Ολίγα Βιογραφικά, Νηστεία, Νοερά Προσευχή, Ομιλίες, Προφητείες, Σημείωση, Παραπομπές.
ΣΤ΄) Π Ρ Ο Φ Η Τ Ε Ι Ε Σ
-
Ο Γέροντας έλεγε πολλά για την κατάσταση της
κοινωνίας. Θα έλθουν, έλεγε, πολύ δύσκολες ημέρες. Ο κόσμος έχει ξεφύγει από
τον δρόμο. (Α – 353).
-
Μια φορά ρωτήθηκε ο πατήρ Σίμων: Τι γίνεται με τις
βόμβες που πέφτουν συνέχεια στην Αθήνα;
΄Ηταν η χρονιά του 1982 ή 83 και ο
Γέροντας είπε:
«Αυτά δεν είναι τίποτα. Πάρα πολλά θα
δείτε. Πάρα πολλά για να δοκιμαστεί ο λαός που δεν καταλαβαίνει». (Α – 354).
- Μια
χριστιανή, η οποία είχε ζήσει από κοντά και είχε λάβει πολλές χάρες από τον
Γέροντα, σε μια περίπτωση που η κόρη της, ενώ ήταν καταδικασμένη από τους
γιατρούς του Νοσοκομείου Παίδων «ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ» και ανέμεναν την κατάληξη του
παιδιού μέσα σε λίγες ώρες, η μικρή ασθενής «γύρισε» και έγινε γρήγορα καλά. Η
μάνα έκανε τάμα, μόλις έπαιρνε την κόρη της από το Νοσοκομείο, να πήγαινε πρώτα
το παιδί της στον Γέροντα και μετά στο σπίτι της. Επί πλέον, να πουλούσε ένα
οικόπεδο που είχε προίκα της και να έδινε τα χρήματα στο Μοναστήρι. Όταν, όμως,
πήγε με το παιδί στον Γέροντα και του τα είπε όλα αυτά, εκείνος της είπε:
«Τι είναι αυτά που λες, παιδί μου; Ο Θεός δεν
πληρώνεται. Να αγαπάτε τον κόσμο, να μην κρατάτε μίσος στην καρδιά σας, να μη
σας ενδιαφέρει τι κάνει ο διπλανός σας και να βοηθάτε, όταν βλέπετε άνθρωπο να
υποφέρει. Και όταν οι άνθρωποι καταλάβουν ποιο είναι το φάρμακο, θα σωθούνε,
ειδεμή θα πάνε χαμένοι». Η μάνα τον ρώτησε: Ποιό είναι το φάρμακο Γέροντα;
Και ο Γέροντας της είπε:
«Η
Αγία Κοινωνία με την Ιερά Εξομολόγηση και μετάνοια, παιδί μου. Θα έρθει ημέρα που δεν θα έχετε
μέρος να θάβετε τους νεκρούς και θα τους θάβετε ομαδικά σε λάκκους από τα
ατυχήματα και τις αρρώστιες. Αυτή είναι η κατάντια του ανθρώπου από την
αμαρτία. Ξέχασε τον Θεό, τις νηστείες. Δεν προσέχει τίποτα ιερό».
(Α – 383 / 384).
-
Μια άλλη φορά, στο ίδιο παραπάνω πρόσωπο, ο Γέροντας
είπε, ότι θα έρθει μια τέτοια πείνα, που η πείνα του 1941 δεν είναι τίποτα,
μπροστά σ’ αυτή που έρχεται.
Η Κα τον ρώτησε, αν θα γίνει πόλεμος και
απάντησε: Κάτι άλλο θα γίνει, παιδί μου. (Α – 388).
-
Ο Γέροντας συχνά έλεγε: «΄Ερχεται η ώρα που θα
ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι», εννοώντας πολέμους και ακαταστασίες και ημέρες
εκδικήσεως. (Β – 20).
- Ο Γέροντας αλληλογραφούσε με την Μαρία Φωστίνη,
αδελφή του αειμνήστου Μητροπολίτου Παντελεήμονος Φωστίνη, ευλαβεστάτη ψυχή, γεμάτη
ελεημοσύνη, η οποία εκμυστηρευόταν σε μοναχές και έλεγε ότι ο Γέροντας της
έγραφε προφητικά για δυσκολίες, που θα έρθουν στον κόσμο. (Β – 63).
