Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ''ΦΘΟΝΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΧΩΔΕΙΣ '' ( ΙΣΤ. Ι. 32 ΙΙΙ. 40, 2)! ΖΕΥΣ, Ο ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΟΣ, ΨΥΧΑΝΩΜΑΛΟΣ ΒΙΑΣΤΗΣ ΘΝΗΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ , ΗΦΑΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ!
Ο ΑΙΜΟΜΙΚΤΗΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ , ΠΗΓΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ! Ο ΚΡΟΝΟΣ ΕΚΟΨΕ ΤΑ ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ!
Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΒΥΘΙΖΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ !
ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑ ΚΑΙ ΜΑΡΜΑΡΑ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ , ΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΠΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΑΪΔΙΟΣ , ΕΝΩ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗ ! ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΩΝ ΨΕΥΤΟΘΕΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ (Ησιόδου Θεογονία 133-138)
Ο ΟΥΡΑΝΟΣ, ΒΥΘΙΖΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ !; Ο ΚΡΟΝΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ, ΟΥΡΑΝΟ, ΤΟΥ ΕΚΟΨΕ ΤΑ ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ! Ο ΚΡΟΝΟΣ, ΑΠΟ ΦΟΒΟ ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΤΑ ΕΤΡΩΓΕ ! Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ, ΡΕΑ, ΤΟΝ ΞΕΓΕΛΑΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΝΑ ΦΑΕΙ ΜΙΑ... ΠΕΤΡΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΙ ΕΤΣΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ !
Ο ΑΡΧΙΚΛΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ, ΕΡΜΗΣ, Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΚΛΟΠΗΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΛΑΤΡΕΥΟΤΑΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΛΟΠΗΣ, ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΗΝ ΚΛΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ (Ιλιάδα Β΄ 103, Κ΄ 267, Οδύσσεια Τ΄ 394)! Ο ΠΟΛΕΜΟΧΑΡΗΣ, ΑΡΗΣ, Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, ΛΑΤΡΕΥΟΤΑΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΒΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΑΓΡΙΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ !
ΕΔΩ ΚΑΙ 2000 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡ΄ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ 4 μ.Χ ΑΙΩΝΩΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΩΝ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ , ΤΩΝ ΣΚΟΡΔΩΝ, ΤΩΝ ΧΑΛΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΡΜΑΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΟΝ ΜΟΝΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟΝ ΘΕΟΝ.
ΟΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΕΣ ΝΕΟ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ, ΥΒΡΙΖΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ 2000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΩΝ , ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ , ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ , ΕΘΝΙΚΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ Κ.Ο.Κ ! ΤΥΦΛΑ ΝΑ `ΧΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥΡΚΟΙ , ΕΒΡΑΙΟΙ , Κ.Α. !!!
Ίσως το πιο μελανό σημείο της αρχαιοελληνικής θρησκείας είναι οι ανθρωποθυσίες. Τους ανθρώπους δεν τους πουλούσαν μόνο. Επί πλέον τους θυσίαζαν.
Δηλαδή, προκειμένου οι αρχαίοι Έλληνες να αποτρέψουν ένα μεγάλο κακό, έναν μεγάλο κίνδυνο, η προκειμένου να εξιλεωθούν για μια μεγάλη ανομία η για κάποιο ειδεχθές έγκλημα, κατέφευγαν στην ανθρωποθυσία. Τύχαινε να πολιορκείται μια πόλις και ο κίνδυνος γινόταν μεγάλος. Είχαν σαν ελπίδα την βοήθεια των θεών, αφού θα τους θυσίαζαν ανθρώπους.
Έπεφτε σε μια χώρα λοιμώδης νόσος. Και σ' αυτή την περίπτωση, για ν' αποτραπεί το κακό, κατέφευγαν στην ανθρωποθυσία. Κάπου φονεύθηκε άδικα ένας άνθρωπος, και εκδηλώθηκε κακό. Και σ' αυτήν την περίπτωση θυσίαζαν ανθρώπους. Αυτή τη θυσία την θεωρούσαν καθαρτήρια πράξη. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ανθρωποθυσίες είχαν μόνιμο χαρακτήρα. Δηλαδή επαναλαμβάνονταν κατά τακτά χρονικά διαστήματα, λ.χ. ανά έτος.
Ας μεταφερθούμε νοερά στην αρχαία Ελλάδα. Ας περιδιαβούμε κάποια ιερά των θεών κι ας παρακολουθήσουμε τα δρώμενα.
