 |
Κάποιος Γέροντας
ασκητής παρακάλεσε τον Θεό να του δώσει το εξής χάρισμα : ποτέ να μη νυστάξει
όταν γίνεται ομιλία πνευματική, εάν δε κανείς λέγει κατακρίσεις ή αργολογίες να
τον παίρνει ο ύπνος, ώστε τα αυτιά του να μην δεχθούν τέτοιο δηλητήριο.
Πράγματι ο Θεός του
εκπλήρωσε την ευλαβή του επιθυμία κι εδίδασκε τους άλλους ότι ο «διάβολος
σπουδαστής είναι της αργολογίας, πολέμιος δε πάσης διδασκαλίας πνευματικής»,
διηγείτο δε το εξής γεγονός : «κάποτε που ομιλούσε σε μερικούς αδελφούς περί
ωφελείας ψυχικής, τους εκυρίευσε τέτοιος βαρύς ύπνος, ώστε δεν μπορούσαν ούτε
τα βλέφαρά τους να κινήσουν. Θέλοντας λοιπόν να αποδείξω την φανερή ενέργεια
του δαίμονα, άρχισα να λέγω αργολογίες, οπότε οι αδερφοί χάρηκαν και αμέσως
ξύπνησαν».
Τότε αφού στέναξα, είπα
: «Να, αδελφοί, μέχρις ότου λέγαμε ουράνια πράγματα, όλοι σας ενυστάζατε, όταν
δε άρχισαν οι αργολογίες όλοι με προθυμία ξυπνήσατε. Σας παρακαλώ, λοιπόν, ας κατανοήσετε
του πονηρού δαίμονα την ενέργεια και ας γίνετε προσεκτικοί διώχνοντας την
νύκτα, όταν κάνετε ή ακούετε κάτι πνευματικό».
ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΥΨΕΛΗ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ
ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, σ. 76 κ.ε.