- Η κυρία Μαρίνα γράφει:
«Ο Γέροντας με συμβούλευε σε πολλά
πράγματα. Το 1981, πριν γίνουν οι σεισμοί, είχαμε ανέβει με τον πατέρα Σίμωνα
πάνω στο βουνό, εκεί που είναι τα δύο βράχια και μου έδειχνε πώς θα γίνει ο
σεισμός, ποια πολυκατοικία θα πέσει, και του είπα: Μα αφού η Αθήνα είναι
αντισεισμική». Και μου λέει:
«Θα βάλεις εσύ νόμο στο Θεό, τι θα
κάνει;»
΄Ετσι, με τη βροντερή και συνάμα γλυκειά
του φωνή, μου είπε, τι θα κάνω, όταν γίνει ο σεισμός. Μού είπε ότι δεν θα βγώ
έξω από το σπίτι, θα προσευχηθώ, θα θυμιάσω γύρω – γύρω και όταν όλοι οι άλλοι
θα βγούν έξω και θα φωνάζουν, εγώ δεν θα βγω από το σπίτι. ΄Ετσι, όπως μου το
είπε, έτσι και έγινε. Εγώ αυτά τα είπα και στην οικογένεια μου και όταν ήρθε η
ώρα του σεισμού, δεν βγήκαμε στους δρόμους, όλοι οι άλλοι ήταν στους δρόμους.
Φωνάζανε και βλασφημούσαν τον Θεό, εμείς κάναμε ό,τι είχε πει ο Γέροντας και δεν φοβηθήκαμε
καθόλου.
Θυμάμαι ότι τότε, που μου έλεγε για τους
σεισμούς, μου είπε:
Να θυμάσαι, Μαρίνα, παιδί μου, θα έρθει
η μέρα, που θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα νέων παιδιών. Και εγώ του λέω, γιατί;
Και ο Γέροντας είπε: Θα βλέπουμε τόσους θανάτους κάθε μέρα, θα γεμίσει η
άσφαλτος με αίμα και τα νεκροταφεία με νέα παιδία.
Και πάλι τον ρώτησα: Γιατί, Γέροντα;
Για την μεγάλη αμαρτία που ζούνε θα
φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, μου είπε.
Αυτή τη στιγμή θυμάμαι αυτά τα πράγματα
και από τότε που πήρα το βιβλίο αισθάνομαι την παρουσία του Γέροντα μέσα στο
σπίτι μου και έχω μεγάλη χαρά. (Β – 212).
- Το έτος
1980, ένας Κύπριος ρώτησε τον Γέροντα, τι θα γίνει με την Κύπρο, και εκείνος του είπε:
«Παιδί μου, θα αργήσει να ελευθερωθεί η
Κύπρος». (Γ – 25).
- Κάποια κυρία από την Κύπρο επισκέφθηκε τον Γέροντα
στο μοναστήρι γύρω στο 1979. ΄Αρχισε να του λέει διάφορα θαυμάσια που γίνονταν
σ’ αυτήν από τον Κύριο και την Παναγία και ζητούσε τη συμβουλή του. Κι’ αυτός
της απάντησε:
«Να τα λες, παιδί μου, να τα λες. Ο Θεός
σου τα δίνει, για να τα λες. Και στην Κύπρο να τα λες, παιδί μου, διότι το κακό
στην Κύπρο δεν τελείωσε. Το κακό που θα γίνει, είναι μεγάλο εκεί στην περιοχή,
εάν δεν μετανοήσει ο κόσμος. Αυτά που βλέπεις ή ακούς, είναι του Θεού, παιδί
μου, και να τα λες». (Γ – 237).
- Προφητεία του Γέροντα Σίμωνα
απομαγνητοφωνημένη.
«Σήμερα όμως, έχουμε ανάγκη να θέλουμε
να κάνουμε κάτι τοιούτο, για να ίδωμεν ότι, ότι μπορούμε σήμερα στην ζωήν
αυτήν, να φέρωμε ωραία αποτελέσματα, διότι όπως βλέπουμε σήμερα τον κόσμο
γενικώς, ότι δεν εδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί εκείνη την λυπηρά κατάσταση σ’
όλη την οικουμένη, μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος, που την αγαπά
περισσότερο και το οποίο στα χαρτιά μας λέει και σε λίγο πραγματοποιούνται, ότι
η Ελλάς, η Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι
μόνο θα δείτε, θα έχει εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα εις όλη την οικουμένη,
διότι ενθυμείσθε ότι εδώ δεν εχύθηκε αίμα, όταν εκήρυξε ο Απόστολος Παύλος, ενώ
ξέρεις τι αίμα χύθηκε σ’ όλα τα έθνη.