Πηγαίνουμε στην Φώκαια. Εκεί συναντούμε τον βωμό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος. Και βρισκόμαστε μπροστά σε τραγικό θέαμα: ανάβουν στον βωμό φωτιά και ρίχνουν μέσα ανθρώπους για να καούν! Το ίδιο θα δούμε αν πάμε και στη Βραυρώνα ή στην Αμφίπολη. Κι εκεί τις εορτές της Ταυροπόλου Αρτέμιδος τις συνοδεύουν ανθρωποθυσίες!
Μεταφερόμεθα στη Λευκάδα. Όταν νοιώσουν οι κάτοικοι του νησιού κάτι μεγάλο να βαραίνει τη συνείδησή τους, προσφέρουν ανθρωποθυσία στον Απόλλωνα. Όχι, όμως, με ρίξιμο στην πυρά, αλλά σε βραχώδη κρημνό, που καταλήγει στη θάλασσα. Και σήμερα μπορεί να δεί κανείς, στο νότιο ακρωτήρι της Λευκάδας την απόκρημνη αυτή περιοχή, όπου γίνονταν οι ανθρωποθυσίες για να χορηγήσει ο Απόλλων την εξιλέωση.
Μεταφερόμεθα στην νότια Γαλλία, στην ελληνική αποικία της Μασσαλίας. Και εκεί συναντούμε παρόμοιο είδος θυσίας: οι Έλληνες άποικοι παίρνουν έναν ζητιάνο, τον ντύνουν λαμπρά και επίσημα και τον κατακρημνίζουν από ψηλό βράχο !
Το τι ανωμαλίες γινόταν στο δωδεκάθεο δεν λέγεται! είναι εχθροί των αρχαίων ηρώων,
η ψ-Ήρα σας, έστειλε τα δυό
φίδια στο βρέφος ακόμα Ηρακλή γιά να το πνίξει και να το σκοτώσει, και συνεχώς
τον κυνηγούσε να τον εξοντώσει.Αυτή θέλετε να λατρεύσετε;
ο ποσειδώνας κυνηγούσε στην
"Οδύσσεια" να πνίξει και να σκοτώσει τον Οδυσσέα.
Και όταν βασίλευε ο Θησέας στην Αθήνα και
αναγκάστηκε κάποια στιγμή να πάει κάπου, τότε οι γιοί του δία, ο κάστωρ και
πολυδεύκης κάψανε όλη την Αθήνα και εγκατέστησαν δικό τους βασιλέα αντί για τον
Θησέα καί αυτός τον εξόρισε και εκεί που πήγε τον σκότωσαν.
Ο Αχιλλέας τον σκότωσε ο Απόλλωνας που ήταν με το μέρος των εχθρών των Ελλήνων τους Τρώες, και οδήγησε ο Απόλλωνας το βέλος του Πάρη και χτύπησε την φτέρνα του Αχιλλέα και τον σκότωσε.Αυτούς τους εχθρούς των Ελλήνων θέλετε να λατρεύσετε; Είστε Χαμένοι, καμμένοι και καημένοι !
Ο Αχιλλέας τον σκότωσε ο Απόλλωνας που ήταν με το μέρος των εχθρών των Ελλήνων τους Τρώες, και οδήγησε ο Απόλλωνας το βέλος του Πάρη και χτύπησε την φτέρνα του Αχιλλέα και τον σκότωσε.Αυτούς τους εχθρούς των Ελλήνων θέλετε να λατρεύσετε; Είστε Χαμένοι, καμμένοι και καημένοι !
ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ, Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ (490 -- 420 π.Χ.)
ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚ-ΑΘΕΪΣΜΟΥ
Η άρνηση της γνώσης περί των θεών φαίνεται πως αποδείχτηκε μοιραία για τον ίδιο τον Πρωταγόρα. Σε μια Αθήνα που εξελίσσονταν περισσότερο σε καλλιτεχνική παρά σε διανοούμενη [Russel B, 1975], οι νεωτερίζουσες απόψεις ενδιέφεραν κυρίως τους αριστοκράτες. Όπως αποδείχθηκε και στη περίπτωση του Σωκράτη, ο Αθηναϊκός δήμος δεν ήταν φιλικός απέναντι σε αυτούς που αμφισβητούσαν πατροπαράδοτες αξίες.
