Ο Αγιορείτης, Ρώσος Ιερομόναχος παπα-Τύχων (1884-1968).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Το άλλο πρωί πηγαίνω και βλέπω και τον π. Παΐσιο [όσιος Παΐσιος] πολύ άρρωστο.
Τους χαιρέτησα και ετοίμασα τα της θείας κοινωνίας.
Καθώς ήταν ξαπλωμένος στο ξύλινο κρεβάτι του, την ώρα που τον κοινωνούσα [τον Ιερομόναχο π. Τύχων], τον βλέπω, ως τρεις πιθαμές να είναι πάνω απ’ το κρεββάτι του, σαν άγγελος να δοξάζει τον Θεό και να μ’ ευχαριστή.
Το ίδιο βράδυ παρέδωσε το πνεύμα του.
Λυπήθηκα πολύ που δεν ήμουν κοντά του ν’ ακούσω τις τελευταίες του λέξεις.
Ήταν όμως εκεί ο π. Παΐσιος και του είπε ο Γέροντας πως ήταν συντροφιά με τον άγιο Σέργιο [τον Ρώσο άγιο Σέργιο του Ραντονέζ], που του είχε ιδιαίτερη ευλάβεια.
[…]
Η επιθυμία του ήταν να του κάνω σαρανταλείτουργο μετά την κοίμηση του.
Αυτός θα παρακαλούσε τον Θεό και για μένα. Και θα ερχόταν να μ’ επισκεφθή αν θα εύρισκε έλεος από τον Θεό.
Και ω του θαύματος!
Στην τελευταία λειτουργία μου μ’ επισκέφθηκε.
Ήλθε ψάλλοντας τον αναστάσιμο κανόνα και μου λέει: «Είμαι καλά. Ευχαριστώ».
Μόλις συνήλθα θυμήθηκα την υπόσχεση που μου είχε δώσει.
Τον ευχαρίστησα και δόξασα το Θεό.
Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Αγαθαγγέλου, οι «Αναμνήσεις μου από τον παπα-Τύχωνα», έκδοση το Περιβόλι της Παναγίας.
