Με θάρρος ύψωσε φωνή, στου μίσους την απάτη,
“Ο κόσμος μόνο θα σωθεί, σαν ζήσει την αγάπη”!
Γέννημα Μόσχας και βλαστός, στην Τσαρική Ρωσία,
Με πάθη και ασθένειες “έγκλημα – τιμωρία”,
και τελικώς στα κάτεργα, πέρα στην εξορία.
Ποτέ δε συμβιβάστηκε με τη συνείδησή του,
Αλήθεια πάντ' αναζητά σε όλη τη ζωή του.
Καθώς το τραίνο έφευγε μακριά στη Σιβηρία,
μια μάτουσκα του χάρισε τη Βίβλο ευλογία.
Κι άστραψε η μελέτη της, στο νου τη θεία Γνώση,
η όψις αλλοιώθηκε, ηγέρθη απ' την πτώση...
Μέσα στη θλίψη του Βορρά, εν άκρα ησυχία,
θρήνο εβίωνε βουβό, Αδάμ αποστασία...
Κι όσα μες στις ασθένειες εχάραξε με “αίμα”,
σπάζουν τους πάγους της καρδιάς, ζωογονούν το πνεύμα.
Χτυπήθηκε με το κακό, ως τέλους της ζωής του,
του λόγου το προφητικό, το τρόμαξαν οι εχθροί του.
Μασσώνοι, Εβραίοι, άθεοι και σκότος αναρχίας,
στους ήρωές του διέβλεψαν, θρίαμβον Εκκλησίας!
Έργα γεμάτα βίωμα, εμπνεύστηκε με πάθος,
στα κείμενά του ανέβλυσε ταπείνωση και βάθος.
Ρεύματα ακατάπαυστα διατρέχουν εν διανοία,
πρόβαλλε στάρετς Ζωσιμά, μέσα στην κοινωνία.
Μ' ατρήτους κόπους άγγιξε τα όρια ψυχής του,
και θησαυρούς εξόρυξε με την υπομονή του.
Όμως, ως ομολόγησε, ειρήνη στην καρδία,
η προσευχή του εχάρισε κι η Θεία Κοινωνία!
Πλέον, ωρίμασε ο καρπός, συμπλήρωσαν τα έτη,
ειρήνη μες το βλέμμα σου, αστράπτει, Ντοστογιέφσκι.
Οι φίλοι σου κι οι φοιτητές, παρέστησαν μ' αγάπη...
στο έργο σου ανεκάλυψαν ουράνιο μονοπάτι!
π. Ιωήλ (Κόνιτσα)