Εξαιτίας τέτοιων απόψεων, ο Πρωταγόρας όχι μόνο εξεδιώχθη από την Αθήνα αλλά και καταδιώχθηκε από τους Αθηναίους παντού όπου μπόρεσαν [ΦΙΛΟΣΤΡ. Σοφ. Ι 10, 1 κ.ε. "Πρωταγόρας διά μεν δή τοῦτο πάσης γῆς ὑπό 'Αθηναίων ἠλάθη"]. Παρόμοια τύχη είχαν, με βούλευμα του δήμου, και τα γραπτά του, που βιαίως κατέκαψαν, όπως το έργο του «Περί Θεών» θεωρώντας ότι εμπόδιο για τη γνώση του είναι «η αδηλότητα των θεών και η βραχύτητα του ανθρωπίνου βίου». Μαρτυρείται πως τα βιβλία του κάηκαν δημόσια στην αγορά και ο ίδιος καταδικάστηκε για αθεΐα (ενώ ήταν αγνωστικιστής).
Από την αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι οι Αθηναίοι θέλησαν να κάνουν στάχτη τα γραπτά του, ακριβώς επειδή έγραψε για τους θεούς πως ούτε γνωρίζει ούτε και μπορεί τι λογής είναι και αν υπάρχουν να εξετάσει [ΣΕΞΤ. Μαθ. ΙΧ 55.56: Τίμων ὁ Φλιάσιος . . . ἔθελον δέ τέφρην συγγράμματα θεῖναι, ὃτι θεούς κατέγραψ' οὔτ' εἰδέναι οὔτε δύνασθαι ὁποῖοί τινές εἰσι καί οἵ τινες ἀθρήσασθαι"].
Τελικά το "Περί Θεών" και οι απόψεις του, όπως και αυτές του Σωκράτη, σκανδάλισαν τους Αθηναίους και έδωσε την αφορμή να θεωρηθεί ο Πρωταγόρας άθεος και καταγγέλθηκε επί ασέβεια από τον Πυθόδωρο, έναν από τους μετέπειτα πρωτεργάτες του ολιγαρχικού πραξικοπήματος του 411 π.Χ. Ο Πρωταγόρας διέφυγε αλλά, μετά από άγνωστο χρονικό διάστημα και πιθανόν στο μέσο μιας καταδίωξης, πνίγηκε σε ναυάγιο.
Ήδη από τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια τα βιβλία που γράφηκαν πριν από τον Πλάτωνα ήταν σπάνια και από τύχη μόνο μπορούσαν να πέσουν στα χέρια κάποιου ενδιαφερόμενου έργα του Πρωταγόρα [ΕΥΣ. Προπ. Χ 3,25: ΠΟΡΦΥΡ. Από του α' της Φιλολόγου ακροάσεως :"... σπάνια δέ τά τῶν πρό τοῦ Πλάτωνος γεγονότων βιβλία. . . ἐγώ δ' οὖν ᾗι κατά τύχην περιπέπτωκα Πρωταγόρου τόν Περί τοῦ ὄντος ἀναγιγνώσκων λόγον"].
ΔΩΔΕΚΑΘΕΪΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ
ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Το 323 π.Χ. με την είδηση του θανάτου του Μέγα Αλέξανδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του Αριστοτέλη.
Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας Ευρυμέδοντα, και η σχολή του Ισοκράτη, με το Δημόφιλο, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια ("γραφή ασεβείας"), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία (τον μαθητή του), είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.).
Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα. Ο Αριστοτέλης απεβίωσε μεταξύ πρώτης και εικοστής δευτέρας Οκτωβρίου του έτους 322 π.Χ. στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
Ήταν σύγχρονος των σοφιστών και γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε πολλές από τις απόψεις τους είτε δεν τις δεχόταν είτε τις παραποιούσε σύμφωνα με την δική του σκέψη. Ο Ευριπίδης με τις τραγωδίες του προβληματίζει τους πάντες ακόμη και σήμερα. Αρκετές φορές μέσα από τα έργα του αμφισβητεί τα πάντα, ακόμη και την ύπαρξη των Θεών, χωρίς ωστόσο να είναι άθεος.
Ο ΗΣΙΟΔΟΣ στην "θεογνωσία" του γράφει:
Ένας από τους Τιτάνες, ο Κρόνος έκανε παιδιά με τη Ρέα, φοβούμενος όμως μη χάσει την ηγετική του θέση, που είχε σφετεριστεί από τον πατέρα του τον Ουρανό, άρχισε να καταπίνει τα παιδιά του. Ένα από αυτά ήταν και ο Δίας, ο οποίος όμως γλίτωσε αντί γι'αυτόν κατάπιε χωρίς να το καταλάβει μία πέτρα!. Ύστερα αφηγείται πως ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους.
