“Μετά τους Κούρδους, έρχεται η σειρά της Ελλάδας καθώς οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να να θυσιάσουν τα ελληνικά νησιά για χάρη της παραμονής της Τουρκίας στην Συμμαχία του ΝΑΤΟ” αναφέρουν οι Ρώσοι προχωρώντας σε ανάλυση της κατάστασης στο Αιγαίο.
Μεγάλο ρωσικό κρατικό ΜΜΕ μιλά για σύγκρουση στο Αιγαίο λόγω της θέλησης της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Παράλληλα τονίζει πως στην διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει οι ΗΠΑ θα θυσιάσουν τα ελληνικά νησιά…
Προειδοποίηση ή προβοκάτσια των Ρώσων; Το γεγονός ότι το δημοσίευμα προέρχεται από ρωσικό κρατικό ΜΜΕ πρέπει να προβληματίσει καθώς απηχεί απόψεις του Κρεμλίνου. Πάντως, το ίδιο δημοσίευμα έχει αναπαραχθεί και από άλλα ρωσικά ΜΜΕ, γεγονός που έχει και αυτό την σημασία του…
Το δημοσίευμα έχει τίτλο: “Η Δύση παρέδωσε τους Κούρδους στον Ερντογάν. Η επόμενη είναι η Ελλάδα”. Ας δούμε τι αναφέρει:
Η Δύση παρέδωσε τους Κούρδους στον Ερντογάν- Ακολουθεί η Ελλάδα
“Η αλλαγή της θέσης της Τουρκίας στο θέμα της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ήταν θέμα χρόνου. Λίγοι περίμεναν ότι θα συμβεί τόσο σύντομα, αλλά υπήρχε ακόμη λιγότερη αμφιβολία ότι ήταν αναπόφευκτο. Και με μεγαλύτερη ανησυχία αυτά τα γεγονότα παρατηρούνται όχι μόνο στο Κουρδιστάν και την κουρδική διασπορά, αλλά και στην Ελλάδα.
Το περασμένο Σάββατο, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ανέφεραν τη σύλληψη ενός κατασκόπου, του Μοχάμεντ Αμάρ Αμπάρα, ο οποίος εργαζόταν για τους Έλληνες ομολόγους τους. Φέρεται ότι ο επιχειρηματίας, υπό το πρόσχημα εμπορικών δραστηριοτήτων, μάθαινε και μετέφερε στην Αθήνα πληροφορίες για τον τουρκικό στρατό, τους Σύρους πρόσφυγες στη χώρα και τους υποστηρικτές της FETÖ.
Αυτό δεν είναι το πρώτο και όχι το τελευταίο σκάνδαλο κατασκοπείας, αλλά το γεγονός ότι και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ, του στρατιωτικού οργανισμού που προσωποποιεί την ενότητα της (προσφάτως αμφισβητούμενης) Δύσης απέναντι σε οποιαδήποτε (πρόσφατα κυρίως ρωσική) απειλή, κάνει τη κατάσταση ιδιαίτερα πικρή.
Γενικότερα, η αντιπαράθεση Τουρκίας-Ελλάδας διαρκεί περισσότερο από έναν αιώνα. Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες που έχουν ήδη ξεχάσει η Αθήνα για το πώς επιτεύχθηκε η ανεξαρτησία της χώρας με τις προσπάθειες όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του ρωσικού στρατού – η Ειρήνη της Αδριανούπολης, η οποία de facto εξασφάλισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας, ήταν το αποτέλεσμα. του πολέμου μεταξύ της Ρωσικής και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1828-1829. Μας ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο τα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών.
Η ωρολογιακή βόμβα που άφησε προσεκτικά η Βρετανία με τη μορφή του Κυπριακού εμποδίζει την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας εδώ και σχεδόν 40 χρόνια.
Εκμεταλλευόμενη το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο (το οποίο υποστηρίχθηκε από την Ελλάδα), η Τουρκία πήρε τον έλεγχο του βόρειου τμήματος του νησιού. Αυτή η συγκυρία λειτουργεί ως σοβαρό εμπόδιο στο δρόμο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι η ίδια μέλος της ΕΕ, αλλά η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση στη Λευκωσία.
