Aγρυπνία προς τιμήν του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

Τη μνήμη του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη (2 Δεκεμβρίου) τιμά με αγρυπνία αγιορείτικου τυπικού η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης την Πέμπτη 1/12 προς Παρασκευή 2/12 και ώρα 20.30-02.00 στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης.

Ο κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας στη Νότια Εύβοια. Γονείς του ήταν ο Λεωνίδας και η Ελένη. Μην έχοντας τελειώσει το σχολείο «πιάνει» δουλειά στη Χαλκίδα και εν συνεχεία στον Πειραιά για να βοηθήσει την οικογένειά του. Σε ηλικία μόλις 12 ετών και με πρότυπο τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη «δραπετεύει» οδεύοντας στο Άγιο Όρος, όπου οδηγείται με τη Χάρη του Θεού στα Καυσοκαλύβια· ο π. Παντελεήμων και ο π. Ιωαννίκιος αναλαμβάνουν την πνευματική καθοδήγηση του μικρού παιδιού. Στα 14 χρόνια του εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας, ενώ σε ηλικία 17 χρόνων ο Θεός του δίδει το διορατικό χάρισμα το οποίο τον συνοδεύει ως το τέλος της ζωής του. Λόγω σωματικής ασθένειας αναγκάζεται να επιστρέψει στην Εύβοια. Το 1926 χειροτονείται διάκος σε ηλικία 20 χρόνων και το 1927 ιερέας λαμβάνοντας το όνομα Πορφύριος. Ένα χρόνο μετά λαμβάνει άδεια εξομολόγου. Το 1940 μετά την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,  ο Άγιος βρίσκεται στην Πολυκλινική των Αθηνών και λειτουργεί για 33 ολόκληρα χρόνια –έως το 1973- στον Ιερό Ναό Αγίου Γερασίμου. Την ίδια περίοδο συνήθιζε να ανεβαίνει στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καλλίσια της Πεντέλης. Ένα χρόνο πριν κοιμηθεί –το 1990- θεμελίωσε το μοναστήρι με τον κεντρικό του ναό αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Στο μοναστήρι που βρίσκεται στον Ωρωπό της Αττικής, στο Μήλεσι και το οποίο χτίστηκε με τη συνδρομή δεκάδων πιστών ο Άγιος έζησε τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του, ενώ κοιμήθηκε στα Καυσοκαλύβια στις 2 Δεκεμβρίου 1991. Στην αγιοκατάταξή του προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά τη συνεδρίαση της 27^ης Νοεμβρίου 2013 υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Τα θαύματά του αναρίθμητα, η αγάπη του κόσμου απέραντη. Εν ζωή ανέπαυε χιλιάδες κόσμου, καθοδηγούσε και παρηγορούσε.  Μετά την κοίμησή του εξακολουθεί να κάνει αισθητή την παρουσία του δια της ταχείας βοηθείας του σε όσους τον επικαλούνται.