Στο τέλος της δεκαετίας του ’80 γίναμε μάρτυρες της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης. Άσχετα με το εάν κάποιος συμφωνούσε ή όχι με τις αρχές διακυβέρνησης που εφαρμόζονταν στο πάλαι ποτέ ανατολικό μπλοκ, εκείνο που ένιωσε λίγα χρόνια μετά τη διάλυση της είναι η έλλειψη ισορροπίας που επικράτησε στο ....
παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Η μονοκρατορία των Η.Π.Α ήταν πλέον σε θέση να παρεμβαίνει, πολλές φορές με τον πιο ωμό τρόπο, με πολιτικές αλλά και στρατιωτικές επεμβάσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Η παγκοσμιοποίηση των αγορών κεφαλαίου, αγαθών και εργασίας ολοκληρώθηκε σε λιγότερο από δύο δεκαετίες. Η νεοφιλελεύθερη οικονομία καθιερώθηκε σε όλα τα κράτη του κόσμου. Ο υπερκαταναλωτισμός καθιερώθηκε έως η μεγαλύτερη αξία των κοινωνιών. Το κράτος δικαίου, οι μηχανισμοί αλληλεγγύης, οι αξίες της κοινωνίας των πολιτών δέχτηκαν τεράστιες εκπτώσεις και σε κάποιες περιπτώσεις καταργήθηκαν. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έγιναν οι απόλυτοι κυρίαρχοι του παιχνιδιού.
Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο όπου οι μάσκες πλέον έχουν πέσει. Τα τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά λόμπι ελέγχουν πλήρως όχι μόνο τις οικονομικές αλλά και τις πολιτικές, στρατιωτικές, πνευματικές και ίσως ακόμα και θρησκευτικές ηγεσίες των χωρών. Πως αλλιώς μπορεί να δικαιολογήσει κανείς τη σιωπή τους απέναντι σε όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα; Έχουν φτάσει μάλιστα σε σημείο να ορίζουν πλέον ακόμα και πρωθυπουργούς ή υπουργούς κρατών πρώην υπάκουα και πετυχημένα στελέχη τους.
Στο ξημέρωμα του 2012 η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας απόλυτα ελεγχόμενος χώρος από τα τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά λόμπι. Η πρόσφατη διαφωνία ης Μεγάλης Βρετανίας στα σχέδια της Γερμανίας για επιβολή της γερμανικής οικονομικής κυριαρχίας στον ευρωπαϊκό χώρο, δεν ήταν αποτέλεσμα ελεύθερου πολιτικού λόγου αλλά δηλώσεις σε σχέση με τα συμφέροντα της ελίτ του London’s Citi. Το κοινωνικό κράτος, η ευημερία, η αλληλεγγύη έχουν πλέον καταργηθεί. Όλα δείχνουν πλέον ότι τα επόμενα χρόνια η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, η κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών, ο αφανισμός του κοινωνικού κράτους, η έλλειψη ευκαιριών ανάπτυξης και ευημερίας, η εξαθλίωση των λαών, ο πολιτικός και πολιτιστικός μεσαίωνας είναι κάτι που δε θα εφαρμοστεί μόνο για τα «απείθαρχα» και «τεμπέλικα» κράτη όπως η Ελλάδα, αλλά για το σύνολο των κρατών της Ευρώπης γιατί όχι, όλου του πλανήτη.
Η Ευρώπη ήδη έχει μετατραπεί σε μία φυλακή για τους περισσότερους ευρωπαίους πολίτες. Οι συνθήκες διαβίωσης στη φυλακή αυτή γίνονται και θα εξακολουθήσουν να γίνονται κάθε μέρα χειρότερες.