Οργισμένος τότε ο Δίας διέταξε τον Ήφαιστο να πλάσει την Πανδώρα, την πρώτη γυναίκα στον κόσμο, για να φέρει δυστυχία στους ανθρώπους, ενώ έδεσε τον Προμηθέα με άλυτα δεσμά σε έναν βράχο στον Καύκασο και έστειλε έναν αετό εκεί για να του τρώει το συκώτι, που κάθε μέρα ανανεωνόταν και ασταμάτητα κάθε πρωί ερχόταν ο αετός και το ξανάτρωγε.
ΟΜΗΡΟΣ -- ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Όταν η πόλη της Τροίας κυριεύθηκε από τους Αχαιούς, μετά από δεκάχρονο πόλεμο, πολλοί από τους νικητές προέβησαν σε ακρότητες. Σκότωσαν πολλούς αμάχους, γυναίκες και παιδιά, αλλά και αιχμάλωτους στρατιώτες. Σκότωσαν ακόμη και αυτούς που ζητούσαν άσυλο μέσα στους ναούς των ψευτοθεών. Οι λιγοστοί επιζώντες, γυναίκες επί το πλείστον, μεταφέρθηκαν στα καράβια για να χρησιμοποιηθούν ως σκλάβες μετά την επιστροφή στην πατρίδα του καθενός.
Στο τέλος της Ιλιάδας αναφέρεται η ολοκληρωτική λεηλασία, καταστροφή και ισοπέδωση της πόλης, δεν άφησαν όρθιους οι Έλληνες ούτε τους ναούς των ψευτο"θεών". Μετά την λήξη του πολέμου, ο Οδυσσέας, όπως όλοι, πήρε το δρόμο της επιστροφής για την Ιθάκη. Αρχικά, για τον Οδυσσέα, οι "θεοί" δεν είχαν αποφασίσει για μια τόσο μεγάλη τιμωρία αλλά όταν ο Οδυσσέας τύφλωσε τον Πολύφημο για να σωθεί αυτός και οι σύντροφοι του, εξόργισε τον ποσειδώνα, ο οποίος ορκίστηκε να μην τον αφήσει ποτέ να επιστρέψει στην Ιθάκη. Τελικά για τις προσβολές κατά των ψευτοθεών όμως που διέπραξε στην Τροία (ύβρις) επήλθε η τιμωρία του (νέμεσις), δεκάχρονη περιπλάνηση πριν φτάσει στην Ιθάκη.
ΑΙΣΩΠΟΣ : Τον Αίσωπο τον έστειλε ο βασιλιάς Κροίσος για να πάρει κάποιον χρησμό από το Μαντείο των Δελφών. Συκοφαντήθηκε όμως από τους παρευρισκόμενους στο μαντείο, ότι έκλεψε την ασημένια φιάλη του ψευτοθεού Απόλλωνα. Έτσι καταδικάστηκε να γκρεμιστεί από τους κατοίκους από την κορυφή του Παρνασσού Υάμπεια, πράγμα που έγινε.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον του κατηγορία για ασέβεια προς τους ψευτοθεούς και για διαφθορά των νέων. Ο φιλόσοφος καταδικάστηκε άδικα, με βάση την κατηγορία, σε θάνατο να πιεί κώνειο.
Και αυτά τα λίγα που ανέφερα δεν είναι τίποτα μπροστά σε ολα τα αίσχη του παρανοϊκού μασονικού δωδεκ-αθεϊσμού στην αη-δία, στην ψ-ήρα και στον ψ-άρη που πιστεύουν.
Το 323 π.Χ. με την είδηση του θανάτου του Μέγα Αλέξανδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του Αριστοτέλη.
Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας Ευρυμέδοντα, και η σχολή του Ισοκράτη, με το Δημόφιλο, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια ("γραφή ασεβείας"), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία (τον μαθητή του), είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.).
Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα. Ο Αριστοτέλης απεβίωσε μεταξύ πρώτης και εικοστής δευτέρας Οκτωβρίου του έτους 322 π.Χ. στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
Ήταν σύγχρονος των σοφιστών και γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε πολλές από τις απόψεις τους είτε δεν τις δεχόταν είτε τις παραποιούσε σύμφωνα με την δική του σκέψη. Ο Ευριπίδης με τις τραγωδίες του προβληματίζει τους πάντες ακόμη και σήμερα. Αρκετές φορές μέσα από τα έργα του αμφισβητεί τα πάντα, ακόμη και την ύπαρξη των Θεών, χωρίς ωστόσο να είναι άθεος.
