Tο Πάσχα του 1463, ο Ιερομόναχος της Μονής των Σπηλαίων
του Κιέβου (Λαύρα Πετσέρσκαγια) Διονύσιος
Στέπα, εισήλθε στο σπήλαιο του Αγίου Αντωνίου... (κτήτορας της Λαύρας) προκειμένου
να θυμιάσει τα σκηνώματα των κοιμηθέντων Αγίων, συνοδευόμενος από άλλους αδελφούς
οι οποίοι κρατούσαν αναμμένες λαμπάδες. Μόλις έφτασαν στο μέρος όπου ευρίσκονταν
η παλαιά τράπεζα των μοναχών, ο Διονύσιος θυμιάτισε λέγοντας : Άγιοι Πατέρες και
αδελφοί, Αύτη η κλιτή και αγία ημέρα ….. πανήγυρης εστί πανηγύρεων, Χριστός Ανέστη
! Τότε, τα άφθαρτα σκηνώματα των κοιμηθέντων πατέρων ανασήκωσαν ελαφρά τα κεφάλια
τους και αποκρίθηκαν : Αληθώς Ανέστη ! Ο Διονύσιος και οι πατέρες που τον
συνόδευαν έσπευσαν αμέσως να ενημερώσουν για το μέγα θαύμα τον Ηγούμενο και τους
άλλους αδελφούς και να δοξολογήσουν όλοι μαζί το μεγαλείο του Αναστάντος Θεού.
(Από
το «Πατερικό των σπηλαίων του Κιέβου», εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου).
