Α.Ντούγκιν: ο Ζελένσκι βρίσκεται σε παραλήρημα όπου (ως Εβραίος) θεωρεί τον εαυτό ως έναν «νέο Δαβίδ», που πολεμάει τον Γολιάθ. Παριστάνει το ”Μεσσία” (Αντίχριστο)!

Η κύρια μάχη είναι ανάμεσα στη Ρωσική Ιδέα, τον Ορθόδοξο Πολιτισμό και τον ”προοδευτικό” κόσμο του Δυτικού Αντίχριστου

Νέα παρέμβαση του νο 1 πολιτικού επιστήμονα και διανοουμένου της Ρωσίας Alexandr Dugin. Σύμφωνα με αυτόν ο Ζελένσκι βρίσκεται σε παραλήρημα όπου ως Εβραίος θεωρεί τον εαυτό ως έναν «νέο Δαβίδ», που πολεμάει τον Γολιάθ. Παριστάνει το ”Μεσσία”! Είναι ο ίδιος που οραματίζεται να κάνει την Ουκρανία το νέο Μεγάλο Ισραήλ κατά δήλωσή του. Νίκη για τη Ρωσία θα είναι πλέον μόνο η κατάληψη όλης της Ουκρανίας.Η κύρια μάχη είναι ανάμεσα στη Ρωσική Ιδέα, τον Ορθόδοξο Πολιτισμό και τον ”προοδευτικό” κόσμο του Δυτικού Αντίχριστου.Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μέρος της μεγάλης εσχατολογικής μάχης.

”Ο Ζελένσκι είναι έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα με την ελπίδα να παρασύρει την ανθρωπότητα σε μια πυρηνική σύγκρουση. Δεν θεωρεί πλέον τον εαυτό του ως πρόεδρο της Ουκρανίας, η Ουκρανία έχει ηττηθεί. Νομίζω ότι πιστεύει ότι είναι ο «Αντίχριστος» ( σσ. ο Μεσσίας που αναμένουν οι Εβραίοι) Και τον τελευταίο αυτό ρόλο τον συνηθίζει όλο και περισσότερο. Αυτή είναι η κορύφωση της καριέρας του κλόουν, γιατί πολλοί ερευνητές υποστήριξαν ότι από τον Μεσαίωνα, η φιγούρα του διαβόλου κρυβόταν κάτω από τη μάσκα ενός γελωτοποιού.
Αλλά κάθε νέο βήμα που κάνουμε είναι γεμάτο με ευθύνη για μια ολόκληρη αλυσίδα από τα επόμενα. Μέχρι στιγμής, το επίπεδο αντιπαράθεσης μόνο κλιμακώνεται.
Ίσως υπολογίζαμε σε μια πιο συγκρατημένη αντίδραση τόσο από το Κίεβο όσο και από τη Δύση. Όπως, η Δύση επιβάλλει κυρώσεις και περιορίζεται σε αυτό, και το Κίεβο, συνειδητοποιώντας ότι χάνει, πετάει μια λευκή σημαία. Έτσι πρέπει να είναι στο πλαίσιο του ψυχρού πολιτικού ρεαλισμού.
Όλα όμως πήγαν στραβά. Η Δύση ενεργεί πιο επιθετικά από όσο μπορούσε και ο Ζελένσκι βρίσκεται σε μια περίεργη εκστατική κατάσταση που κανένα ναρκωτικό δεν μπορεί να εξηγήσει. (σσ Ως Εβραίος που οραματίζεται να κάνει την Ουκρανία το νέο Μεγάλο Ισραήλ) βλέπει τον εαυτό του ως έναν «νέο Δαβίδ», πολεμώντας με τον Γολιάθ, και έχοντας καμία πιθανότητα να κερδίσει, καλεί όλη τη δύναμη του ΝΑΤΟ να καταφέρει ένα θανάσιμο πλήγμα στην ανθρωπότητα. Αυτό δεν είναι πια πολιτική, αυτές είναι Αποκαλυπτικές ιστορίες που γίνονται πραγματικότητα.
Σήμερα φαίνεται στις αρχές μας ότι εξακολουθεί να είναι δυνατή η επιλογή μεταξύ των σεναρίων 1 (Donbass), 2 (Novorossiya) και 3 (όλη η Ουκρανία). Αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον.