Και ο γερμανικός εθνικισμός, αυτό το τέρας που ακόμα και σήμερα ζει και βασιλεύει, ανοίγει ξανά τα μάτια του, βάζοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την Ευρώπη αλλά ολόκληρο τον κόσμο…
Στις 18 Νοεμβρίου 2011, η Ευρασιατική Ένωση έγινε πλέον πραγματικότητα. Η Ρωσία, το Καζακστάν και η Λευκορωσία έχοντας διανύσει μία πετυχημένη δεκαετία τελωνειακής ένωσης κατά την οποία είδαν τεράστια οφέλη για τις οικονομίες τους (με σχεδόν τριπλασιασμό των εμπορικών συναλλαγών αλλά και διπλασιασμό της βιομηχανικής τους παραγωγής) προχώρησαν στη δημιουργία ενός Ενιαίου Οικονομικού Χώρου (Common Economic Space) για τον οποίο έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι συμφωνίες, που θα επιτρέψουν εντός των ορίων του την ελεύθερη, αλλά κάτω από αυστηρούς νόμους και συμφωνίες, διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και εργατικού δυναμικού.
Η Ρωσία εάν και προσέγγισε με κάθε τρόπο την Ευρωπαϊκή Ένωση με στόχο τη δημιουργία μίας τεράστιας αγοράς (θυμηθείτε την πρόταση του Πούτιν προς τη Μέρκελ για τη δημιουργία ενιαίου χώρου από τη Λισαβόνα έως το Βλαδιβοστόκ), οδηγήθηκε τελικά σε αδιέξοδο των συζητήσεων κυρίως με υπαιτιότητα της Γερμανικής ηγεσίας, η οποία και προασπίζεται πεισματικά και με κάθε τρόπο τον ρόλο του «ηγεμονίσκου» του ευρωπαϊκού χώρου. Εξάλλου οι συνομιλίες ενός τέτοιου επιπέδου αποκτούν νόημα όταν γίνονται μεταξύ πολιτικών αρχηγών κρατών. Όταν οι πολιτικοί αρχηγοί στη Ευρώπη αντικαθίστανται από πειθήνιους τραπεζικούς ή παρατραπεζικούς υπαλλήλους, τότε η οποιαδήποτε συζήτηση μαζί τους δεν έχει κανένα νόημα και καμία προοπτική.
Το επόμενο μεγάλο βήμα λοιπόν έγινε και μάλιστα με ταχύτητες που θα θαύμαζαν ακόμα και οι ειδικές δυνάμεις! Σε λιγότερο από δύο μήνες, από όταν και ο Ρώσος πρόεδρος έκανε τη πρώτη δήλωση για τη δημιουργία της ένωσης (05.10.2011) υπογράφηκε η συμφωνία που έδωσε πνοή ζωής στην ευρασιατική ένωση και που τη θέτει σε πλήρη λειτουργία από το επόμενο έτος.
Η Ευρασιατική Ένωση αποτελεί σήμερα μία τεράστια αγορά 170 εκατομμυρίων καταναλωτών, με χώρες των οποίων το συνολικό ΑΕΠ ξεπερνά τα 4 τρις δολάρια και που ελέγχουν το 30% των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων. Σύντομα θα ενταχθούν στον χώρο αυτό και άλλα κράτη (πρώην δημοκρατίες της Ε.Σ.Σ.Δ όπως το Τατζικιστάν, η Αρμενία, το Κυργιστάν αλλά ακόμα η Ουκρανία και η Μολδαβία που για την ώρα λειτουργούν στα πλαίσια της ένωσης έως παρατηρητές).
Επίσης η ένωση παραμένει ανοικτή για νέα κράτη-μέλη που θέλουν να προχωρήσουν σε τελωνειακή ένωση, δημιουργία ελεύθερων ζωνών εμπορίου ή ένταξη τους στον Ενιαίο Οικονομικό Χώρο. Είναι εντυπωσιακό ότι τον περασμένο μήνα κατατέθηκε αίτηση τελωνειακής ένωσης με την Ευρασιατική Ένωση από τον πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας!
Σύμφωνα με δηλώσεις του Ρώσου προέδρου Βλαδίμηρου Πούτιν, στην ένωση εφαρμόζονται οι καλύτερες αρχές και πρακτικές της Σοβιετικής Ένωσης, προασπίζονται οι αρχές της ισοτιμίας κα της αμοιβαιότητας μεταξύ των κρατών και σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκεται εκ μέρους της Ρωσίας οποιαδήποτε δεσπόζουσα θέση. Εξ’ άλλου τα συμπεράσματα αποτυχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ακόμα πολύ νωπά και οι συμμετέχοντες στην ευρασιατική ένωση, όπως έχουν διαμηνύσει, δεν έχουν τη παραμικρή διάθεση να πέσουν σε αντίστοιχα σφάλματα.