Εξάλλου, το 2014 το ΕΔΑΔ διέταξε την τουρκική πλευρά να πληρώσει στους Κύπριους συνολικά 90 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που αρνήθηκε η κυβέρνηση Ερντογάν. Μετά από αυτό, άλλαξε επανειλημμένα τη θέση του για το πρόβλημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: είτε δήλωνε ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται πλέον για αυτό, είτε χαρακτήρισε στρατηγικό στόχο την ένταξη στην ΕΕ – εξάλλου είναι 23 χρόνια στο καθεστώς της υποψήφιας χώρας.
Τα αποθέματα φυσικού αερίου
Τα τελευταία χρόνια, αυτή η ιστορία έχει αλλάξει “χρώματα”. Στα τέλη της δεκαετίας του 2010, γεωλόγοι στη Λεκάνη της Αν. Μεσογείου ανακάλυψαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, με αρκετά από αυτά να βρίσκονται στην οικονομική ζώνη της Κύπρου.
Αλλά ακόμη και χωρίς αυτά τα αποθέματα, το νησί έχει ενδιαφέρον από την άποψη της ενεργειακής ασφάλειας – σχεδιάζεται να κατασκευαστεί ο EastMed, ο αγωγός φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω της επικράτειάς του, ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να εξασφαλίζει την προμήθεια καυσίμων της Ευρώπης. Για να γίνει αυτό, η Ελλάδα ανέπτυξε ενεργά επαφές με άλλες χώρες της περιοχής, ιδιαίτερα με το Ισραήλ και ακόμη και με την Αίγυπτο.
Τα νησιά του Αιγαίου
Ένα άλλο θέμα στο οποίο οι επίσημοι σύμμαχοι αντιτίθενται μεταξύ τους είναι η διαμάχη για τα νησιά του Αιγαίου. Η Άγκυρα είναι πεπεισμένη ότι η Ελλάδα παραβιάζει το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης. Στην Αθήνα, με τη σειρά τους, οι ισχυρισμοί αυτοί θεωρούνται «νομικά, ιστορικά και πραγματικά αβάσιμοι».
Εν ολίγοις, η ελληνική πλευρά θέλει να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα που γειτνιάζουν με τα νησιά κατά τα 12 μίλια που επιτρέπει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας προκειμένου να αναπτύξει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που υπάρχουν εκεί.
Η Τουρκία δεν υπέγραψε αυτό το έγγραφο, επομένως, η Άγκυρα προτιμά να αναφερθεί στο μνημόνιο συνεννόησης με τη Λιβύη για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, που συνήφθη το 2019.
Αυτή η συμφωνία, με τη σειρά της, δεν αναγνωρίζεται πλέον από τις ελληνικές αρχές, επειδή πιστεύουν ότι παραβιάζει τα δικαιώματά τους στην πλούσια σε πόρους ζώνη ραφιών. Μετά την υπογραφή του, ο Λίβυος πρέσβης μάλιστα εκδιώχθηκε από την Αθήνα.
Η θέση της Ελλάδας στο θέμα αυτό υποστηρίχθηκε επανειλημμένα από την Αίγυπτο και το Ισραήλ, καθώς και από τη Γαλλία, που πραγματοποίησαν κοινές ναυτικές ασκήσεις. Στις αρχές του έτους, η Αθήνα ανέπτυξε στρατιωτικές δυνάμεις κοντά στα νησιά στην προβληματική περιοχή. Όλα αυτά με φόντο τις άμεσες πολεμικές απειλές από την Άγκυρα.
Η στρατηγική Ερντογάν
Για να κατανοήσουμε γιατί αυτά τα ζητήματα είναι τόσο σημαντικά για την Τουρκία, αξίζει να θυμηθούμε τι πιστεύει για τον εαυτό της.
Αν μερικές φορές η Ρωσία κατηγορείται για την έλλειψη εθνικής ιδέας, τότε ο Ερντογάν έχει τρεις από αυτές.
Μέχρι πρόσφατα, η σημερινή τουρκική ηγεσία προσπαθούσε εξίσου ενεργά να προωθήσει τις έννοιες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, του νεο-οθωμανισμού και του παντουρκισμού για εσωτερικούς και εξωτερικούς λόγους, αλλά η πρώτη ιδέα έχει χάσει τη θέση της λόγω των περιστάσεων που περιγράφονται παραπάνω.