Ενθυμείσθε ότι είπε, τι είπε ο Χριστός,
όταν επήγαν τινές ΄Ελληνες, όταν επήγε ο Ανδρέας και ο Φίλιππος. Ενθυμείσθε
τώρα που είπανε, τινές άνδρες ιδείν θέλουνε τον Κύριο και είπε: «Νυν εδοξάσθη ο
Υιός του Ανθρώπου». Και γιατί; Πώς γιατί; Τα πράγματα μαρτυρούν γιατί. Είπαμε
ότι, διότι δεν εχύθηκε αίμα, διότι μετά
πιστών φιλοσόφων επλησίαζαν τον Θεό μερικοί. Και διά τούτο, ήταν ετοιμασμένοι
και ωραίαι ψυχαί. Εις αυτές τις ωραίες ψυχές λοιπόν θέλησε ο Θεός τις ολίγες να
πλέξει το εγκώμιο.
Συν τούτο έχομε και ένα άλλο. Ποιος ο
λόγος λοιπόν, αυτοί οι Απόστολοι, να μην έγραψαν τα Ευαγγέλια, την Καινή
Διαθήκην, τα άλλα όλα εις την εβραϊκήν γλώσσα, την δική τους, που μάλιστα ήταν
και αγράμματοι; Προς εντροπήν των συμπατριωτών, διότι ήταν ανάξιοι αυτοί, που σταύρωσαν
τον Χριστό, να ακούσουνε στην εβραϊκή γλώσσα τα λόγια αυτών. Και έγραψαν εις
την, εις την ελληνική, γιατί η Ελλάς είχε την γλώσσα αυτήν, η οποία ήταν ωραία
γλώσσα, αφ’ ενός μεν που ήτανε ωραία γλώσσα και είχε απήχηση σ’ όλη την
οικουμένη, αλλά αφ’ ετέρου δε, ότι ήτανε και άξιοι. Διότι δεν ηθέλησαν να
κάνουν κακό. Ότι ήταν αμαρτωλοί, όλος ο κόσμος.
΄Ητανε αμαρτωλοί, αλλά όμως και δεν
μπορούσανε να μην δεχθούν το ωραίο, το οποίο ήκουσαν, την υψηλήν αυτήν, την
υψηλή διδασκαλία, την εδέχθησαν. Όχι ότι δεν ήτανε αμαρτωλοί. Αμαρτωλοί ήτανε,
αλλά δεν εδέχοντο τα άλλα έθνη. Ολίγοι μόνοι. Και γι’ αυτό έγιναν τόσα και τόσα
μαρτύρια, τις χιλιάδες των μαρτύρων. ΄Αρα, λοιπόν, διά τούτο και φυλάει ο Θεός
την Ελλάδα, τώρα ιδιαιτέρως να την δοξάσει, αν και πάντοτε έδειχνε το
μεγαλείον, , όταν εγινότανε πόλεμος, αλλά και τώρα ιδίως που πρόκειται λοιπόν
άπαντες διά παντός.
Όχι ότι θα την μεγαλώσει ο Θεός. Θα την
ανυψώσει, θα την δοξάσει. Τώρα όμως, ολίγες ημέρες έχουμε, οπότε επέρχεται η
κάθαρσις, έχουμε ολίγες ημέρες να μην έρχονται σε απόγνωση. Μόνο οφείλουμε να
κηρύττουμε παντού και να λέγωμε παντού ότι και πολλά καλά θέλουμε. ΄Εχει πει
και ο Θεός ότι «ουδέ θριξ της κεφαλής δεν θα πειραχθή εις τους μετανοούντας»,
αλλά όχι μετάνοια όπως την θέλουμε.
΄Αρα λοιπόν, αγαπητοί, οφείλουμε να
γνωρίσουμε ότι, μη φοβηθούμε ό,τι λέγουν, ό,τι κάνουν και ό,τι γίνεται, «ταύτα
δει γενέσθαι». Καταλάβατε; Πρέπει να γίνουν αυτά. ΄Ηρθε η ώρα πλέον να
καθαρίσει, όχι την Δευτέρα Παρουσία, να καθαρίσει η ήρα από το στάρι. Και η
πρώτη, η πρώτη Ελλάς αυτήν που θα υποστεί από τους Τούρκους μία μικρή, μία
μικρή αυτήν όπως είπομεν προσβολή, αλλά είναι ο τάφος τους όμως της Τουρκίας. Ο
τάφος τους καθώς το είχανε πει και αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα.
