Ιω. 11¨25-26 “εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς, Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται,”
Ρωμ.8″38 “πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε δυνάμεις …δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ”
δεν υπάρχει φυσική αθανασία της ψυχής , οπως οι πλατωνίζοντες νομίζουν, αλλά δώρο της ακατανόητης αγάπης του θεού σε ΟΛΟΥΣ , καλους και κακους, αγγέλους και διαβόλους , να μην γίνονται μηδέν, παρά τον θάνατο του σώματος, αλλα να διαμένη κατι , λογω αυτής της αγάπης που ΕΚΕΙΝΟΣ εχει για μας, αυτο που λέμε ψυχη.
αλλα ο πιστός χριστιανός, ειναι πάντα μελους της εκκλησίας, ειτε ζωντανός ειτε νεκρός.
μεσα στην εκκλησία ΔΕΝ υπάρχει θανατος (πόσες φορές το τόνιζε ο π.πορφύριος….). γιαυτο και στην θεια λειτουργία, που κατοξοχήν πραγματώνεται και εμφαίνεται το μυστήριο της εκκλησίας , ως ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, ως παρουσια της θειας ζωης εδω και τωρα, μνημονευουμε ζωντας και νεκρους, δε υπαρχει διακριση, ολοι και ολα ειναι εδώ.
Ιω. 5¨24 “Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.”
Ιω 8¨51 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. ”
αυτη η υπέρβαση του δικού μας θανάτου , (που ειναι ο χωρισμός πρώτα απο οτι αγαπήσαμε, και βεβαια η καταστροφή του σώματος μας, με το οποιο αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε. το δυσκολο δεν ειναι να παιθαίνης, ειναι να πάψης να ζης , λεει ο Γιαννης Αγιανης πεθαίνωντας , στους Αθλίους του Ουγκώ ) ειναι που γιορτάζουμε αυτές τις μέρες.
ειναι οτι , επιτρέψτε μου να επαναλάβω , ” οὔτε θάνατος …δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι…” []
istologio