Ο ΗΣΙΟΔΟΣ στην "θεογνωσία" του γράφει:
Ένας από τους Τιτάνες, ο Κρόνος έκανε παιδιά με τη Ρέα, φοβούμενος όμως μη χάσει την ηγετική του θέση, που είχε σφετεριστεί από τον πατέρα του τον Ουρανό, άρχισε να καταπίνει τα παιδιά του. Ένα από αυτά ήταν και ο Δίας, ο οποίος όμως γλίτωσε αντί γι'αυτόν κατάπιε χωρίς να το καταλάβει μία πέτρα!. Ύστερα αφηγείται πως ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους.
Οργισμένος τότε ο Δίας διέταξε τον Ήφαιστο να πλάσει την Πανδώρα, την πρώτη γυναίκα στον κόσμο, για να φέρει δυστυχία στους ανθρώπους, ενώ έδεσε τον Προμηθέα με άλυτα δεσμά σε έναν βράχο στον Καύκασο και έστειλε έναν αετό εκεί για να του τρώει το συκώτι, που κάθε μέρα ανανεωνόταν και ασταμάτητα κάθε πρωί ερχόταν ο αετός και το ξανάτρωγε.
ΟΜΗΡΟΣ -- ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Όταν η πόλη της Τροίας κυριεύθηκε από τους Αχαιούς, μετά από δεκάχρονο πόλεμο, πολλοί από τους νικητές προέβησαν σε ακρότητες. Σκότωσαν πολλούς αμάχους, γυναίκες και παιδιά, αλλά και αιχμάλωτους στρατιώτες. Σκότωσαν ακόμη και αυτούς που ζητούσαν άσυλο μέσα στους ναούς των ψευτοθεών. Οι λιγοστοί επιζώντες, γυναίκες επί το πλείστον, μεταφέρθηκαν στα καράβια για να χρησιμοποιηθούν ως σκλάβες μετά την επιστροφή στην πατρίδα του καθενός.
Στο τέλος της Ιλιάδας αναφέρεται η ολοκληρωτική λεηλασία, καταστροφή και ισοπέδωση της πόλης, δεν άφησαν όρθιους οι Έλληνες ούτε τους ναούς των ψευτο"θεών". Μετά την λήξη του πολέμου, ο Οδυσσέας, όπως όλοι, πήρε το δρόμο της επιστροφής για την Ιθάκη. Αρχικά, για τον Οδυσσέα, οι "θεοί" δεν είχαν αποφασίσει για μια τόσο μεγάλη τιμωρία αλλά όταν ο Οδυσσέας τύφλωσε τον Πολύφημο για να σωθεί αυτός και οι σύντροφοι του, εξόργισε τον ποσειδώνα, ο οποίος ορκίστηκε να μην τον αφήσει ποτέ να επιστρέψει στην Ιθάκη. Τελικά για τις προσβολές κατά των ψευτοθεών όμως που διέπραξε στην Τροία (ύβρις) επήλθε η τιμωρία του (νέμεσις), δεκάχρονη περιπλάνηση πριν φτάσει στην Ιθάκη.
ΑΙΣΩΠΟΣ : Τον Αίσωπο τον έστειλε ο βασιλιάς Κροίσος για να πάρει κάποιον χρησμό από το Μαντείο των Δελφών. Συκοφαντήθηκε όμως από τους παρευρισκόμενους στο μαντείο, ότι έκλεψε την ασημένια φιάλη του ψευτοθεού Απόλλωνα. Έτσι καταδικάστηκε να γκρεμιστεί από τους κατοίκους από την κορυφή του Παρνασσού Υάμπεια, πράγμα που έγινε.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον του κατηγορία για ασέβεια προς τους ψευτοθεούς και για διαφθορά των νέων. Ο φιλόσοφος καταδικάστηκε άδικα, με βάση την κατηγορία, σε θάνατο να πιεί κώνειο.
Και αυτά τα λίγα που ανέφερα δεν είναι τίποτα μπροστά σε ολα τα αίσχη του παρανοϊκού μασονικού δωδεκ-αθεϊσμού στην αη-δία, στην ψ-ήρα και στον ψ-άρη που πιστεύουν.
συνεχίζεται...