Είπαν, λέει, ότι είναι αδύνατον ο Αλλάχ να ανεχθεί, είναι αδύνατον ο Αλλάχ να
ανεχθεί, εμείς θα γίνουμε θηρία, σεις δε δεν ξέρω αν θα μείνει κανένας από σας.
Ολίγοι που θα μείνετε, θα πάτε στην Κόκκινη Μηλιά. Το οποίο και…..
΄Αρα λοιπόν, άρα λοιπόν, να είμεθα
ετοιμασμένοι, χαρούμενοι, ότι ο μετανοών άνθρωπος, δεν πρόκειται να υποστή
τίποτα. Να είμεθα χαρούμενοι, διότι εγνωρίσαμε τον Χριστό, αλλά όχι όμως να τον
λατρεύουμε όπως θέλει καθένας και λέγονται χριστιανοί άνθρωποι.
Αν θέλουμε να δούμε τον Χριστό, πρέπει
να είμαστε ανεξίκακοι, πρέπει να έχουμε αγάπη, διά να την μεταδίδουνε και
αυτοί, με την συμπεριφορά μας, με τον τρόπο μας και με τις καλές πράξεις μας.
Και αν οι άλλοι άνθρωποι είναι αδύνατοι, να τους βοηθήσουμε. Εάν οι άλλοι αυτοί
είναι κακοί, να προσπαθήσουμε, αν είναι δυνατόν θα δεχθούν, να δεχθούν την
διδασκαλία του Χριστού. Τότε ασφαλώς ο άνθρωπος αυτός θα καταξιωθή διά διπλής,
όχι μερίδος, αλλά τιμής παρά του Θεού και παρά των ανθρώπων». (Γ – 258 / 259 /
260).
-
Στη μαρτυρία του για τον Γέροντα, γράφει, μεταξύ
άλλων, ένα πνευματικό του τέκνο: «Κοιμάμαι ξανά και βλέπω πάλι τον Γέροντα, με
τα πνευματικά του παιδιά, στην κορυφή ενός ψηλού βουνού. Κάποιο απ’ τα παιδιά
τόλμησε, ενώ γνώριζε ότι ο Γέροντας είχε κοιμηθεί, να τον ρωτήσει, πώς θα
πορευθούμε στη ζωή χωρίς εκείνον. Οδήγησε
τότε την ομάδα σε τέτοιο σημείο του βουνού, ώστε να φαίνονται οι πρόποδές του.
Στο αντίκρυσμα, όλοι τρόμαξαν. Υπήρχε ένας κόσμος γεμάτος από τεράστιους
γορίλες. Και λέγει ο Γέροντας. Αυτός θα είναι ο κόσμος σε μερικά χρόνια. Στην
ερώτηση, πως θα ανταπεξέλθουμε, απάντησε προφητικά: «Εσείς θα έχετε το αρνί,
κι’ εγώ θα σας δίνω το χορτάρι». Το αρνί είναι ο Χριστός, ήθελε να πει ο
Γέροντας, όπως αναφέρει και το Ευαγγέλιο. Όταν λοιπόν θα είμαστε στον Χριστό,
θα έχουμε την προστασία του Θεού και την δική του». (Δ – 250).
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ
ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ !!!
Σημείωση: Το παρόν κείμενο ανευρίσκεται και στο Διαδίκτυο,
στην ιστοσελίδα:
Την ανάρτηση στην ως άνω
ιστοσελίδα του, προφρόνως
επιμελήθηκε ο Διονυσιάτης
Μοναχός Λεόντιος, ο οποίος
μάλιστα ευστόχως σχολίασε με
τρεις παραπομπές, τρία
αντίστοιχα σημεία εκ του όλου κειμένου, ως
εξής:
(*), σελίδα 56, Κεφ. Δ΄ «Νοερά Προσευχή», εκ (Β - 80 έως 84):
Όταν
υπάρχει στη μέση υπακοή, επειδή η υπακοή είναι μεγαλύτερη και
περιεκτικότερη αρετή από την
προσευχή, πρέπει να τηρούμε την υπακοή.
