Το σεξουαλικό ένστικτο έξω από τα πλαίσιά του καταστρέφει τον άνθρωπο:
«Όπως όλες οι φυσικές δυνάμεις, το ένστικτο αυτό έχει δύο όψεις. Η φωτιά π.χ. είναι ευεργετική, όταν ο άνθρωπος την κυβερνά και την ελέγχει, το ποτάμι κάνει να γυρίζει η ρόδα του μύλου, το φράγμα κάνει να κινούνται τα εργοστάσια. Αλλά πόσο είναι τρομερή η καταστρεπτική δύναμη της πυρκαγιάς ή της πλημμύρας που μπορούν μέσα σε μια ώρα να εκμηδενίσουν την εργασία ολόκληρων αιώνων!
Το ίδιο και με το ένστικτο. Είναι μια δύναμη σημαντική και αξία. Αλλά ο άνθρωπος οφείλει να τη δαμάζει, αλλιώς μπορεί να την κάνη αιτία σημαντικών καταστροφών. Ο άνθρωπος πρέπει να συγκρατεί αυτό τον χείμαρρο μέσα στα όρια που του ανήκουν.» (περ. Ακτίνες, Ιούλ.-Σεπτ. 1982, 199)
Ο Walter Trobisch, με ωραία παραδείγματα, καθορίζει τα πλαίσια έξω από τα οποία δεν είναι επιτρεπτή η χρήση του σεξουαλικού ενστίκτου:
Χωρίς αμφιβολία η γενετήσια δύναμη του ανθρώπου δημιουργήθηκε από το Θεό. Είναι δώρο του Θεού, ένα από τα πολυτιμότερα δώρα του, που σου έδωσε για τη νιότη σου. Αλλά η ύπαρξη ενός ενστίκτου δεν δικαιολογεί και την αλόγιστη ικανοποίηση του. Η παρουσία μιας δυνάμεως δεν σημαίνει πως πρέπει ν' αφεθεί να μας διευθύνει στα τυφλά και χωρίς χαλινό... Λες: ‘'ό,τι υπάρχει, πρέπει να ’χει και χρήση''. Σωστά, μα στην ώρα και στον τόπο του. Ένας φίλος σου, ας πούμε, γίνεται αστυνομικός κι αποκτά, για πρώτη φορά στη ζωή του, περίστροφο. Απ' αυτή τη στιγμή αναπτύσσει την παρακάτω θεωρία: ‘'Μου έδωσαν αυτό το περίστροφο, δεν το πήρα μόνος μου. Κι αφού μου το έδωσαν, πρέπει να το χρησιμοποιώ. Πρέπει λοιπόν να πυροβολήσω, άσχετα πάνω σε ποιον''.
Όχι, δεν έχει αυτό το δικαίωμα! Του δόθηκε βέβαια το περίστροφο, είναι όμως υπεύθυνος για τη χρήση του.
Ακριβώς έτσι συμβαίνει και με τη γενετήσια δύναμή σου·... στο σωστό τόπο και χρόνο, κάτω από εντελώς ορισμένες συνθήκες. Έτσι τα καθόρισε ο Θεός.» (Αγάπησα ένα κορίτσι, εκδ. Έλαφος, Αθήνα 1980, 10)
Και ο Dr. John White, μ' ένα ωραίο παράδειγμα:
«Οι σεξουαλικές επιθυμίες μου έχουν δοθεί από το Θεό. Δεν πρέπει να τις ντρέπομαι, να τις φοβάμαι, ή να νοιώθω ενοχές. Αλλά υπάρχουν φορές που πρέπει να τις πω, καθώς λέω στο σκυλί μου, ‘'Κάτσε κάτω τώρα! Άλλοτε ναι, αλλά όχι τώρα!''. Σαν το σκυλί μου μπορεί να μη θέλουν να υποταχθούν. Αλλά πρέπει να εκπαιδευθούν και πρέπει εγώ να είμαι το αφεντικό.
Βλέπεις δεν αρνούμαι το σκυλί μου, αλλά το καταστέλλω όταν του λέω ‘'Κάτσε κάτω!'' Δεν το ντρέπομαι όταν έρχονται οι επισκέπτες. Εάν ένοιωθα τύψεις ή ενοχή ή ντροπή, θα έκρυβα το σκυλί μου στο υπόγειο και θα ένοιωθα προβληματισμό για το γαύγισμα που θα άκουγαν. Το αντίθετο, είμαι υπερήφανος για το σκυλί μου, αλλά πρέπει να το μάθω να πάρει τη θέση του. Αν δεν το έκανα, θα ήταν το ίδιο δυστυχισμένο, καθώς και εγώ και οι φιλοξενούμενοί μου. Θα έχανα φίλους. Δεν θα τους άρεσε να πηδήξει αυτό πάνω τους, να τους γρατζουνίσει, και να τους γλύψει. Επίσης το σκυλάκι μου θα προβληματιζόταν και θα τραυματιζόταν με μια απόρριψη που δεν θα μπορούσε να καταλάβει.
Οι σεξουαλικές παρορμήσεις (όπως τα εκπαιδευμένα κυνηγόσκυλα) πρέπει να πειθαρχηθούν και να αναχαιτισθούν και να γυμνασθούν για τη σωστή θέση τους στη ζωή μας, αν πρόκειται να έχουμε μια υγιή ανάπτυξη και να μη γίνουμε σεξουαλικοί τεμπέληδες.» (Η Βεβήλωση του Έρωτα, εκδ. Ανώγειο, Αθήνα χ.χ., 84)
περισσότερα...