άσπλαχνους συνανθρώπους τους, υποστηρίζει νέα αμερικανική έρευνα, επιβεβαιώνοντας το ηθικό δίδαγμα του λογοτεχνικού αριστουργήματος του Καρόλου Ντίκενς «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία».
Και όχι μόνο αυτό: τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι όσοι προθυμοποιούνται να βοηθήσουν τους άλλους «από καθαρή ανιδιοτέλεια και όχι από προσωπικό όφελος» επίσης ζουν περισσότερο. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες μελέτησαν ένα τυχαίο δείγμα 10.317 φοιτητών από την αποφοίτησή τους το 1957 μέχρι σήμερα.
Το 2004, οι συμμετέχοντες ερωτήθηκαν αν είχαν εθελοντική δράση τα τελευταία δέκα χρόνια και πόσο συχνή ήταν αυτή. Προκειμένου να διαπιστωθούν τα κίνητρα της εθελοντικής τους δράσης, κλήθηκαν να απαντήσουν σε δέκα διευκρινιστικές ερωτήσεις. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μετά από τέσσερα χρόνια το 4,3% των μή εθελοντών είχε πεθάνει, ενώ την ίδια κατάληξη είχε και το 4% εθελοντών με ιδιοτελή κίνητρα.
Αντίθετα, μόλις το 1,6% των ανιδιοτελών εθελοντών είχε πεθάνει μετά από τέσσερα χρόνια . «Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι άνθρωποι με εθελοντική δράση που έχουν ως βασικό τους κίνητρο τους άλλους ανθρώπους απαλλάσσονται από πιθανούς στρεσογόνους παράγοντες που σχετίζονται με τον εθελοντισμό όπως ο περιορισμός του χρόνου και η έλλειψη αμοιβής» σημείωσε η επικεφαλής της μελέτης, δρ. Sara Konrath.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Health Psychology της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας.
Πηγή ΑΠΕ
https://sciencearchives.wordpress.com