Εδώ ήταν κυρίως θέμα υπακοής
στον γέροντα, και δευτερευόντως
θέμα δυνάμεως της πληρέστερης ευχής. Κι
αυτό διότι κατά τον Απόστολο, δεν μπορεί να πει κανείς «Κύριον
Ιησούν» παρά μόνο εν Πνεύματι Αγίω (1η
Κορ. Ιβ 3). Είναι επομένως νοερά προσευχή με δύναμη από το Άγιο
Πνεύμα και το «Κύριε Ιησού Χριστέ
ελέησόν με», διά της οποίας πέντε λόγους λαλούμε δια του νοός μας (βλ. 1η
Κορ. Ιδ 19). Εξ άλλου όσοι χρησιμοποιούν
την σύντομη έκφραση της ευχής έχουν προηγουμένως διδαχθεί γιατί
μέσα στα λόγια αυτά περιέχεται το «Υιέ
του Θεού».
Όταν λέμε «Κύριε» τότε απευθυνόμαστε στο
Θεό, που κατά απόλυτη έννοια είναι ο Κύριος. Όλοι οι άλλοι
έχουν σχετική εκ Θεού την κυριότητα. Του
αποδίδομε το όνομα Ιησούς (=Σωτήρ)
υποδηλώνοντας και την
ενανθρώπισή του. Ο Θεός δεν μπορούσε να
σώσει τον άνθρωπο μεροληπτώντας υπέρ αυτού, εις βάρος της
απόλυτης Δικαιοσύνης του. Αλλά το
επιτυγχάνει δια της σοφίας Του μέσω της ενανθρώπισής Του, το οποίο
επιβεβαιώνεται από το ότι ο Ιησούς
αποκαλείται Χριστός, που σημαίνει ότι έλαβε Χρίσμα, ενώ ο Θεός δεν χρίεται
αλλά χρίει. Επομένως ο Ιησούς
Χριστός είναι άνθρωπος για να χρίεται, ενώ είναι και Κύριος (=Θεός)
όπως
συγχρόνως τον αποκαλούμε, δηλαδή είναι
ο ενανθρωπίσας Θεός. Δεν είναι κακό να τονίζεται όπως έλεγε
ο γ.
Σίμων το «Υιέ του Θεού», αν και ο άγιος
Νείλος ο Μυροβλύτης λέει ότι η ευχή όπως λεγόταν από τους παλαιούς
πατέρες ήταν: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ
και Λόγε του Θεού, διά της Θεοτόκου ελέησόν με». Επειδή ο νους
δύσκολα συγκεντρώνεται στα πολλά λόγια,
γιαυτό λέγεται, ειδικά από τους αρχαρίους, η συντομότερη έκφραση της
ευχής.
Αυτό συνιστούσε και ο γέρ. Χαρ. ο Διονυσιάτης. Διαβάστε:
www.imdleo.gr/diaf/2007/062_st_Nilus-AX-notesgenetics.pdf Ακούστε και
τον παπά-Εφραίμ τον Κατουνακιώτη να διδάσκει την σύντομη μορφή της ευχής:
www.imdleo.gr/diaf/files/polymesa/audio/1_symboyles/002_pEFRAIM%
(**),
σελίδα 41, Κεφ. «Γενικά» εκ (Β – 141 / 142):
Υπάρχουν Εκκλησίες που πάνε με το νέο
(διορθωμένο Ιουλιανό) και άλλες με το παλαιό (Ιουλιανό) ημερολόγιο.
Πολλές φορές γίνονται συλλείτουργα, όπως
εδώ στο Άγιον Όρος, χωρίς να εξετάζεται σε ποιο ημερολόγιο ανήκει η
συμμετέχουσα Εκκλησία, αρκεί να έχει
κοινωνία. Από την αλλαγή του ημερολογίου, μερικοί αποσχίστηκαν από τις
πρώην Εκκλησίες τους, και συνεχίζουν με
το παραμικρό να διασπώνται, και θεωρούν ότι τα μυστήρια των άλλων
είναι άκυρα, χτυπώντας με τις ακραίες
θέσεις τους την αγάπη και ενότητα των Εκκλησιών, που όμως είναι ο λόγος
για τον οποίο θεσπίστηκε το ενιαίο
ημερολόγιο...
(***), σελίδα 46, Κεφ. «Γενικά», εκ (Γ – 39):
Διαβάστε για
τα 2 μεγάλα θαύματα του Chernobyl και για τη δύναμη του Σταυρού και Αγιασμού:
www.imdleo.gr/diaf/2011/05/STAYROS+Theofaneia+Chernobyl.pdf
Μέρος Πρώτο
Μέρος Δεύτερο
Μέρος Τρίτο