Ως μέρος της νεο-οθωμανικής πολιτικής του, ο Ερντογάν βλέπει τη Μέση Ανατολή ως δική του αυλή και αυτοκρατορική κληρονομιά, έτσι η Άγκυρα βλέπει με εχθρότητα τις προσπάθειες της Αθήνας να δημιουργήσει επαφές με τις αραβικές χώρες.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι από την κυριαρχία της Πύλης, τα πρώην βιλαέτια έχουν ισχυροποιηθεί σημαντικά και δεν έλκονται ιδιαίτερα από την προοπτική της περιφερειακής ηγεσίας μιας εθνικά ξένης Τουρκίας.
Ορισμένοι παίκτες, όπως η Σαουδική Αραβία και, σε μικρότερο βαθμό, η Αίγυπτος, θα ήθελαν να δουν τους εαυτούς τους ηγέτες στον αραβικό κόσμο. Έχουν κάποια επιτυχία σε αυτόν τον τομέα, αλλά με το βλέμμα στη Ρωσία.
Με την εφαρμογή της έννοιας του Μεγάλου Τουράν, ο Ερντογάν κάνει το καλύτερο: τα τελευταία χρόνια, η ενσωμάτωση των τουρκικών λαών κερδίζει δυναμική, το Μπακού κινείται ιδιαίτερα ενεργά πιο κοντά στην Άγκυρα. Αλλά και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας (ιδιαίτερα το Καζακστάν) επίσης κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Δεδομένου ότι αυτή η ιδέα συνεπάγεται, αν όχι ένα κράτος, τουλάχιστον μια κοινότητα «από τη Μεσόγειο έως τη Θάλασσα του Λάπτεφ», η Ρωσία παρακολουθεί στενά τις ενέργειες της Τουρκίας προς αυτή την κατεύθυνση.
Το πρόβλημα και η λύση για τον Ερντογάν
Η εφαρμογή οποιασδήποτε από αυτές τις ιδέες θα απαιτήσει τεράστιο κόστος από τις τουρκικές αρχές και την οικοδόμηση μιας ισχυρής οικονομίας. Και εδώ η βάρκα των φιλοδοξιών του Σουλτάνου βυθίζεται στη σκληρή ζωή ενός πληθωρισμού ρεκόρ 70%, που απειλεί όχι μόνο την εφαρμογή στρατηγικών μεγάλης κλίμακας, αλλά και τη νίκη του Ερντογάν στις εκλογές, που απέχουν λιγότερο από ένα χρόνο.
Ωστόσο, υπό το φως της τρέχουσας αναταραχής και των προσπαθειών της Ευρώπης να βρει μια εναλλακτική λύση στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, η πρόσβαση σε ενεργειακούς πόρους υπόσχεται τεράστια οφέλη για την Άγκυρα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση των υφιστάμενων εσωτερικών προβλημάτων.
Αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκία υπερασπίζεται με τόσο ζήλο την ιδιότητά της ως ο κύριος κόμβος καυσίμων στο νότο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ προσπαθεί επίσης να γίνει ανεξάρτητος προμηθευτής.
Επιδιώκοντας αυτό, συμπεριφέρεται σαν όπλο που έχει ξεφορτωθεί το πλοίο του ΝΑΤΟ, πυροβολώντας στις 270 μοίρες -τόσο στις διαμάχες με την Ελλάδα όσο και στο θέμα της ένταξης της Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ με συνέπεια να αναγκαστούν να κάνουν παραχωρήσεις.
Θα θυσιάσουν και την Ελλάδα
Και οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάζονται να παρακολουθούν καθώς τέτοιες ενέργειες απειλούν την ενότητα της Δύσης, όπως λένε, “δεν είναι η ώρα να χτυπήσουν στο κεφάλι”. Και μην σας ενδιαφέρει τι λένε.
Η Αμερική και οι σύμμαχοί της βλέπουν τις αξίες της Άγκυρας, της Στοκχόλμης και του Ελσίνκι ως διαπραγματευτικό χαρτί σε αυτή τη συμφωνία, γιατί από την απόρριψη των εφήμερων ιδανικών μπορεί κανείς να αποκομίσει αρκετά υλικά οφέλη.
Αλλά στην Αθήνα καταλαβαίνουν ότι τα συμφέροντά τους μπορεί να γίνουν το επόμενο χαρτί με αντάλλαγμα την πίστη του Ερντογάν” καταλήγoυν οι Ρώσοι.
