Ο διευθυντής παραγωγής Alexei Andrianov είπε ότι το πρόβλημα της
αναπαραγωγής όλων των γεγονότων όπως ήταν στην πραγματικότητα, δεν ήταν
εύκολο πράγμα. «Επιπλέον, κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα, και
δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι συνέβη στο XV αιώνα, και
εξακολουθεί να υπάρχει ένα μικρό κενό για την περίοδο εκείνη», τόνισε ο Andrianov.
Οι πρώτες εντυπώσεις πάντως είναι πολύ θετικές αναφέρει ο συγγραφέας,
ιστορικός, και αρχισυντάκτης των προγραμμάτων του καναλιού Ορθόδοξη TV
«Κωνσταντινούπολη» Michael Tyurenkov.
«Το γεγονός ότι το κανάλι « Ρωσία -1 » στην prime time
διαθέτει μια ιστορική τηλεοπτική σειρά, η οποία αποτελεί ένα από τα
βασικά γεγονότα της εθνικής μας ιστορίας, δεν μπορεί παρά να μας
κεντρίζει το ενδιαφέρον . Είμαι βέβαιος ότι, την εποχή της απαρχής της
δημιουργίας του ρωσικού κράτους-πολιτισμού, κληρονομήσαμε την
χριστιανική αυτοκρατορία των Ρωμαίων (Βυζάντιο), και την θεωρία της
γέννησης της Τρίτης Ρώμης, κάτι που θα πρέπει να έχει την ευρύτερη
δυνατή κάλυψη, όχι μόνο στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία, αλλά και στον
κινηματογράφο.Έτσι ενθαρρύνουμε και τους
Ρώσους πολίτες για την περαιτέρω μελέτη αυτής της ενδιαφέρουσας περιόδου
στην ιστορία της πατρίδας μας», κατέληξε ο Tyurenkov.
Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, Θωμά Παλαιολόγου
(πατέρας της Σόφιας, η οικογένειά του κατέφυγε στην Κέρκυρα και από
εκεί μετακόμισε στη Ρώμη και εντάχθηκε στην Καθολική πίστη.
Στη Ρώμη, άμεσος κηδεμόνας της Σοφίας Παλαιολογίνας διορίστηκε ο
Καρδινάλιος Βησσαρίων της Νίκαιας από τον Πάπας Σίξτος IV. Ο εν λόγω
Καρδινάλιος ήταν υποστηρικτής της «ένωσης», δηλαδή των Καθολικών και των
Ορθοδόξων Χριστιανών κάτω από την εξουσία του Πάπα.
Η Σοφία Παλαιολογίνα ανατράφηκε μέσα στο πνεύμα της Ουνίας..αλλά
παρόλα αυτά αμέσως μετά τη διέλευση των συνόρων της ρωσικής επικράτειας
ανακοίνωσε την δέσμευσή της στην αληθινή Ορθοδοξία, στην οποία
βαφτίστηκε και βοήθησε και τον άντρα της να πάει προς τη σωστή
κατεύθυνση, και να μην είναι επιρρεπής στην Εκκλησία των Ουνιτών.
Η σειρά εμφανίζει επίσης την «γνήσια» αγανάκτηση των πιστών πολιτών στην προσπάθεια να μείνει η Μόσχα ενωμένη θρησκευτικά .
Αλλά η σκηνή στην οποία το πλήθος μπλοκάρει το δρόμο στον ερχομό της
Σόφιας στη Μόσχα, για μια ακόμη φορά δείχνει πως αυτοί οι άγριοι
άνθρωποι ήταν απλά ηθικά άφθαρτοι και πιστοί Ορθόδοξοι.
Επιπλέον, οι Ρώσοι ιστορικοί σημειώνουν ότι αυτή η κίνηση αυτή δεν
ήταν μια επίθεση στην πριγκίπισσα Σοφία, αλλά ανάγκασε την ίδια να
εκφράσει αμέσως στην πόλη την δέσμευση της στην Ορθόδοξη πίστη.
