Σε παραπλήσιο μήκος κύματος κινείται ο Μουράτ Γετκίν, αρθρογράφος της κεμαλικής Hurriyet και διευθυντής της αγγλόφωνης έκδοσής της. «Δέσμιος διαφόρων θεωριών συνωμοσίας, ο Ερντογάν δεν μπόρεσε να χειριστεί αποτελεσματικά τη σοβούσα κρίση», θα μας πει. «Αρχικά υποστήριξε ότι επρόκειτο για δολοπλοκία του CHP, των κεμαλικών, οι οποίοι προσπάθησαν βέβαια να εκμεταλλευθούν αυτό το κίνημα, αλλά δεν κατάφεραν να το ελέγξουν.
Μετά τα έριξε στους “εξτρεμιστές”, οι οποίοι είχαν μόνο περιθωριακή επίδραση στα γεγονότα. Τέλος, επικαλέστηκε ξένες δυνάμεις και χρηματιστικά συμφέροντα, προσπαθώντας να συσπειρώσει τη βάση του και να την κατεβάσει στους δρόμους σε αντιδιαδηλώσεις, οι οποίες ωστόσο απειλούν να ερεθίσουν ακόμη περισσότερο το αντίπαλο στρατόπεδο, σε έναν φαύλο κύκλο, όπου βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή». Ο κ. Γετκίν δεν βλέπει πιθανή την πτώση της κυβέρνησης Ερντογάν στο άμεσο μέλλον. «Ωστόσο, το κίνημα αυτό σημαίνει το τέλος της παντοδυναμίας του στην πολιτική σκηνή. Στο εξής, ο δρόμος για το προεδρικό μέγαρο μπορεί να ανοίξει μόνο αν έρθει σε συνδιαλλαγή με μερίδα, τουλάχιστον, της αντιπολίτευσης. Ακόμη και σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν θα είναι η πανίσχυρη προεδρία που ονειρεύτηκε. Ισως θα έπρεπε να καθίσει σε ένα τραπέζι με τον πρόεδρο Γκιουλ και να βρουν μια λύση που δεν θα είναι, πλέον, παράσταση για ένα ρόλο».
Ακόμη οξύτερος εμφανίζεται ο Σαχίν Αλπάι: «Αν σώφρονες άνθρωποι, όπως ο Γκιουλ και ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Μπουλέντ Αρίντς, δεν καταφέρουν να συνετίσουν τον Ερντογάν, οι συνέπειες θα είναι πολύ οδυνηρές στην τουρκική οικονομία και στην ίδια τη δημοκρατία. Φοβάμαι ότι με την πολιτική που έχει επιλέξει, κινδυνεύει τελικά να διχάσει και το ίδιο του το κόμμα. Θα ήθελα να ελπίζω ότι θα ξαναδούμε τον Ερντογάν όπως ήταν πριν από τις εκλογές του 2011. Διαφορετικά, όλα είναι πιθανά, ακόμη και μια νέα εμφάνιση του στρατού στο προσκήνιο. Σε κάθε περίπτωση, θα πρόκειται για την αρχή του τέλους της πολιτικής του σταδιοδρομίας»
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_12/06/2013_504050
