Ἡ
Σεμὰ μοίραζε ζάχαρη στὴν ἔξοδο τῆς ἐκκλησίας. «Ἦρθα ἐδῶ γιὰ νὰ τὸν
εὐχαριστήσω», μοῦ λέει. Πρώτη φορὰ ἄκουσε γιὰ τὸν θαυματουργὸ ἅγιο στὴν
τουρκικὴ τηλεόραση πέρσι. Εἶδε τὶς οὐρὲς τῶν Τούρκων ποὺ περίμεναν ἔξω
ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μὲ τὶς ὧρες γιὰ νὰ ἀνάψουν ἕνα κερὶ καὶ νὰ κάνουν τὴν
εὐχή τους. Ἦταν 23 Ἀπριλίου, ἀλλὰ ἀποφάσισε νὰ πάει ἔστω καὶ τὴν ἄλλη
μέρα. «Εἶναι θέμα πίστης. Ὁ ἅγιος μὲ ἄκουσε καὶ πραγματοποίησε τὴν εὐχή
μου», μοῦ λέει ἡ Σεμά. Θὰ πάει καὶ τοῦ χρόνου γιὰ νὰ κάνει μία ἄλλη
εὐχή. Καὶ μέχρι τότε θὰ διαβάσει στὰ τουρκικὰ τὴν Καινὴ Διαθήκη ποὺ τῆς
ἔδωσαν κάποιοι προτεστάντες ἔξω ἀπὸ τὸ μοναστήρι.
«Θέλω
νὰ μάθω γιὰ τὴ θρησκεία τοῦ ἄλλου», μοῦ λέει ἡ Σεμά. Σιωπή...Στὴν
πλειονότητά του τὸ μουσουλμανικὸ ποίμνιο τοῦ Ἀ-ϊΓιώργη τοῦ Κουδουνὰ
ἀποτελεῖται ἀπὸ....
γυναῖκες μὲ βαθιὰ πίστη.
Ἀκόμη
καὶ μαντιλοφοροῦσες ξεχώριζες στὴν ἐκκλησία νὰ προσεύχονται μὲ τὶς
παλάμες ἀνοιχτὲς πρὸς τὸν οὐρανό, ὅπως ἀκριβῶς οἱ μουσουλμάνοι.
Ἀνηφορίζοντας γιὰ τὸ μοναστήρι ἔβλεπα γυναῖκες νὰ ἀνεβαίνουν
ξετυλίγοντας κλωστὴ μέχρι τὴν εἴσοδο τῆς ἐκκλησίας. «Τί σημαίνει ἡ
κλωστή;», ρώτησα μία ἀπὸ αὐτές. Μὲ κοίταξε στὰ μάτια καὶ γύρισε ἀμέσως
τὸ πρόσωπό της ἀλλοῦ. Ὕστερα πλησίασα μία ἄλλη ποὺ κρατοῦσε λάδι. «Θὰ τὸ
πάτε στὸν ἅγιο;», τὴ ρώτησα. Σάστισα ὅταν εἶδα ὅτι καὶ ἐκείνη ἔκανε τὸ
ἴδιο. Μὲ κοίταξε καὶ γύρισε τὸ πρόσωπό της ἀλλοῦ. Μία κυρία ποὺ
κατέβαινε ἀπὸ τὸ μοναστήρι μου ἐξήγησε. «Οὔτε κι ἐσεῖς δὲν πρέπει νὰ
μιλᾶτε ὅσο ἀνεβαίνετε. Μπορεῖτε νὰ μιλήσετε μόνο στὴν ἐπιστροφή. Ὅταν
πιὰ θὰ ἔχετε ἀφήσει τὴν εὐχὴ πίσω». Κοίταξα γύρω μου. Ὅλοι ἀνέβαιναν
βουβοὶ πρὸς τὸν Ἀϊ-Γιώργη!
«Νὰ τὴν καλοπαντρέψει»!
«Ἡ
Μένε ξὲ Χάνιμ μαζὶ μὲ τὶς τρεῖς κόρες τῆς εὐχήθηκαν ὑγεία καὶ εὐτυχία. Ἡ
κόρη της, ἡ Γκιουλ, μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε ὅμως ὅτι ζήτησε ἀπὸ τὸν ἅγιο νὰ
τὴν καλοπαντρέψει! «Ἰνσαλλὰχ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ εὐχή μου», μοῦ εἶπε.