Το σημαντικότερο όμως στοιχείο του χώρου αυτού είναι ότι οι πολιτικές εξουσίες διατηρούν τον πρώτο λόγο. Οι πολιτικές σχεδιάζονται και εφαρμόζονται από εκείνους που εκλέγουν οι πολίτες. Το τραπεζικό λόμπι στις χώρες αυτές, αν και ισχυρό, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να υποδαυλίσει τη πολιτική εξουσία.
Στην Ελλάδα το Πατριωτικό Μέτωπο (με την ιδιότητα του διακυβερνητικού του χαρακτήρα έως πολιτικό κόμμα) έχει ολοκληρώσει τις διαδικασίες ένταξης του στις δομές της Ευρασιατικής Ένωσης και σύντομα αναμένεται και η επίσημη ανακοίνωση για τον χαρακτηρισμό του έως μέλος της ένωσης με την ιδιότητα του παρατηρητή (observer). Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθεί τις εργασίες όλων των επιτροπών και ομάδων εργασίας της ένωσης (χωρίς δικαίωμα ψήφου).
Για το Πατριωτικό Μέτωπο η ένταξη της χώρας μας στην Ευρασιατική Ένωση αποτελεί τη πλέον αξιόπιστη πρόταση όχι μόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά και την αποφυγή των δεινών που πρόκειται να ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες σε καθεστώς υποτέλειας και εξαθλίωσης.
Τα βασικότερα πλεονεκτήματα συμμετοχής μας σε ένα τέτοιο σχήμα παρουσιάζονται παρακάτω:
Αναθέρμανση και αξιοποίηση των πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας, όπως αυτά υποστηρίζονται από τη φυσική και ιστορική συμμαχία των δύο λαών.
Συμμετοχή της ελληνικής πολιτικής σκηνής σε ισότιμη βάση σε έναν τεράστιο οικονομικό και γεωπολιτικό σχηματισμό που δεν αποκλείεται να είναι και ο μεγαλύτερος του κόσμου μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Η Ελλάδα μπορεί να εξελιχθεί στα πλαίσια του χώρου σε μία μικρή αλλά κυρίαρχη και αξιοπρεπή χώρα, σε αντίθεση με τη παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή σε έναν χώρο που την έχει ήδη χαρακτηρίσει και αντιμετωπίζει έως αποικία.
Καθιέρωση του ελληνικού χώρου έως κομβικό σημείο μεταφοράς ενεργειακών πόρων και αγαθών όχι μόνο από τα ευρασιατικά αλλά και από τα υπόλοιπα ασιατικά κράτη, με άμεσα οφέλη για την ελληνική οικονομία.
Συμμετοχή της ελληνικής οικονομίας σε μία τεράστια αγορά, με θετική προοπτική. Μία αγορά στην οποία στόχος δεν είναι το γρήγορο κέρδος αλλά η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και η ασφάλεια των πολιτών της. Μία ένωση που όπως ήδη προαναφέρθηκε η πολιτική εξουσία είναι υπαρκτή και με μεγάλη ισχύ.
Συνεργασία σε θέματα ασφάλειας και προάσπιση του εθνικού μας χώρου. Αναβάθμιση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμηθούμε ποιά ήταν εκείνα που περίμενε κάθε έλληνας από τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ευρωζώνη, δηλαδή:
α) τη διάθεση των προϊόντων μας σε μία μεγάλη αγορά. Ύστερα από τριάντα χρόνια συμμετοχής μας στην Ε.Ε, καταστράφηκε η βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή της χώρας (σε ποσοστό άνω του 80%) δεδομένου ότι στις βασικές αρχές της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που εφαρμόζει και η Ευρώπη δε νοούνται μέτρα προστασίας της βιομηχανικής παραγωγής ακόμα και στις μικρές οικονομίες όπως είναι η Ελληνική. Η κοινή αγροτική πολιτική της Ε.Ε οδήγησε την αγροτική παραγωγή της χώρας σε μαρασμό (με μεγαλύτερο θύμα τη κτηνοτροφική παραγωγή). Εξάλλου ότι είμαστε μέλος της ένωσης δε μας έδωσε ποτέ κανένα πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας, του Μαρόκου ή της Αιγύπτου στη διάθεση αγροτικών προϊόντων. Το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας αν και έχει αυξηθεί ποσοτικά τα τελευταία έτη, έχει απαξιωθεί πλήρως σε όρους κερδοφορίας. Και αυτό διότι η Γερμανία έχει προβεί σε τεράστιες επενδύσεις στη γείτονα μας υποστηρίζοντας σθεναρά το τουριστικό της προιόν. Δηλαδή η προσδοκία διάθεσης των προϊόντων μας σε μία μεγαλύτερη αγορά χάθηκε εξαφανίζοντας παράλληλα το μεγαλύτερο μέρος των αγαθών και υπηρεσιών που παρήγαγε η χώρα μας πριν την ένταξη της στην Ε.Ε.
