Σήμερα είναι υπερβολικά μικρός ο αριθμός των ανθρώπων στη γη οι oποίοι σκέφτονται σοβαρά τη ζωή τους και την αιωνιότητα.
Ένώ γνωρίζουμε ότι είμαστε προσωρινοί εδώ στή γη καί ότι ή ζωή μας είναι πολύ σύντομη, δέν σκεφτόμαστε συχνά γιά τό τέλος της ζωής μας. Συνήθως νομίζουμε ότι έχουμε πολύ καιρό, γιά νά μετανιώσουμε αργότερα καί γιά νά διορθώσουμε τά ελαττώματα μας.
Καί πώς νά διορθώσουμε τά ελαττώματα του χαρακτήρα μας, άφού δέν μπορέσαμε νά τό κάνουμε αυτό στά νιάτα μας, πού δέν ήταν βαθιά ριζωμένο τό κακό μέσα μας;
(* Όποτε ό πιστός λαός ρωτούσε τόν πάτερ Θαδδαίο, πώς θά πολεμήσουμε τά πάθη μας και τίς κακές συνήθειες μας; καί ό γέροντας συνήθως απαντούσε:
«Είναι πιό εύκολο νά τά νικήσουμε αυτά στά νιάτα μας»).
Καί όπως, όταν κάνουμε κάτι καλό γιά πολύ καιρό τότε αυτό ριζώνει μέσα μας, έτσι, άν κάποιες κακές συνήθειες τίς έχουμε γιά πολύ καιρό, τότε αυτές ριζώνουν μέσα μας καί είναι δύσκολο νά τίς ξεριζώσουμε. Αντίθετα, όταν προσπαθούμε νά καλλιεργούμε τήν αρετή καί τό καλό, τότε καί αυτό πιάνει βαθιές ρίζες μέσα μας καί μπορούμε, μέ πραότητα καί μέ ησυχία, νά περνάμε όλες τίς δυσκολίες καί τά βάσανα μας, πού συναντάμε στην ζωή μας.
Καί επειδή μας αρέσει νά μήν έχουμε δυσκολίες, νά είναι όλοι καλοί μαζί μας, νά μας χαϊδεύουν όλοι, νά μας βλέπουν όλοι μέ αγάπη, έτσι καί εμείς πρέπει νά κάνουμε καί στους άλλους.
Επίσης δέν πρέπει νά ξεχνάμε ότι κι εμείς είμαστε μέρος του κόσμου καί ότι πρέπει νά βοηθήσουμε νά μεγαλώσει τό καλό στό κόσμο.
Καί επειδή θέλουμε όλοι οί άνθρωποι νά μας αγαπούν, δέν είναι καλό εμείς νά απαντάμε μέ μίσος…
(Σέ αυτό τό σημείο είναι αξιοσημείωτο νά αναφέρουμε τά χαρακτηριστικά λόγια πού έλεγε ένας επισκέπτης στό μοναστήρι Βιτόβνιτσα, γιά τήν αγάπη καί γιά τήν ησυχία πού είχε ό πάτερ Θαδδαίος: «Ό πάτερ Θαδδαίος είναι τόσο πολύ γεμάτος αγάπη, πού ούτε τόν διάβολο δέν μισεί!»).
Καί όσοι άνθρωποι είναι ήσυχοι ζουν γαλήνια, ενώ εμείς, όταν μισούμε ζούμε σέ μία πραγματική κόλαση.
Επειδή κόλαση είναι ή ψυχική κατάσταση, πού ξεκινάει από τίς κακές μας σκέψεις καί παράδεισος είναι επίσης ή ψυχική κατάσταση πού πηγάζει από τίς αγαθές μας σκέψεις.
