Από καιρό γίνεται συστηματική προσπάθεια από ορισμένες γνωστές ομάδες να διασαλευθεί η μακραίωνη και ενιαία πνευματική και πολιτισμική ιστορία του Γένους των Ελλήνων. Με συντονισμό, εμπάθεια και ατεκμηρίωτες θέσεις γίνεται σφοδρός αγώνας κατά της δύο χιλιάδες χρόνια δυνατής παρουσίας του χριστιανισμού στον ελληνικό κόσμο. Θέλουν επίμονα να μας πουν και να μας πείσουν ότι ο χριστιανισμός είναι ξένος προς την παράδοσή μας και προσπαθούν να επαναφέρουν το μυθικό δωδεκάθεο.
Τις ιδέες αυτές παρουσιάζουν διανοητές, αρθρογράφοι και ομιλητές με φαιδρά επιχειρήματα. Ας σημειωθεί παρενθετικά πως το δωδεκάθεο το αμφισβητούσαν ακόμη και οι μεγάλοι, αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι, λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν το θείο να είναι εμπαθές. Οι μοντέρνοι αυτοί άθεοι βρήκαν καταφύγιο σε θεούς με μίση, κακίες, ζηλοφθονίες, φονικά και άγια πάθη.
Ξαφνικά οι άθεοι έγιναν πιστοί θεών απίστων. Έχουν μεγάλη έχθρα και εκδικητικότητα κατά του χριστιανισμού και των χριστιανών και δεν χάνουν καμία ευκαιρία να κατηγορήσουν και να συκοφαντήσουν. Φθάνουν μάλιστα εύκολα να διαγράφουν την πλούσια σε προσφορά και επιτεύγματα ελληνοχριστιανική περίοδο. Να ταυτίζονται με τους εχθρούς της φυλής μας, τους κατηγόρους του βυζαντινού θαύματος.
Θέλουν να μας πείσουν με αποδεικτικά στοιχεία ανύπαρκτα ότι ο χριστιανισμός είναι μεγάλος εχθρός του ελληνισμού. Μιλούν για εβραιογέννητο και εβραιοκίνητο χριστιανισμό, που καταπιέζει μέχρι σήμερα τους Έλληνες. Όλοι αυτοί κινούνται με άνεση ανενόχλητοι, θέλοντας να διχάσουν τον ελληνικό λαό, να τον κάνουν να αρνηθεί την πίστη του. Προς τούτο χρησιμοποιούν όλα τα μέσα προς επηρεασμό των αδαών. Σε μια περίοδο που η χώρα μας έχει μεγάλη ανάγκη από ενότητα και σύμπνοια ανίερες ενέργειες, όπως αυτές, που τις τορπιλίζουν, θα πρέπει να είναι καταδικαστέες. Ο καθηγητής κ. Λ. Σκόντζος ορθά αναφέρει πως «είναι βεβαίως απαράδεκτο κάποιοι πολίτες να μονοπωλούν τον τίτλο του Έλληνα είτε με βάση τις θρησκευτικές τους ιδιαιτερότητες είτε με βάση τις πολιτιστικές τους επιλογές. Είναι επίσης απαράδεκτο να ορίζεται ως Έλληνας ο οπαδός της αρχαίας θρησκείας, την οποία είχαν αποκηρύξει οριστικά οι Έλληνες εδώ και δεκαέξι αιώνες και να απαιτείται η αφαίρεση της ελληνικότητας από τον πιστό της ορθοδοξίας, η οποία υπάρχει, ως δευτέρα φύση στον ελληνικό λαό, χωρίς διακοπή εδώ και χίλια εξακόσια χρόνια!»
Οι πλείστοι των θεμελιωτών του νεοελληνικού κράτους ήταν πιστά τέκνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα φληναφήματα τηλεοπτικών εκπομπών δεν μπόρεσαν να πείσουν τους σοβαρούς μελετητές της ιστορίας, που δεν φορούν έγχρωμα γυαλιά. Έφθασαν να κατηγορήσουν τον στρατηγό Μακρυγιάννη ως παρανοϊκό. Η αγαστή συμπόρευση κράτους και Εκκλησίας ενοχλεί ορισμένους αρκετά και γι’ αυτό θέλουν να την τορπιλίσουν. Η Εκκλησία πάντως θα πρέπει να είναι έτοιμη για τα πάντα. Ο γνήσιος και αφανάτιστος πατριωτισμός από παλαιά και μέχρι σήμερα γέρνει προς τη μεριά των ορθόδοξων χριστιανών. Οι χριστιανοί πρώτοι σέβονται την ιστορία, την παράδοση τον πολιτισμό, το έθνος. Δεν υπάρχουν στοιχεία για να κατηγορηθούν οι χριστιανοί για κάτι τέτοιο. Είναι συνήθως φιλόνομοι, φιλήσυχοι, πολύτεκνοι, τίμιοι, ειλικρινείς και με φόβο Θεού.
Η Ορθοδοξία είναι πάντοτε υπέρ της μελέτης, της γνώσεως, της επιλογής, της προόδου, της ελευθερίας και του σεβασμού του άλλου. Δεν μισεί κανένα, δεν εχθρεύεται ποτέ κάποιον, είναι αρχοντική, στοργική μητέρα, τροφός του γένους. Έχει πανανθρώπινο χαρακτήρα, οικουμενική διάσταση, σεβάσμια αίγλη. Το ίδιο και ο ελληνισμός. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν μπορεί να γονατίσει τον ελληνισμό. Είναι γεγονός πως τα κράμα, το μείγμα και η σύνθεση Ορθοδοξίας και ελληνισμού γέννησε κατόρθωμα πολιτισμικά υψηλό, που η λαμπρότητά του αστράφτει σε όλη την πολιτισμένη οικουμένη.
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Πεμπτουσία