Τοὺς
ἐξήγησα πώς μου φαινόταν περίεργο ποὺ τόσοι μουσουλμάνοι ἔτρεχαν σὲ μία
ὀρθόδοξη ἐκκλησία. «Ὁ Θεὸς εἶναι ἕνας, καὶ γιὰ τοὺς μουσουλμάνους, καὶ
γιὰ τοὺς χριστιανούς. Ἂν κάνεις τὴν προσευχή σου, δὲν ἔχει σημασία ἂν θὰ
τὴν κάνεις στὴν ἐκκλησία ἢ στὸ τζαμί», μοῦ ἀπάντησε ἡ Μενεξέ. Ὕστερα
εἶδα μία ὁμάδα Ἀμερικανῶν ἀπὸ τὸ Λᾶς Βέγκας νὰ κατεβαίνουν κρατώντας στὰ
χέρια τοὺς τεράστιες ἄδειες κοῦτες.
«Τί
κουβαλᾶτε στὶς κοῦτες;». «Σκουπίδια», μοῦ ἀπάντησε μία ἀπὸ τὶς κοπέλες.
Τελικά, μοῦ ἀποκάλυψαν ὅτι βρίσκονταν σὲ εἰδικὴ ἀποστολή! Καὶ τὶς
κοῦτες τὶς εἶχαν ἀνεβάσει γεμάτες μὲ Καινὲς Διαθῆκες! Λίγο πιὸ πέρα, μία
Ἀμερικανίδα τραγουδοῦσε σὲ ρυθμοὺς ρὸκ στὰ τουρκικὰ «Ιsa seni seviyor»
(Ὁ Χριστὸς σὲ ἀγαπᾶ)!
Διαδόθηκε ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ὅτι ἕνα παιδάκι μίλησε
Ἔπειτα
ἀπὸ 20 λεπτὰ περπάτημα ἀνεβήκαμε στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τὴ φίλη μου τὴ
Στέλλα ποὺ ἦρθε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα γιὰ τὶς διακοπὲς τοῦ Πάσχα. Ξεθεωθήκαμε
μέχρι νὰ ἀνέβουμε. Οἱ εἰκόνες ὅμως ἦταν ἀπίστευτες. Ἡ Στέλλα δὲν
μποροῦσε νὰ πιστέψει αὐτὰ ποὺ ἔβλεπε. «Μὰ εἶναι τρελοί», ἄρχισε νὰ μοῦ
λέει καθὼς ἔβλεπε τοὺς μουσουλμάνους Τούρκους μέσα στὴν ἐκκλησία νὰ
μιμοῦνται ὁ ἕνας τὶς κινήσεις τοῦ ἄλλου. Κάποιος πήγαινε καὶ χάιδευε τὴν
εἰκόνα τοῦ ἈϊΓιώργη κι ἀμέσως τὸν ἀκολουθοῦσαν ἄλλοι εἴκοσι! Ἔγραφαν
τὶς εὐχές τους σὲ ἕνα χαρτὶ καὶ τὶς πέταγαν στὸ κουτὶ ποὺ ἔγραφε «Dilek
kutusu» (Κουτὶ Εὐχῶν). «Τί τὰ κάνετε ὅλα αὐτὰ τὰ χαρτάκια;», ρώτησα ἕναν
ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς στὸ μοναστήρι. Μοῦ ἐξήγησε ὅτι ἐπειδὴ εἶναι τόσες
χιλιάδες διαβάζουν μόνο μία γενικὴ εὐχὴ καὶ μετὰ τὰ καῖνε.
Ὁ
μοναχός μου εἶπε ἀκόμη ὅτι τὸ φαινόμενο τῆς μαζικῆς προσέλευσης
μουσουλμάνων κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ὀνομαστικῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου ἄρχισε πρὶν
ἀπὸ εἴκοσι χρόνια. Τότε εἶχαν γίνει μερικὰ θαύματα καὶ οἱ Τοῦρκοι
ἄρχισαν νὰ τρέχουν στὸ μοναστήρι. Διαδόθηκε ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ὅτι ἕνα
παιδάκι μίλησε. Ἕνα ἄλλο περπάτησε. Ἀπὸ τότε ἡ προσέλευση τῶν πιστῶν
μουσουλμάνων κάθε χρόνο αὐξάνεται! «Φέτος ὁ κόσμος δὲν ἦταν καὶ τόσος
πολὺς ἐπειδὴ ὁ καιρὸς δὲν ἦταν καλός», μοῦ λέει ὁ μοναχός, ἂν καὶ ἀπὸ τὸ
πρωὶ πέρασαν γιὰ νὰ ἀφήσουν τὴν εὐχὴ τοὺς ἀρκετὲς χιλιάδες!
ἔφ.ΤΑΝΕΑ
