Ήμουν για περπάτημα χτες, αργά το απόγευμα, στην ακροθαλασσιά. Χωρίς παπούτσια. Με γυμνά πόδια. Εκεί που τα ταξιδεμένα κύματα έρχονται ν'αγγίξουν την αμμουδιά. Και να πουν τις ιστορίες τους. Ο ήλιος έτοιμος να γείρει στο υγρό του καταφύγιο στο βάθος του ορίζοντα, σκορπίζοντας τα πι'όμορφά του χρώματα. Οι βαρκούλες λικνίζονταν αργά στο λιμάνι. Κι ο αέρας φυσούσε αργά συμμετέχοντας κι αυτός στην υποβλητικότητα του ρυθμού...
Ένιωσα συγκλονισμένος απ'το μεγαλείο της φύσης.
Τι πι'όμορφο να ζητήσει κανείς;
http://aoratigonia.blogspot.gr/