Όπως δεν μπορούμε να επιστρέψουμε -με όλη μας την επιθυμία (αν κάποιος την είχε)- στην κατάσταση πριν από τις 22 Φεβρουαρίου 2022, οι γέφυρες έχουν ανατιναχθεί, έτσι δεν μπορούμε να σταματήσουμε στις επιλογές 1 (μόνο Donbass) ή 2 (μόνο Novorossia) ) .. Το διακύβευμα έχει κλιμακωθεί δραματικά. Από εδώ και πέρα, μόνο η επιλογή 3 (μόνο ολόκληρη η Ουκρανία) μπορεί να είναι νίκη για εμάς.
Αυτή δεν είναι η καλοσύνη των αυτοκρατορικών ονειροπόλων, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα του στρατιωτικο-πολιτικού αποκαλυπτικού ρεαλισμού.
Η ψυχρή ανάλυση της εποχής του πολέμου μετατρέπεται ανεπαίσθητα όχι απλώς σε σύγκρουση πολιτισμών, αλλά σε αποκαλυπτικό σενάριο.
Εδώ, πάλι, τέτοιοι παράγοντες έρχονται στο προσκήνιο, οι οποίοι, όπως φαίνεται, έχουν μεταφερθεί εδώ και καιρό στην μακρινή περιφέρεια της κοινωνίας – Ορθοδοξία, Ουνιτισμός, σχίσμα, καθολικισμός και ακόμη και σατανισμός. Δεν συγκρούονται μόνο ιδεολογίες μεταξύ τους (παρεμπιπτόντως, τι είδους ιδεολογίες συγκρούστηκαν μεταξύ τους, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο και συνειδητό σε όλους), αλλά καθαρά πνευματικές πραγματικότητες. Και εισβάλλουν ανεπιτήδευτα στη μετρημένη ζωή των Φιλισταίων, γκρεμίζουν πόλεις ολοσχερώς, καταστρέφουν δισεκατομμυριούχους, καταστρέφουν χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου του άμαχου πληθυσμού, ξυπνούν τη θηριωδία (ή, αντίθετα, την αγιότητα) που κοιμάται στα βάθη ενός ανθρώπου και δραματικά αλλάζουν την ισορροπία δυνάμεων σε πλανητική κλίμακα.
Ο πρώτος λοιμός, ο δεύτερος πόλεμος. Γίναμε όχι απλώς μάρτυρες, αλλά ενεργοί συμμετέχοντες στην Αποκάλυψη.

Όχι μόνο η μοίρα της (Χάρτλαντ);, αλλά και η μοίρα του Πνεύματος εξαρτάται από το ποιος ελέγχει την Ουκρανία.
Είτε αυτή η περιοχή του κόσμου θα περάσει κάτω από το ωμοφόριο του Χριστού και της Παναγίας Μητέρας Του, είτε θα παραμείνει υπό την κυριαρχία του Σατανά, ο οποίος θα ενισχύσει αμέτρητα την κυριαρχία του σε αυτό που στην πραγματικότητα είναι το λίκνο του ρωσικού μας κράτους, την Εκκλησία. και τον πολιτισμό, τους ανθρώπους μας.
Ο αγώνας για το Ντονμπάς, για την Οδησσό, για το Κίεβο ακόμα και για το Λβοφ (σσ ή τη Μαριούπολη) είναι μέρος της μεγάλης εσχατολογικής μάχης.
Κάποιοι υποψιάζονταν ότι αυτό θα συνέβαινε, αλλά εμείς οι ίδιοι δεν το πιστέψαμε πλήρως, πιστεύοντας ότι όχι τώρα, λίγο αργότερα…
Η πραγματικότητα προπορεύεται από τα όνειρα – συμπεριλαμβανομένων των αυτοκρατορικών εσχατολογικών ονείρων. Η εποχή του υλισμού, της οικονομίας, της ορθολογικής ανάλυσης, των ειδικών, των τεχνοκρατών, των μάνατζερ έχει τελειώσει.
Οι ιδέες επιστρέφουν στον κόσμο μας.
Και η κύρια μάχη τώρα εκτυλίσσεται ξανά μεταξύ τους. Ανάμεσα στη Ρωσική Ιδέα, τον Ορθόδοξο Πολιτισμό και τον προοδευτικό κόσμο του Δυτικού Αντίχριστου.
Η Ουκρανία δεν μας χρειάζεται, τους Ρώσους. Χρειάζεται τον Χριστό. Και γι’ αυτό είμαστε εκεί.
Και γι’ αυτό δεν κινάμε από εκεί.”

dimpenews.com