Την πρόωρη αποχώρηση του Πάπα είχε προβλέψει με την βιογραφία του ο Andreas Englisch ήδη από τον προηγούμενο χρόνο, μιας και τον γνωρίζει εδώ και πολλά χρόνια. Κατά την διάρκεια της ασθένειας του προκατόχου του, Πάπα Ιωάννη Παύλου, ο Βενέδικτος είχε πει: «Αυτό δεν επιτρέπεται να το κάνει ένας Πάπας. Όταν πάψει να είναι πλήρης δυνάμεων, τότε πρέπει να φεύγει».
Η ώρα λοιπόν, για τον Βενέδικτο έφθασε. Ο βιογράφος του επιβεβαιώνει ότι δεν μπορούσε πλέον να αντέξει αυτή την καταπόνηση, αφού τα καθήκοντά του τον υποχρέωναν να δουλεύει επτά μέρες την εβδομάδα και ο ίδιος στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήθελε να γίνει Πάπας.
Ο Andreas Englisch ισχυρίζεται ότι ο Βενέδικτος παρομοίαζε την αναγόρευσή του σε Πάπα με την προσωπική του εκτέλεση! Ήταν μια δραματική εμπειρία για εκείνον, αφού από τη φύση του δεν του άρεσε καθόλου να βρίσκεται στο προσκήνιο.
Η «παραίτηση» του Βενέδικτου συνεπάγεται για τον βιογράφο του τεράστια προβλήματα για την Καθολική Εκκλησία, δεδομένου ότι ένας Πάπας εκλέγεται δια βίου. Δεν μπορεί να πάψει να είναι Πάπας ακόμα και αν παραιτηθεί. Το Εκκλησιαστικό Δίκαιο προβλέπει μεν το ενδεχόμενο αυτό καθαυτό της παραίτησης, αλλά δεν προσδιορίζει ποια είναι η ιδιότητα του Πάπα μετά από αυτή. Ήταν λόγω αυτής της «νομικής» ασάφειας που όλοι προσπαθούσαν για αιώνες να αποφύγουν αυτή την κατάσταση. Σαν επικεφαλής της Εκκλησίας π.χ. λαμβάνει ένα δαχτυλίδι, το οποίο καταστρέφεται με το θάνατό του. Τι θα γίνει τώρα με αυτό το δαχτυλίδι; Θα αναγκασθεί να το επιστρέψει; Όπως λέει ο Andreas Englisch, ο Βενέδικτος με την αποχώρησή του δεν έχει πια θέση, αλλά δεν σταματάει να είναι Πάπας. Το πρόβλημα κατ’ αυτόν δεν είναι μόνο τυπικό αλλά και ουσιαστικό. Τι θα γίνει για παράδειγμα, αναρωτιέται, αν ο νέος Πάπας αποφασίσει να ακολουθήσει μια εντελώς άλλη πορεία και να ανακοινώσει ότι η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί αμαρτία; Θεωρητικά, ο Βενέδικτος θα μπορούσε να παρέμβει και να πει «είμαι Πάπας ακόμα, διαφωνώ».
Ο βιογράφος του δεν πιστεύει ότι ο Βενέδικτος είναι υπερβολικά άρρωστος για να συνεχίσει. Είναι μεν πολύ κουρασμένος, αλλά περισσότερο απογοητευμένος, μιας και θεωρεί ότι του γίνονται αφόρητες επιθέσεις από Καρδινάλιους. Επίσης διαμαρτυρόταν συχνά για παρεμβάσεις από Γερμανούς επισκόπους, π.χ. στην περίπτωση του σκανδάλου Williamson, όταν ο Βενέδικτος ανακάλεσε τον αφορισμό του αμφιλεγόμενου επισκόπου, ο οποίος αρνούνταν το Ολοκαύτωμα.
Σαν μεγαλύτερο «ατόπημα» του απερχόμενου Πάπα ο Andreas Englisch θεωρεί την παράλειψή του να καταδικάσει τη στάση της Καθολικής Εκκλησίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που θεωρεί μέρος του ιστορικού του ρόλου. Παρόλα αυτά, θεωρεί ότι ο Βενέδικτος ήταν ούτως ή άλλως καταδικασμένος να μείνει στη σκιά του προκατόχου του, δεδομένης της τεράστιας επιτυχίας εκείνου και της δικής του απροθυμίας να αναλάβει τα καθήκοντα.
Για την διαδοχή του, τέλος, ο βιογράφος του προβλέπει πόλεμο. Από τη μία πλευρά θα βρίσκονται οι Ιταλοί, οι οποίοι θα θέλουν να πάρουν πίσω τη θέση, και από την άλλη η παράταξη της παγκοσμιοποίησης, η οποία θα επιθυμεί τη συνέχιση της ίδιας πορείας μετά την θητεία ενός Πολωνού και ενός Γερμανού. Αποφασιστικής σημασίας θα είναι το κίνητρο των «εκλογέων». Θα θελήσουν έναν ισχυρό Πάπα σαν το Ιωάννη τον Παύλο ή έναν πιο αδύνατο σαν τον Βενέδικτο; Η δεύτερη εκδοχή θεωρεί ο Andreas Englisch ότι κρίθηκε και αποδείχθηκε αποτυχημένη…
http://ysterografa.gr/
