νοσοκομειακούς, δημόσιους και ιδιωτικούς
υπαλλήλους, δημοσιογράφοι που κατηγορούσαν τον λαό για λαϊκισμό, που απέδιδαν την παθολογία την οποία δημιούργησαν οι Δυνατοί στον χαρακτήρα του λαού, δημοσιογράφοι σίριαλ κίλερς που υπέσκαψαν τον αυτοσεβασμό των πολιτών, την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, δημοσιογράφοι εχθροί του λαού που τον κατηγόρησαν για τεμπέλη και διεφθαρμένο, δημοσιογράφοι τσιράκια των τοκογλύφων και παπαγαλάκια των διαπλεκομένων, είναι όλοι μαζί ό,τι είναι και ο δικομματισμός.
Είναι μάλιστα οι «χρυσές του λόγχες», διότι επί χρυσίω, είτε για τους ίδιους, είτε για τα αφεντικά τους, συνέπραξαν ώστε η χώρα να υποδουλωθεί και οι εργαζόμενοι να οδηγηθούν στην αθλιότητα.
Ονόματα!
Δεν
θα τα πω εγώ! Δεν είμαι χαφιές! Ούτε θα υπογράψω εγώ για την απόλυση
άλλων, όπως εκείνοι συνυπέγραψαν και συνυπογράφουν ακόμα για την απόλυση
των συναδέλφων τους.
Τους γνωρίζετε! Είναι λοιπόν δουλειά δική σας να μην τους υπολήπτεσθε. Να μην ακούτε την προπαγάνδα τους. Να αποστρέψετε το πρόσωπο (όλα αυτά ευκτικές) - αυτό και μόνον θα τους απαξιώσει.
Δεν θα τους χρειάζονται τα αφεντικά τους.
Συντρίψατε τον δικομματισμό, συντρίψτε και τις «χρυσές λόγχες του», που προσπαθούν και τώρα να τον ανατάξουν.
Για ανθρωπάκια πρόκειται, για κάλπικες λίρες που πήραν, επί δικομματισμού, ψηλά τον αμανέ, συμβάλλοντας στην παντοδυναμία του τέρατος που ρήμαξε την πατρίδα.
Ζητείστε τώρα τον λόγο απ’ όσους τόσα χρόνια αφαιρούσαν τον λόγο απ’ τους πολίτες, στρατευμένοι στα συμφέροντα των αφεντικών της Διαπλοκής και των κανθάρων της Μίζας.
Η ομερτά που τους προστατεύει δεν θα κρατήσει πολύ ακόμα και πάντως δεν θα κρατήσει επ’ άπειρον...
