Σύμφωνα με την ίδια την τουρκική εφημερίδα, στη Κωνσταντινούπολη του δεκάτου ένατου αιώνα τέσσερις Ρωμιοί Καπανταήδες είχαν κυριαρχήσει στον κόσμο της νύχτας και όχι μόνο και είχαν γίνει κυριολεκτικά ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων, καθώς δεν λογάριαζαν τίποτα και επέβαλλαν παντού την κυριαρχία τους αψηφώντας και συχνά γελοιοποιώντας την αστυνομία και τους τζανταρμάδες του σουλτάνου.
Ο πρώτος και πιο γνωστός ήταν ο με το ψευδώνυμο «Şık Manol», δηλαδή, «ο Κομψός Μανώλης». Ο “κομψός” Μανώλης είχε γεννηθεί το 1890 στην Τοκάτη του Πόντου. Του άρεσε να ντύνεται σαν κύριος γι’ αυτό και είχε βγάλει την φήμη του κομψού. Παρά του οι ήταν κοντός, είχε τρομερό θάρρος και ήταν όπως αναφέρεται δεξιοτέχνης στην γροθιά και στο μαχαίρι . Άφησε τρομερό όνομα στην Κωνσταντινούπολη καθώς είχε γίνει κυριολεκτικά ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων.
Ο δεύτερος Καπάνταης ήταν ο «Kesik Nıkola», δηλαδή ο «Κομμένος Νικόλας». Ο Νικόλας είχε γεννηθεί το 1884 στην Κωνσταντινούπολη. Πολύ γρήγορα είχε κυριαρχήσει στον κόσμο της νύχτας στην Πόλη και η ιδιαίτερη περιοχή της εξουσίας του ήταν το Unkapanı. Ήταν φοβερός σε καβγάδες και είχε γίνει το φόβητρο των αντίπαλων του. Σκοτώθηκε το 1922 σε ένα μεγάλο καβγά αφού είχε αφήσει όνομα για το θάρρος του ανάμεσα στους Τούρκους.
Ο τρίτος Ρωμιός Καπάνταης ήταν ο Χρύσανθος που γεννήθηκε το 1898. Από μικρός διακρίθηκε για την γενναιότητα του και είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων τζανταρμάδων. Λέγεται πως μια φορά σε ηλικία 23 ετών τα είχε βάλει με 21 Τούρκους και τους είχε καθαρίσει όλους. Δεν αναφέρεται ποιο ήταν το τέλος του.
Τέταρτος Καπάνταης ήταν Yamalı Yorgi, δηλαδή «ο Μπαλωμένος Γιώργης». Γεννήθηκε το 1892 και αυτός στην Κωνσταντινούπολη. Χτυπούσε πλούσιους Τούρκους και έπαιρνε τα χρήματα τους. Είχε βγάλει μεγάλο όνομα στον κόσμο της νύχτας και κανείς δεν τολμούσε να του αντιπαραταχθεί. Λέγεται ότι σκοτώθηκε σε νεαρή ηλικία.
Τα ταραγμένα εκείνα χρόνια του δεκάτου ένατου αιώνα όταν κατέρρεε η Οθωμανική αυτοκρατορία σκορπώντας παντού το αίμα με τις φρικτές γενοκτονίες, αυτοί οι Ρωμιοί έγραψαν με το δικό τους τρόπο μια άλλη ιστορία όπου η λέξη ραγιάς δεν είχε κανένα νόημα. Αντίθετα για αυτούς, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, οι Οθωμανοί Τούρκοι ήταν οι… ραγιάδες!
http://nikosxeiladakis.gr
