Τα ουράνια λόγια με τα επίγεια λόγια, δεν ταιριάζουν και δεν συμφωνούν καθόλου. Αλλιώς λέγονται και αλλιώς μεταφράζονται...
Ο Θεός, δανείζει τις γήινες κτιστές λέξεις, για να εκφράσει κάτι το ουράνιο, αλλά δεν κυριολεκτεί, διότι τα ουράνια δεν μπορούν να αποτυπωθούν επακριβώς με γήινες κτιστές λέξεις.
Για παράδειγμα, ο Θεός δεν καταράται και όταν αναφέρετε στο Ευαγγέλιο το γνωστό: ''πορεύεστε οι κατηραμένοι εις το πυρ το εξώτερο'' (Ματθ. 25,41), δεν έχει την έννοια της ανθρώπινης κατάρας.
Όταν ο Θεός αποσύρει την Χάρη Του από κάποιον άνθρωπο, αυτό μεταφράζεται με γήινη διατύπωση, ως κατάρα. Όταν ο Χριστός προειδοποιεί με τα ''ουαί'' και τα ''μη'' και οι άνθρωποι δεν εφαρμόζουν αυτά που λέει ο Χριστός, τότε αυτοί ουδέποτε πρόκειται να γευτούν ρανίδα Χάριτος Αγίου Πνεύματος (θα καταραστούν εν γνώση τους, ουσιαστικά αυτοκαταράζονται)...
Ο Θεός δεν καταράται, ουδέποτε, ποτέ! Μόνο ευλογεί! Ο Θεός μόνο αγαπά και δεν μισεί. Όταν όμως ο άνθρωπος αυτήν την ευλογία - Χάρη του Θεού, δεν την δέχεται εν γνώση του, η Χάρη αίρεται και επιστρέφει πίσω και ο άνθρωπος αυτοκολάζεται.
Η λέξη λοιπόν ''κατάρα'' του Ευαγγελίου, σημαίνει την άρση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Κάτι παρόμοιο συνέβη, όταν ο Χριστός επιτίμησε και καταράστηκε την άκαρπη συκιά και εκείνη ξεράθηκε. Οι Πατέρες αναφέρουν, ότι άκαρπη συκιά είναι η συναγωγή των Εβραίων, οι οποίοι παρά τα τόσα κηρύγματα και θαύματα του Χριστού, δεν τον πίστεψαν, παρέμεναν ισόβια αμετανόητοι, μη δεχόμενοι τη Χάρη του Θεού, με αποτέλεσμα να κολαστούν.