β) την ασφάλεια των συνόρων μας, που εννοείται ότι είναι πλέον σύνορα της Ενωμένης Ευρώπης. Οι εξοπλιστικές δαπάνες όμως στα τελευταία τριάντα χρόνια όχι μόνο δε μειώθηκαν αλλά γνώρισαν αδιανόητη αύξηση για μία χώρα του μεγέθους μας. Το μόνο που συνέβη ήταν ότι η γαλλική και γερμανική πολεμική βιομηχανία απέκτησαν έναν πολύ καλό πελάτη, κλέβοντας ένα κομμάτι μίας πίτας που είχαν αποκλειστικά στα χέρια τους οι Η.Π.Α. Βεβαίως ούτε κουβέντα για διασφάλιση της εδαφικής μας κυριαρχίας. Εξ’ άλλου μαζί με εμάς απέκτησε ακόμα έναν καλό πελάτη. Η προσδοκία της ασφάλειας των συνόρων μας έμεινε στον κόσμο των ονείρων.
γ) τη συμμετοχή σε ένα σταθερό νομισματικό σύστημα που θα διασφάλιζε συνεχή χρηματοδότηση και χαμηλά επιτόκια δανεισμού όχι μόνο για το κράτος αλλά επίσης για τις ελληνικές επιχειρήσεις και τους έλληνες πολίτες. Αν θυμηθούμε τα επιτόκια των καταναλωτικών δανείων ακόμα και της προηγούμενης δεκαετίας, διότι τώρα έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει καν χρηματοδότηση, μπορούμε να κρίνουμε κατά πόσο το ευρώ ωφέλησε ή ήταν παγίδα για την ελληνική οικονομία.
Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δε δικαίωσε τις προσδοκίες των Ελλήνων πολιτών (και όχι μόνο) αλλά με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές της, όπως αυτές ελέγχονται από το γαλλογερμανικό άξονα, απαξίωσε πλήρως την ελληνική οικονομία και θέτει πλέον σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια, ακεραιότητα και οντότητα.
Η συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρασιατική Ένωση, με τη δημιουργία ζωνών ελεύθερου εμπορίου αλλά και τη παραχώρηση δικαιώματος χρήσης ελληνικών υποδομών (λιμένες, υποδομές μεταφορών και ενέργειας), μας προσφέρει τη δυνατότητα αμυντικής θωράκισης της χώρας μας και της ουσιαστικής και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των απειλών που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Η απελευθέρωση της Ελλάδας βέβαια από τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης δε πρόκειται σε καμία περίπτωση να είναι μια απλή διαδικασία. Θα απαιτηθεί διαρκής αγώνας και δυστυχώς ίσως ακόμα και ανθρώπινες ζωές. Τα σχέδια εφαρμογής της νέας τάξης πραγμάτων βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο. Και για ακόμα μια φορά οι έλληνες θα βρεθούν υποχρεωμένοι να δώσουν μαθήματα αγώνα για τη λευτεριά σε όλο τον κόσμο.
* Ο Δημήτρης Χρυσικόπουλος είναι σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα σχεδιασμού και εφαρμογής διαχειριστικών συστημάτων καθώς επίσης και υπεύθυνος τομέα βιομηχανικής ανάπτυξης του Πατριωτικού Μετώπου.
