Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Πως θα επιβιώσει αυτός ο λαός; αξίζει να επιβιώσει ή βλέπουμε το τέλος μιάς μεγάλης φυλής;

Η τιμωρία είναι εδώ αλλά πολλοί δεν θέλουν να το καταλάβουν.

του Νίκου Ζώη

Με κάθε μεγαλοπρέπεια γιορτάσθηκε και φέτος η κοπή της Βασιλόπιτας σε χώρους εργασίας, σε ταβέρνες και σε παραδοσιακά γλέντια.
Αναρωτιέμαι φίλοι μου, που πήγε το Ελληνικό φιλότιμο;, Υπήρξε ποτέ ή ήταν απλά ένας μύθος;. Όλοι αυτοί που γλεντάνε δεν θα έπρεπε αντιθέτως να προσεύχονται ασταμάτητα γιά όσα έρχονται γιά την οικογένειά τους;
 
Αντί να έχουμε ανασκουμπωθεί και να προχωρήσουμε σε νέες λύσεις προχωρούμε με παλιές συνταγές.
 
Οι περισσότεροι ακόμα έχουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, πληρώνοντας υπέρογκα ποσά και συγχρόνως εξαθλιώνονται οικονομικά. Πως σπούδασαν οι προηγούμενες γενειές χωρίς να πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία;. Θα πεί κάποιος ότι δεν θέλω τα παιδιά μου με μαυράκια και αλβανούς. Σύμφωνοι, αλλά και αυτή είναι μία νεοελληνική πραγματικότητα.
 
Αρκετοί Έλληνες δεν έκαναν οικογένεια, δεν έκαναν παιδιά. Αυτοί που έκαναν παιδιά τα μόρφωσαν με πτυχία γερά. Έμεινε λοιπόν ένα τεράστιο κενό στην Ελληνική κοινωνία, δεν υπήρχαν τεχνίτες αλλά ούτε και εργάτες. Αυτό το κενό κατέλαβαν οι λαθρομετανάστες.
Εμείς όλοι φταίμε γιά την σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας.
 
Αντί λοιπόν να κάνουμε κάποιες ενέργειες γιά να αντιστραφεί η παρακμή συνεχίζουμε την ζωή μας με τον ίδιο τρόπο.
 
Αρνούμασθε να αλλάξουμε. Βλέπεις τις περισσότερες γυναίκες με δύο πακέττα τσιγάρα, κινητό, αυτοκίνητο κλπ. Που θα πάει ρε παιδιά αυτή η κατάσταση;
Οι περισσότεροι άντρες είναι στημένοι μπροστά σε μία οθόνη και βλέπουν κάποια αθλητική αναμέτρηση. Άλλοι είναι στα προπατζήδικα, άλλοι είναι σε οίκους ανοχής και πάει λέγοντας.
 
Πως θα επιβιώσει αυτός ο λαός;, αξίζει να επιβιώσει ή βλέπουμε το τέλος μιάς μεγάλης φυλής;
 
Δεν δικαιολογώ με τίποτα τον συμπατριώτη μου Έλληνα!
 
Γεννήθηκε στην ωραιότερη χώρα της Γής,
με τον ενδοξότερο πολιτισμό,
με την θρησκεία της Αγάπης,
με τις καλύτερες παραδόσεις.
 
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε καθόσον η παρακμή είναι ηθική.
 
Αντί να έλθει ο κόσμος πιό κοντά, ο εγωϊσμός συνεχίζει να διακατέχει τους πάντες.
Από την φύση μου είμαι αισιόδοξος. Τι να πω όμως, όλη αυτή η κατάσταση και η θλίψη με επηρεάζουν πλέον αρνητικά,
ίσως καλά θα κάνω να απομακρυνθώ στην ύπαιθρο, δημιουργώντας εκεί κάτι άλλο.
 
να είστε καλά
 


Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...