Αν και δεν υπάρχει βιβλιογραφία για την ακριβή ημερομηνία γεννήσεώς
της, οι μετέπειτα ημερομηνίες των διαφόρων φάσεων της ζωής της την
ορίζουν στα 1455. Θυγατέρα του Θωμά Παλαιολόγου (ο νεωτέρος από τα έξι
τέκνα του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου) και της Αικατερίνης
Ζακκαρία (κόρη του πρίγκιπα Κεντυρίωνα Ζακκαρία της Αχαΐας), βαφτίσθηκε
στο Μυστρά και πήρε το όνομα Ζωή.
Ο πρόωρος θάνατος των γονέων της, του Θωμά στην Ιταλία και της
Αικατερίνης στην Κέρκυρα, την άφησαν ορφανή με αποτέλεσμα να αναλάβει
την κηδεμονία της ίδιας και των δύο αδελφών της, Ανδρέα Παλαιολόγου και
Μανουήλ Παλαιολόγου, ο Ρωμαιοκαθολικός καρδινάλιος Βησσαρίων.
Ο Βησσαρίων υπήρξε φίλος του πατέρα της και στενός συνεργάτης του
Πάπα Πίου Β´ και των μετέπειτα Ποντίφικων. Φρόντισε ώστε τα παιδιά του
Θωμά να ασπασθούν το ρωμαιοκαθολικό δόγμα, όπως το είχε ασπασθεί και ο
πατέρας τους σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Ποντίφικα, ο οποίος είχε
αναλάβει τη συντήρησή του χορηγώντας του 4.000 δουκάτα ετησίως.
Ο Πάπας Παύλος Β”, θέλοντας να προσεταιρισθεί τους Ορθόδοξους Ρώσους
στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μετά από επίπονες και σκληρές
διαπραγματεύσεις δύο και πλέον ετών, πέτυχε να ευοδωθεί το συνοικέσιο
της Ζωής με τον μεγάλο πρίγκιπα της Μόσχας, τον Ιβάν Γ΄, ο οποίος ήταν
στην πραγματικότητα ηγεμόνας της Μοσχοβίας.
Έτσι η Ζωή αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι προς τη Μόσχα, που
διαρκούσε την εποχή εκείνη περί τους έξη μήνες, και με την άφιξή της
στην πρώτη ρωσική πόλη, το Πσκοφ, διακήρυξε ότι επανέρχεται στην
Ορθοδοξία και «μεταβαφτίσθηκε» σε Σοφία, που θύμιζε περισσότερο
Βυζάντιο.
Παντρεύτηκε τον Ιβάν Γ΄ στις 12 Νοεμβρίου 1472 στο Κρεμλίνο. Στο
μακρινό αυτό ταξίδι της την ακολούθησε πλήθος εκπεσόντων αρχόντων της
άλλοτε κραταιάς Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι οποίοι
εκρωσίσθηκαν και κατέλαβαν υψηλά αξιώματα στη ρωσική διοίκηση.
Απέκτησε ένδεκα παιδιά, εκ των οποίων μόνο τα επτά επέζησαν. Ο
πρωτότοκος Βασίλι Γ΄ έμελλε να γίνει ο διάδοχος του Ιβάν μετά από σκληρό
αγώνα της μητέρας του Σοφίας, προκειμένου να αποκλείσει από το θρόνο
τον εγγονό του συζύγου της από προηγούμενο γάμο του, τον Ντμίτρι.
Η Σοφία εισήγαγε το βυζαντινό τυπικό στο ρωσικό θρόνο,
φρόντισε να καλέσει Ιταλούς αρχιτέκτονες να κτίσουν ναούς και τα τείχη
του Κρεμλίνου, όπως υπάρχουν και σήμερα, και κυρίως να ανοικοδομήσουν το
πολυεδρικό ανάκτορο (Грановитая палата), το οποίο και σήμερα υποδέχεται
τους ξένους ηγέτες, που επισκέπτονται τη Μόσχα.
