(Ανανέωση – Αρχικό δημοσίευμα 10.13): Σε μια εξέλιξη που δείχνει ότι τα πάντα αλλάζουν πλέον σε γεωστρατηγικό επίπεδο παγκοσμίως, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αρνήθηκαν όχι απλώς να πουλήσουν περισσότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο στις ΗΠΑ για να στηρίξουν το εμπάργκο της Ουάσιγκτον στην Ρωσία, αλλά οι ηγέτες τους απέρριψαν ακόμα και να μιλήσουν έστω τηλεφωνικά με τον πρόεδρο Τ.Μπάιντεν!
Συγκεκριμένα ο πρίγκιπας διάδοχος και ισχυρός άνδρας της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, αλλά και ο σεΐχης των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Μοχάμεντ μπεν αλ Ναχιάν, απέρριψαν αμφότεροι τo αμερικανικό αίτημα, αύξησης της παραγωγής και των εξαγωγών πετρελαίου, για να κλείσουν την «τρύπα» που άνοιξε η απόφαση του Τ.Μπάιντεν να απαγορεύσει τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου στις ΗΠΑ!
«O Λευκός Οίκος δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τηλεφωνική επικοινωνία του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και των de facto ηγετών της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, την ώρα που οι ΗΠΑ προσπαθούν να περιορίσουν την άνοδο της τιμής του πετρελαίου», δήλωσαν αξιωματούχοι της Μέσης Ανατολής και των ΗΠΑ, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Wall Street Journal».
Και όταν αυτό συμβαίνει με τους πλέον στενούς συμμάχους των ΗΠΑ, φαντασθείτε τι θα συμβεί με τους άλλους…
Το «πάρτι των ατλαντιστών» και των ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών που χθες πανηγύριζαν για την απόφαση Μπάιντεν, πολύ γρήγορα αποδείχθηκε ότι θα το πληρώσουν οι Αμερικανοί και οι Έλληνες καταναλωτές: Οι τιμές εκτινάχθηκαν ήδη και στις ΗΠΑ, ενώ εντός Ελλάδος η βενζίνη πηγαίνει για 2,5 ευρώ το λίτρο!
Μετά την χθεσινή επίσημη ανακοίνωση του “sleepy Joe” ότι «παγώνει» την εισαγωγή ρωσικού πετρελαίου η τιμή του «μαύρου χρυσού» εκτοξεύθηκε στα 130 δολάρια το βαρέλι, το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 14 ετών!
Φταίει η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία; Όχι βέβαια!
Το θέμα είναι ότι η Ρωσία έχει πλημμυρίσει την αγορά με πετρέλαιο σε χαμηλές τιμές αλλά ούτε η Αθήνα δεν αγοράζει γιατί έχει… άτυπο εμπάργκο στην Ρωσία, όπως αποφάσισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη!
Το ζήτημα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία οι δύο από τους τρεις μεγάλους πόλους (ο τρίτος μεγάλος πόλος είναι το Κατάρ – Κουβέιτ και Ιράκ δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν τις αμερικανικές απαιτήσει) παραγωγής υδρογονανθράκων του αραβικού κόσμου, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, για πρώτη φορά «έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα» των ΗΠΑ!
Και το Κατάρ έχει απορρίψει οποιαδήποτε ιδέα για αύξηση της πώλησης φυσικού αερίου, παραπέμποντας τους Ευρωπαίους στην… Ρωσία!
Και οι ηγέτες τους αρνήθηκαν ακόμα και να σηκώσουν το τηλέφωνο, επιβεβαιώνοντας ότι έχουν αλλάξει πολλά σε ότι αφορά την θέση των ΗΠΑ στον κόσμο.
«Υπήρχε κάποια προσδοκία για ένα τηλεφώνημα, αλλά δεν συνέβη», υποστήριξε Αμερικανός αξιωματούχος που δεν κατονομάζεται.
Την περασμένη εβδομάδα, ο ΟΠΕΚ, αρνήθηκε να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου παρά τις δυτικές εκκλήσεις.
Και τώρα οι ΗΠΑ αναζητούν εναγωνίως πετρέλαιο από τους χθεσινούς εχθρούς τους (οι ίδιοι τους μετέτρεψαν σε εχθρούς) την Βενεζουέλα και το Ιράν!
Και ειδικά στην περίπτωση της Βενεζουέλας η παραγωγή ελέγχεται από Ρώσους ειδικούς που στήριξαν την απαρχαιωμένη βιομηχανία εξορύξεων πετρελαίου της χώρας και ελέγχουν όλα τα φορτία.
Αλλωστε η κυβέρνηση Μαδούρο υπάρχει επειδή την στήριξε η Μόσχα. Θυμάστε βέβαια την πολεμική και της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την κυβέρνηση Μαδούρο.
Αλλά και η προσέγγιση με το Ιράν (του ζητούν πετρέλαιο με αντάλλαγμα την άρση των κυρώσεων) το μόνο που θα καταφέρει είναι να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα με το Ισραήλ που δικαίως θα εξεγερθεί κατά της τακτικής Μπάιντεν, που το μόνο που επιδεικνύει είναι έλλειψη σοβαρότητας.
Κι εκεί βρίσκεται η διαφορά με την Ρωσία του Β.Πούτιν: Η τελευταία, αταλάντευτα στέκεται σταθερή δίπλα σε όποιον θέλει να είναι φίλος της και «απέναντι» σε όποιον θέλει να είναι εχθρός της.
Πολέμησε στην Γεωργία το 2008 όταν επιχείρησαν να την ακρωτηριάσουν, πολέμησε στην Κριμαία και το Ντονμπάς το 2014, πολέμησε και πολεμά ακόμα στην Συρία από το 2012 και με δικά της στρατεύματα από το 2016 και τώρα πολεμά στην Ουκρανία.
Δεν διστάζει να πολεμήσει για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της. Και αυτό μετράει ειδικά στις αραβικές χώρες που πλέον προτιμούν να την έχουν σύμμαχο παρά εχθρό.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία αλλάζει τις παγκόσμιες ισορροπίες: Όλοι είδαν ότι από την μία πλευρά υπάρχει μια σοβαρή πολιτική ενός κράτους που δεν διστάζει να προχωρήσει «μέχρι τέλους» και να αιμορραγήσει, για να κάνει πράξη αυτό που είναι η θέση του.
Και από την άλλη κάποιους γραφειοκράτες οχυρωμένους στις «Βερσαλλίες» των Βρυξελλών και έναν γηραιό τύπο στην Ουάσιγκτον να σπρώχνουν «ανέκδοτα» τύπου Ζελένσκι στην καταστροφή και μετά «να νίπτουν τα χείρας τους».
