Το κλειδί ήταν δυό φρασούλες στη δήλωση του Φώτη Κουβέλη την Δευτέρα το βράδυ. Η Δημοκρατική Αριστερά θα ήταν πρόθυμη να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση, «στην οποία θα αποτυπώνεται η λαϊκή ετυμηγορία, δηλαδή η αποδοκιμασία του μνημονίου» και η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα. Άρα οπωσδήποτε με συμμετοχή δική του (του Τσίπρα) και «την ευρύτερη δυνατή κοινοβουλευτική και λαϊκή πλειοψηφία», δηλαδή με τη συμμετοχή, στήριξη ή ανοχή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Η δήλωση της Δευτέρας έβγαλε τη Δημοκρατική Αριστερά από το διαφαινόμενο κίνδυνο,
να κινδυνεύει να βρεθεί με το «μουτζούρη» ότι προκάλεσε πρόωρες εκλογές
στα χέρια, επειδή αφενός μεν αρνήθηκε τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ή αφετέρου επειδή απέρριψε την πρόταση συνεργασίας με πυρήνα την Αριστερά και στέρησε από τον κ. Τσίπρα τη δυνατότητα να σχηματίσει αριστερή κυβέρνηση. Το επιτελείο το κ. Κουβέλη απέδειξε ότι έχει δυνατότητα ελιγμών και δημιουργίας εντυπώσεων.
Με τη φόρμουλα αυτή ο κ. Κουβέλης είπε εκ του ασφαλούς στον κ. Τσίπρα προχώρα
για την αριστερή κυβέρνηση (αφού ο σχηματισμός κυβέρνησης με ευρεία
κοινοβουλευτική πλειοψηφία με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δηλαδή απορρίπτεται από τον
κ. Τσίπρα) και θα πει στο ΠΑΣΟΚ σήμερα συμφωνώ σε
ευρείας πλειοψηφίας αντιμνημονιακή κυβέρνηση με τον κ. Τσίπρα όμως (που
πάλι δεν θα μπορέσει να σχηματιστεί, δεν τη θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ). Αν μη τι
άλλο, θα έχει θολώσει τα νερά ως προς το ποιος φταίει, που ξαναπάμε σε εκλογές.
Από το να συνεργαστεί σε μια μνημονιακή κυβέρνηση πάντως, ο κ. Κουβέλης προτιμά τις εκλογές καθώς πιστεύει, ότι μπορεί να επιζήσει έστω και με απώλειες απέναντι στο ανοδικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ όχι όμως και αν συμμετάσχει σε μια μνημονιακή κυβέρνηση. Το τελευταίο ενδεχόμενο που ανησυχεί τον κ. Κουβέλη είναι
αυτό, να του προταθεί από τον κ. Βενιζέλο την Πέμπτη να ηγηθεί μιας
κυβέρνησης συνεργασίας για την αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, θέμα που
θίχτηκε και στην τελευταία Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ. Δεν έχουν ακόμα καταλήξει πως θα το απορρίψουν.
Ένα αντίστοιχο παιχνίδι παίζεται και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ,
που βλέποντας ότι κινδυνεύει να βρεθεί με επαρκή κοινοβουλευτική
στήριξη ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση και να πρέπει να υλοποιήσει τις
δεσμεύσεις του, σήκωσε τον πήχη απαιτώντας ταπεινωτικές δηλώσεις
μετανοίας από τους κ.κ. Βενιζέλο και Σαμαρά, ώστε να τορπιλίσει αυτό το ενδεχόμενο, κάτι που πέτυχε.
Ως η κατ’ εξοχήν αντιμνημονιακή αριστερή δύναμη ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ξαναπάει σε εκλογές και να παλέψει στα ίσα τη ΝΔ
για την πρώτη θέση, κάτι που ξαναμοιράζει το παιχνίδι υπέρ του με το
μπόνους των 50 εδρών και άρα δεν έχει κανένα λόγο να δοκιμάσει να σπάσει
τα μούτρα του στη Μέρκελ τώρα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει
ανάγκη να χρεώσει κάπου την αποτυχία να σχηματίσει κυβέρνηση, και βρήκε
τους δύο μεγάλους, άλλωστε προσφέρεται και το ΚΚΕ. Η ΔΗΜΑΡ πάντως
γλύτωσε προς το παρόν τη χλαπάτσα.
Το θέμα για όλους πλέον είναι πόσο ζεστά θα πάρει το θέμα ο Κάρολος Παπούλιας την Παρασκευή και πόσο θα πιέσει ώστε να σχηματιστεί μια κυβέρνηση, προτού δώσει εντολή ορκιστεί η βουλή και να διαλυθεί.
